ΟΥΦ!!

Ουφ! Βαρέθηκα τα σπαραξικάρδια ποστ οπού παραθέτω κάθε είδους νερόβαστα σοφίσματα με βάση την καταρρακωμένη ψυχολογία μου! Αρα, επιστρέφω στον αποδεδειγμένα τρελό και αλλοπαρμενο χαρακτήρα μου, και ξέρω πως αυτή τη στιγμή σα απειλώ, αλλά βαρέθηκα τη θλίψη!! Από δω κι πέρα ακολουθώ πιστά το ρητό "Η ζωή συνεχίζεται" και όποιος θέλει είναι μαζιιιιιιιιιιιί μου!! =)=)=)=)=)=)=)

Love....

Love is a many splendid thing...
Love needs patience...
It's endless, it's infinite, it's pure....
It drives you crazy, it lifts you up and takes you down in a sec....
Love is all we need....

Μοναξιά μου όλα...

Life is a never-ending tragedy.
Everyone is born alone and dies alone...
And noone cares if yo leave or die....

Η μοναξιά είναι το αντίθετο του πόνου...
Το να τη μοιράζεσαι ισοδυναμεί με το να πληγώνεσαι άραγε??

Οπτικές γωνίες....

Everyhing is a pure matter of understanding...
We might both be staring at the same thing, but our perception differs...
So, we are looking at utterly different things...
Coz our eyes see what they want to....
It's partly the angle, merely our sight, but basically, our emotional condition!
Bessitos!

(clearly dedicated!)
(K nai, dn einai copy-paste, apofasisa na alla3w glwssa!!)

Sofisma...

Είπε ο αρχαίος: "όποιος ζει μόνος του, είναι είτε θηρίο, είτε θεός"

Όμως οι άνθρωποι, με καταγωγή από τους πιθήκους, είναι θηρία!

Άρα ο άνθρωπος γεννήθηκε γα να ζει μόνος του
(διότι η μοναξιά είναι η πιο μόνιμη κατάσταση!)

='(

Αναμονή είναι όταν θες να γίνει κάτι. Απογοήτευση το άμεσο αποτέλεσμα της... (όποιος κάταλαβε...)

So close, no matter how far....

Χθες κατάλαβα πόσο πολύ αγαπάμε κάτι και μόνο όταν κινδυνεύουε να το χάσουμε καταλαβαίνουμε την αξία του... Όταν χάθηκε ο σκύλος μας εχθές, η μαμά, ο αδερφός, ο πατέρας και η αδερφήμου ξαμολύθηκαν στα χιόνια μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα για να τη βρουν.... Απερίγραπτη η χαράτους όταν την έφερε πίσω ο θείος μου... Και για άλλους είναι μόνο μια σκυλίτσα...Η κολλητή μου έγινε γλυκειά και χαριτωμένη στην πιθανότητα να χάσει το αγόρι της... Εγώ τσακώθηκα με τη αδερφούλα μου στον κίνδυνο να μου πάρει τους νεοσύλλεκτους Τσιπ και Ντέηλ, τα τρισχαριτωμένα ποντικάκια που μας χάρισαν (τελικά τα διεκδίκησα!!) Όταν τσακώθηκα με όλους και δεν είχα καμία παρέα, τότε κατάλαβα την πολυτιμότητα ενός φίλου που ήταν πάντα εκεί, όμως αγνοούσα επιδεικτικά... Όταν πληγώθηκα κατάλαβα πόσο λ΄θος είμαι με την έννοια "φίλος"... Εν τέλει, όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο αγαπάμε κάτι όταν αυτό φεύγει μακρυά μας...Το συγκινητικό θέαμα των δικών μου που έψαχναν σαν μανιακοί τη Λάρα μου τα θύμησα όλα αυτά...

Come as you are (Cobain)

Το είπε ένας φίλος και με έβαλε σε σκέψεις, το τραγούδησε ο Cobain (άσχετο που μετά αυτοκτόνησε) και τώρα εγώ (τιριτιτιτι) το κάνω ποστ. Αλλά με τον δικό μου τρόπο. Θέτω λοιπόν το (x/2- 4a) ως ψ, αλλά παράλληλα θέτω και ένα ερώτημα (όχι πως θα λυθεί η εξίσωση που με ταλανίζει από χθες!!) "Αξίζει να αλλάξουμε για κάποιον"??
Σήμερα άκουσα τηλεφωνικά τι συνέβει στις φίλες μου (έκτροπα δηλαδή) και εγώ δεν ήμουν εκεί (τις αρρώστιες μου μέσα!) και νιώθω άσχημα γιατί δεν μπορούσα να βοηθήσω ούτε τον μπαστακάκο μου (Έφη) πριν σφαχτεί με την De Vile, ούτε την Ηλέκτρα, της οποίας η υπόθεση είναι κατάτι σημαντικότερη... Βέβαια δεν ήταν επιλογή μου, αφού δεν με αφήνουν να το κουνήσω από το σπίτι, αλλά ήθελα να είμαι εκεί! Θα είχα και παρέα!! Τώρα τελευταία ειδικά είμαι συνέχεια μόνη μου, στη σκέψη κυρίως, αφού τελικά συνειδητοποίησα ότι λίγο νοιάζει τον κόσμο η ύπαρξή μου (τόσες μέρες άρρωστη, ελάχιστοι ξέρουν τι ακριβώς έχω, ακόμα πιο ελάχιστοι ενδιαφέρονται και κανείς δεν μου μιλάει αν δεν προσπαθήσω να τον βρω εγώ!~~φίλοι σου λέει μετά!) Γι΄αυτό και εγώ είμαι off, πάω πίσω στο κρεβάτι μου και σε αυτό το περίεργο πράσινο υργό που κάνει "μπλουρπ" -"μπλουρπ" !!

Ο νόμος του Μέρφυ

Διάβαζα κάπου για τις επιπτώσεις της γκαντεμιάς στη ζωή μας και θυμήθηκα τον νόμο του Μέρφυ (οχι του Έντυ), κατά τον οποίο έχουμε κρίσεις γκαντεμιάς ακριβώς τη στιγμή που είμαστε αβοήθητοι, οι πιο ανυπεράσπιστοι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη. Έτσι είναι βέβαιο πως θα ξεσπάσει καταιγίδα τη στιγμή που είσαι στα μισά του δρόμου για τη στάση του λεωφορείου και δεν κρατάς ομπρέλα, δεν υπάρχει πουθενά να κρυφτείς, βλέπεις το λεωφορείο να περναέι και ένα φρενασμένο αμάξι θα σε κάνει λούτσα με τα νερά που θα σηκώσει ακριβώς δίπλα σου. Είναι σχεδόν σίγουρο πως θα ακούσεις τον προειδοποιητικό ήχο του τρένου να φεύγει τη στιγμή που μπαίνεις στο σταθμό, θα σου τελειώσει η κάρτα τη στιγμή που θα πρέπει να κάνεις ένα επείγον τηλεφώνημα και τα περίπτερα κάνουν απεργία, θα πέσει το ρεύμα τη στιγμή που θα είσαι μέσα στο μπάνιο με σαπουνάδες, θα πέσει πάνω σου κεραυνός, θα σου καεί το βίντεο, εννοείται πως στην πρεμιέρα σου ως λάτιν χορευτής και ενώ εξασκείσαι χρόνια ολόκληρα για να καταπλήξεις τα πλήθει με τις φιγούρες σου θα χαλάσει το στερεοφωνικό...

Friendship is the best damn thing- right??

Η φιλία είναι το παν....Δεν είναι??? Τί γίνεται όμως όταν οι φίλοι σου γίνονται εφιάλτες σου??
Όταν ξυπνάς τη νύχτα από τα όνειρά σου, στα οποία πρωταγωνιστούν φίλοι σου?? Και κυρίως, τί γίνεται όταν οι φίλοι σου σε πουλάνε φθηνότερα και από πακέτο χαρτομάντηλα?? Επιμένεις να τους αποκαλείς φίλους ή τους διαγράφεις δια παντός?? Προσωπικά σκέφτηκα να διαγράψω κάποιους so-called φίλους μου με χοντρο μαρκαδόρο και να προχωρήσω στη ζωή μου, αφού άλλωστε ένα από τα ελάχιστα πράγματα που κάνω σωστά (εκτός από το να γίνομαι σούργελο!) είναι να κάνω φίλους... Και εξάλλου ήδη έχω κάποιους πολύ πολύτιμους! (βλέπε Ελίνα, Έφη, Μαρία, Έλενα, Goofy κλπ.) Αυτό το ποστ ήταν η απάντηση μου.... Από δω και πέρα, όποιος θέλει να είναι φίλος μου θα πρέπει να αξίζει τη θέση του, γιατί τελίκα ο μ*****ς είμαι εγώ! Και όποιος δεν με συμπαθεί, να το πει σε μένα!! Ευχαριστώ για την προσοχή!