ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ ΕΓΩ (σπέρνω τον όλεθρο)

Παρεξηγήσεις= σφαγές! Οχι αιματηρές αλλά πολύ χειρότερες. Σφαγές του εγώ μας,των συναισθημάτων μας... Σφαγές... τις μισώ απλώς... Εμφανίζουν τις χειρότερες πτυχές του χαρακτήρα μας...Την μιζέρια μας, την δυσπιστία μας,την κακία μας...ίσως και μια ανούσια ευαίσθητη πλευρά μας...Και ενώ όλοι θέλουμε να τις αποφυυγουμε,παντα εμφανίζονται από καθε γωνία και ενσωματώνονται με τη σκέψη μας,κάνωντας την άνω κάτω... Νιώθω χάλια,είμαι σε φάση πλήρους σύγχυσης! Θέλω να σταματήσει ο αδερφός μου να συμβουλεύει με ηλίθιο τρόπο τον Αλέξη και να ανακατεύονται όλοι στη ζωή μου! Ειλικρινά το μόνο που θέλω είναι να κλειστώ σπίτι και να μην ξαναβγώ για ένα μήνα...

ΒΑΡΙΕΜΑΙ!!!!!

Βαριέμαι...βαριέμαι πολυ...βασικά βαριέμαι αφόρητα... Και η βαρεμάρα μου φέρνει υπνηλία... και η υπνηλία μου θυμιζει το σχολείο... Και το σχολειο μου θυμίζει χιλια δύο πράγματα, το πιο νυσταχτικό από τα οποία είναι το διάβασμα! ΑΟΥΝ! Και τώρα ακόμη που γράφω γι
αυτό νιώθω μια ακατανίκητη υπνηλία! Μόνο χθες πηγε να με πάρει 4 φορές ο ύπνος στην τάξη (φαντάσου πόσο ενδιαφέρον είχε το μάθημα). Ειδικά όταν το μόνο άτομο στο οποίο μπορείς να μιλήσεις είναι η Έφη ή ο εικονικός σου φίλος (τώρα τελευταία κάνω παρέα με την Καρολίνα-την αόρατη φίλη μου). Και καθόλου δεν με χαλάει που μιλαώ με την Έφη, κάθε άλλο, αλλά δεν έχεις και πολλά θέματα συζητησης μετά απο 3 ώρες συνεχόμενης πολυλογίας... Και μετά σου λέει κράτος...θα έπρεπε να ενσωματώσουν μαξιλάρια στα θρανία για όλους εμάς που ενδιαφερόμαστε τόοοοοσο πολύ για το μάθημα (που το βλέπουμε και στον ύπνο μας)... Πότε θα τελειώσει η χρονιά??????

Hit it back

Και εκεί που νομίζεις ότι η μίζερη ζωή σου έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της μιζέριας της,ότι η ζωή σου είναι ένα μαρτύριο και ότι αυτήείναι η χειρότερη χρονιά της ζωης σου,εκέι κάπου όλα αλλάζουν! Ξαφνικά νομίζεις ότι ο ήλιος ανατέλει ξανά,ο ίδιος ήλιος που ήταν στη δύση του για πολλές μέρες...Και το τοπίο γύρω σου αλλάζει,it becomes colourful,dazzling,magical... Κοιτάζεις γύρω σου και βλέπεις το ουράνιο τόξο,ενώ μέχρι χτες έβλεπες σύννεφα,γκρίζα και μουντά. Και ποιός ευθύνεται γι'αυτό?? Αυτό είναι top secret,αν και το άτομο που κατάφερε με τόση ευκολία να μου ξαναδείξει τον δρόμο του γυρισμού για την ευτυχία,ξέρει πολύ καλά τι έκανε! Τώρα βλέπω τα πάντα από άλλο πρίμα,πιο χαρούμενο. Δεν ξέρω για πόσο θα κρατήσει αυτή η γλυκειά τρέλα που με έχει συνεπάρει,αλλά βρήκα πια το φάρμακο για να τη γιατρεύω! And who knows?? Maybe someday Sundays will no longer exist! (coz they will never become better!)

Feeling empty

Ain't know why...It could be school, it could be all this studying...It could even be my best friends goddamn schedule,that gives her hell and at school she barely talks to me...But it's not. It's some sort of gap deep inside, sth missing. And this abscense makes me feel dead. And it comes to intensify by this little pain in the neck that sits beside me from now on in the classroom. I really felt like hitting him against the wall.I don't hate him,i never do feel hatred, I just feel pity for his abscent-minded,"copy-paste",pervert character,which is a bit upside down because he doesn't really got friends or people that like him...He's just an unimportant part of Heor's coupe-de-etat.
But it's not the disgusting presence of him that stole all my energy,my will to live, even my laughter...It's this constant feeling of loneliness that i tend to somehow have...And i don't really know why! I'm supposed to have everything i wanted or needed,and even more than that... But still...ain't happy! I feel miserable most of the time,and even when i smile, i'm pretending. I'm killing a smile just for the sake of my friends...But i don't seem to be able to handle this. How much will i take for me to give up? Not long,I suppose...

I Love HIM!!!

Αρκετά διφορούμενος ο τίτλος,απευθύνεται στο τόσο αγαπημένο μου συγκρότημα (Ναι,στους ΗΙΜ αναφέρομαι), των οποίων η συναυλία ήταν χθές και δεν πήγα............................................!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Πλάκα κάνω,σιγά μην υπήρχε περίπτωση να μην πάω! Η μέρα ξεκίνησε λίγο άσχημα,με τσακωμούς και τόνους κακής διάθεσης,αλλά ποιός ασχολείται με τέτοια όταν μπαίνει στον βωμό της τέχνης και αντικρύζει αρχικά το ανυπόμονο κοινό?? (που δεν ήταν πολύ,δηλαδη σιγα και το κοινό,αριθμητικα ηταν ένα τίποτα,αναλογικά με την προηγούμενη συναυλία τους). Ο Ville βγήκε και τραγούδησε το Passion's Killing floor για αρχή, ενώ συνέχισε με το Wings of the Butterfly....Μαγεία!!! Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ, ήταν τόσο όμορφα, σαν παραμύθι. Είπε τραγούδια όπως το Kiss of Dawn, Dead Lover's Lane, Vampire Heart, Killing Loneliness, Under the Rose (!!!), Join me (in Death),Sweet 666, Soul on Fire, It's all tears, Sacrament, Razorblade kiss, Burried alive by love... (Δεν θυμάμαι να είπε κάποιο άλλο). Όλα αυτά γινονταν πάνω στη σκηνή,όσο εγώ ταξίδευα στην αγκαλιά του Άλεξ ( ο οποίος θεωρητικά δεν περνούσε καλά αφού δεν του αρέσουν οι ΘΕΟΙ ΗΙΜ). Το ίδιο και ο μίζερος αδερφός μου,αντίθετα με το Ελινάκι, που τρελάθηκε,όπως εγώ! Ποτέ,ποτέ,ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή τη νύχτα,ήταν μία από τις πιο όμορφες της ζωης μου.

Grrrrrr!

Για μια ακόμη φορά έχασα κάθε μου εκτίμηση για την ελληνική παιδεία,για τους Έλληνες διευθυντές και για την αξιοκρατεία (όχι ότι είχα ποτέ και την απειροελάχιστη εκτίμηση για όλα αυτά...)! Και κυίως γι'αυτόν τον άχρηστο (παράνομο) διευθυντή μας που αποφάσισε στα καλά καθούμενα ότι δεν του αρέσει η διάταξη των τμημάτων και με τις απίστευτα ανούσιες,ηλίθιες και ακατανόητες αλλαγές που έκανε μας έκανε μπάχαλο! Αποτέλεσμα?? Να χωριστώ από την Ελίνα μου! Δηλ. νομίζουν ότι υπάρχει έστω και μία περίπτωση στο εκατομμύριο να επιζήσω σε μια τάξη χωρις την καλύτερη φίλη που έχω,είχα και θα έχω?? Και μόνο που το σκέφτομαι μου έρχεται να βάλω τα κλάμματα! ΕΓΩ??!!! έλεος! Πραγματικά δεν καταλαβαίνω το νόημα της πράξης του,όσο αυτός δεν καταλαβαίνει τις συνέπειες (Η ψυχική μας ανισορροπία). Λες να πίασει η ευχή μου και να πέσει πάνω του κανένας αστεροειδής?? (μακάρι!! lol)

Life is full of little surprises

....Και εκεί που νομίζεις οτι άλλη μια απαίσια μέρα ξεκινά,όπου πρέπει να ξυπνήσεις από το αγριο χάραμα (για μένα χάραμα είναι οι 10) και με την ψυχή στο στόμα να πας φροντιστήριο,έχοντας για μουσική υπόκρουση την απαράμιλλη γκρίνια της μάνας,εκεί κάπου όλα ανατρέπονται.Μετά λοιπόν από ένα εξοντοτικό τετράωρο λατινικών-αρχαίων και μετά την δική μου απόφαση οτι η μέρα προβλέπεται αποφράδα,αφού ξέχασα την προέκταση του χεριού μου (το κινητό μου) σπίτι,και ενώ περίμενα με την Έλενα την Ελίνα στο Mall,να σου η φιλενάδα μου με τον Αλέξη! Τον Αλέξη?? Αυτός έπρεπε να είναι σε άλλο ανέκδοτο!!! Πώς,τί που,γιατί?? Ναι,η εξήγηση έγκειται στο ότι η αδερφούλα μου και ο Αlex αποφάσισαν να μου κάνουν έκπληξη,μια έκπληξη που χάλασε η δύσμοιρη η Έλενα τηλεφωνικώς σήμερα το πρωί... Μα τι άλλο να ζητήσω μετά??

Τελικά το φροντιστήριο δεν είναι ένα ένα κτίριο χωρίς παράθυρα, με καθηγητές που κρατάνε μαστίγια και φορτώνουν το μυαλό των κακόμοιρων παιδιών με εκατομμύρια άχρηστες πληροφορίες...
Πρώτα απ'όλα, γιατί είναι το Νο1 μέρος για να κανεις φίλους. Ήδη γνώρισα αρκετά αξιόλογα (τελείως κουλά) άτομα, κυρίως αγόρια,αλλά και κοπέλες, με τα οποία μοιράζομαι τον ίδιο ενθουσιασμό για μάθηση-λέμε τωρα (όλοι έχουμε ενθουσιασμό,απλώς είναι καλά κρυμμένος).
Επίσης,έχουμε πολύ αστείους καθηγητές (ο μαθηματικος πρότεινε να μετονομάσουμε την αίθουσα "Κάλλας" σε "Ribo", ενώ ο φυσικός μοιάζει με gangster,ή για να ακριβολογώ,θυμίζει πολύ Ιταλό μαφιόζο.
Όσο για το πάκο με απίστευα άχρηστες πληροφορίες που συσσωρεύονται στο κεφάλι μας,ε, αυτές δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε. Γιάυτό,όπως είπε η Σμαράγδα,αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσε το.

Back to Reality

Το καλοκαίρι (και οι άθλιες διακοπές του) τελείωσε και επισήμως (άλλο που κάποιοι δεν λένε να το καταλάβουν) και γυρίζω σιγά σιγά στην (β.π.) πραγματικότητά μου. Φροντιστήριο από την Τρίτη,σχολείο σε λίγες μέρες και φυσικά,η τυπική Σαββατιάτικη βόλτα.Μπορεί το σχολείο να μην έχει αρχίσει ακόμα,αλλά η καθιερωμένη μας βόλτα άρχισε και έκανε πολύ πολύ πολύ καλή αρχή. Μπορεί το Μαρούλι να μην έδωσε το παρών, αλλά ήταν κ πάλι καλά. Η διαδικασία ίδια και απαράλλαχτη.
Στάση Νο1.Καφές στον πάνω όροφο του Starbucks (υποχρεωτικό)
Νο2.Φαγητό στα Goody's (προαιρετικο-άμα βλέπεις την κέτσαπ της Έφης δεν έχεις ιδιαίτερη διάθεση-τουλάχιστον εγώ δεν έχω)
Νο3.Πάρκο στο κεφαλλάρι παρέα με Smirnoff,Breezers κτλ.(υποχρεωτικό-εκτός και αν είσαι η Έλενα που πίνει ice tea)
Καλά τον χειμώνα θα μας στεγάζουν τα 50'ς,αλλά ως τότε, θα αράζουμε στο γκαζόν του πάρκου,παρέα με τα μυρμήγκια,που όπως είπε και ένας Άρης (που προστέθηκε μαζί με τους φίλους του ύπουλα στην παρέα μας) ''Χρυσάνθη,είναι αρσενικά,γι'αυτό ανεβαίνουν πάνω σου'' (τί άλλο θα ακούσω???).
Λατρεύω τα Σάββατο,όσο μισώ τις Κυριακές