Gamble it up!

Η ζωή είναι σαν μια παρτίδα χαρτιά....
Αν έχεις να ρίξεις, παίζεις μεθοδικά για να νικήσεις.
Αν είσαι καλός παίκτης και οι κινήσεις σου μελετημένες, το αποτέλεσμα είναι πάντα υπέρ σου.
Πάντα όμως και τελευταία στιγμή μπορεί να σου τη χαλάσει ένας άσσος κρυμμένος στο μανίκι του άλλου.
Μπορεί να μην ξέρεις τα φύλλα του αντιπάλου, αλλά παίζεις με τους ίδιους κανόνες.
Αν δεν έχεις να ρίξεις, τραβάς φύλλο αν ζεις για το ρίσκο, ή αν είσαι παθητικός παίκτης, πας πάσο...

So muCh for my Happy enDing....

Είμαι σε περίοδο βαθειάς, βαθειάς, βαθείας όμως κατάθλιψης γι' αυτό, αν δεν απαντάω σε μηνύματα μην απορείτε....
Άφησα την Καβάλα και μαζί με αυτήν και μια οικογένεια... Γιατί μια μόνο βδομάδα μαζί τους και κατάλαβα πως δεν θα υπάρξει για μένα ποτέ πιο οικείο συναίσθημα....
9 ώρες βασανιστικά μακρύ ταξίδι αξίζει και με το παραπάνω. Η Καβάλα σαν πόλη, ΟΚ, είναι χαριτωμένη και έχει όμορφα τοπία, αλλά δεν είναι και Το μέρος... Όμως οι φοιτητικές εστίες είναι... Στο κτίριο Φ2, δεύτερος όροφος, αριστερή πτέρυγα κατοικεί το χάος... Κάθε ένας από τους ενοίκους εκεί είναι μεμονωμένη κλινική περίπτωση και όλοι μαζί αποτελούν τμήμα για του Σινούρι...
Και πώς μπορώ να ξεχάσω τη σπαστή ελληνορωσική προφορά του Κουμπαρούλη (του Ηλία δηλαδή!) ο οποίος και θα μου λείψει περισσότερο από όλους...? Που φέρθηκε σε μένα και στο Δημητράκι μου σαν να μας ξέρει χρόνια, της έκανε τράκα τα τσιγάρα και μας πήγαινε βόλτες! Μας έδειχνε φωτογραφίες του θρυλικού Φ2-Β21 σε κατάσταση αποσύνθεσης και μας έκανε να τον λατρέψουμε...Ή τον Μόγλη, το παιδί της ζούγκλας, που ήταν φοβερή παρέα?? Πώς ξεχνιούνται ο Άγιος, ο Σώτικ, ο Μαργαρίτης (ναι, ακόμα και αυτός!), ο Λάλος, ο Πάνος, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Ρόμπε και όοοολοι οι άλλοι που καθημερινά πρήζαμε?
Και στην τελική, πως στο καλό ξεχνιέται ο Άγγελος που μου παραχωρούσε το κρεβάτι του (λέμε τώρα, έκανα κατάληψη κανονική!) και μου χάριζε ντεμέκ νίκες στην αγωνία? Τη μισή μου διαμονή εκεί στο δωμάτιο του Άγγελου την έβγαλα, να προσπαθεί να μου μάθει μάταια τάβλι (και να το κοπανάω επειδή χάνω), να παίζει αγωνία και ξερή και να χάνει επίτηδες για να μην τσαντιστώ (είναι που κατά βάθος δεν έχω πρόβλημα να χάνω...), να με κοιτάει να κοιμάμαι μέσα σε δευτερόλεπτα στο δικό του κρεβάτι, ξεσπιτώνοντάς τον κανονικά (όταν δεν κοιμόμουν πάνω του, οπότε τον ανάγκαζα να μένει ακίνητος ώσπου να ξυπνήσω...), να ακούμε τις ιστορίες καθημερινής τρέλας του ορόφου από τα χείλη του Ηλία και να κάνουμε βόλτα γύρω γύρω το ΤΕΙ επειδή στις 3 το βράδυ ήθελα σοκολάτα... (τώρα που το σκέφτομαι, ο Άγγελος ειδικά πρέπει να χει στήσει χορό τώρα που έφυγα...)! Α! Ξέχασα να αναφέρω ότι του ζωγράφισα τοίχους, ντουλάπες και κρεβάτι με ανεξίτηλο, του πήρα το USB του ασύρματου mouse του, του την έλεγα κάθε πέντε λεπτά και του έκανα τη ζωή δύσκολη... (Άγγελε μην κλαίς που έφυγα -από χαρά...- θα ξανάρθω!!)
p.s. γνώρισα και τη μέλλουσα νύφη μου, τη wanna-be γυναίκα του Γιάννη! Αξιολάτρευτη!!

it's shoW timE!

Συνήθως δεν κάνω διαφήμιση -μου κάνουν! xD- αλλά αυτό το αξίζει και με το παραπάνω... Σπάνια ενθουσιάζομαι στο σινεμά, πολύ σπάνια (τώρα που το σκέφτομαι, στα μάτια μου μόνο 3 ταινίες είναι τοπ!) και τώρα ειμαι μέσα στην παραζάλη του ενθουσιασμού! (παιδικού ενθουσιασμού!)...
Ο λόγος για το sex & the city, το οποίο δικαιώνει 100% τον τίτλο του... 4 πρώην loser της ζωής μέσα από μια παρέλαση ρούχων ψάχνουν τον έρωτα στην ΝΥ... Ο παράδεισός μου το fashion week με μια σειρά Manolo Blahnik, Yves Sen Loran, Jimmy Choo τακούνια (μεγάλος έρωτας...), Luis Vuitton, Prada, Missoni, Versace, Cartier κλπ. κλπ. (αν συνεχίσω να μιλάω για μάρκες θα τελειώσω μεθαύριο). Και το πολυπόθητο Love Story ξετιλύγεται... Βέβαια έχει happy end, καμία σχέση με την πραγματική tragic ending ζωή, όμως αν παραβλέψεις αυτό το ελαττωματάκι, η ταινία είναι καταπληκτική αν σου αρέσουν τα ρούχα ή αν θες συναισθηματικές και κυρίως σεξουαλικές συμβουλές (2,5 ώρες στην κινητογραφική αίθουσα και έχες γίνει εξπέρ στις στάσεις...)
Tip of the day: Να τη δείτε!!

Ήταν να φύγουμε μαζί....

...όμως πηγαίνω μόνος...
Ταξίδι στον ωκεανό...
μα δεν μας πήρε ο χρόνος...

Ταξίδια...
Το σκεφτόμουν σήμερα πως οι διακοπές θυμίζουν σε κάθε άτομο κάτι διαφορετικό. Γιατί οι διακοπές είναι σαν τους σκύλους... Όταν λες "σκύλος" ο καθένας σκέφτεται κάποια διαφορετική ράτσα.... Έτσι και με τις διακοπές... Για άλλον διακοπές είναι ένα μοχίτο σε μια αμμουδερή παραλία, για άλλον ένα ατέμονο μεθύσι με φίλους, για άλλους επίσκεψη στο χωριό. Άλλοι καταλήγουν συνειρμικ΄στα εγκαύματα από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού, άλλοι σκέφτονται την άμμο πάνω στα σεντόνια, άλλοι την εξερεύνηση μακρινών τόπων... Για μένα διακοπές είναι οι βόλτες στισ ατέλειωτες παραλίες με το παρεό, να μαζεύειες κοχύλια και να κάθεσαι να βλέπεις τη δύση του ήλιου να καθρεφτίζεται στη θάλασσα.... Εσείς τι σκέφτεσατε λοιπόν...?

BeautiFul Liar...

Σπάνια νευριάζω πραγματικά... Αλλά όταν το κάνω, ξεσηκώνω θεούς και δαίμονες! Και από χθες είμαι πυρ και μανία, έχω την φιλική τάση να χτυπήσω κάποιον!
Ο λόγος??? ΔΕΝ μπορώ άλλα ψέματα, έχω μπουχτήσει! Εντάξει, είπαμε, έχω μειωμένη αντίληψη και το παίζω χαζούλα για να απλοποιώ καταστάσεις, αλλά μέχρι εκεί! Ηλίθια δεν είμαι- πάρτε το χαμπάρι γιατί βαρέθηκα πια! Το εκπληκτικό ποσοστό των 3% φίλων και γνωστών μου είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί μου... Και δεν μιλάω για γκόμενους, που είναι΄εκ γενετής ψεύτες 100% και τους έχω σιχαθεί όλους, πρώην, νυν και αεί... Μιλάω για του φίλους μου ρε γαμώτο, για τα άτομα που θεωρητικά με αγαπάνε... Λίγο να το σκαλίσω, βουνόοο τα ψέματα από κάτω!΄Τόσο επώδυνη νομίζετε είναι η αλήθεια?? Ποίος το είπε γαμώτο αυτό να τον αποκηρύξω? Και άντε, πάνε στο καλό, καταπίνω τα White lies, τα άλλα τί? Τι να κάνω με τους Πινόκιο που με περιβάλλουν -και είναι πολλοί, πιστέψτε με!
Ένα σ'αγαπώ εξαιρετικά αφιερωμένο στα 3 άτομα που μου είναι ειλικρινείς ως τώρα (τα μοναδικά!...)... Love λοιπόν στον GooFako, που είναι ο πιο πολύτιμος φίλος που έχω σαν ψυχική υποστήριξη και loveeeee στις δύο πριγκήπισσές μου, Lion kai ikkuna...

P.S Θα έπρεπε να ντρέπομαι! Υπάρχουν 3 ακόμα άτομα που δεν μου είπαν ποτε ψέματα και όμως τα παρέλειψα και είμαι ασυγχώρητη!
Πρώτη λοιπόν είναι η Μαρία μου, το Μαράκι μου, η οποία είναι απόλυτα ειλικρινής και εχέμυθη και υπήρξα πολύ βλάκας που την παρέλειψα!!
Επίσης η Έλενα και η Ηλέκτρα είναι trust-worthy truth-tellers και είμαι για μπουνιές που δεν τις ανέφερα!!

Μπλαζέ lessons' time!

Ο snobismos είναι πλέονέκτημα, μην ακούτε όσους κατηγορούν τα β.π. παιδιά γι'αυτό το "σπουδαίο" αρνητικό τους! Δεν υπάρχει τίποτα πιο γειωτικό από ένα μπλαζέ βλέμμα! So, let the lessons Begin!
Απαραίτητο αξεσουάρ είναι τα γυαλιά ηλίου τώρα το καλοκαίρι! Όταν τα φοράς, οι άλλοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την έκφραση των ματιών σου, μπορούν ωστόσο να διαβάσουν τη βλοσηρη και αγέλαστη έκφραση του στόματός σου! Άμα το πετύχει κάποιος αυτό, έχει ήδη καταφέρει να γίνει snob κατά το ήμιση! Α! εξίσου σημαντικό είναι τα γυαλιά να είναι in στη μόδα και μάρκα.... αλλιώς δεν είναι μπλαζέ!

Για να τελειοποιήσεις το look, κρίνω απαραίτητο να είσαι ντυμένος με τη δική μας μόδα, την της Κηφισιάς... Και δεν εννοώ emo ή trendy φυσικά, αλλά όποιος ζει εδώ θα ξέρει πως για girls το ντύσιμο περιλαμβάνει τακούνια, πολύ ελαφρύ μακιγιάζ και ρούχα που απο την κορφή ως τα νύχια φωνάζουν "Versace", "Prada", "Dolce'n'Gabbana" και τα σχετικά! Για boys η μόδα επιτάσσει τον τέλειο συνδιασμό πουλόβερ (τα ροζ, μωβ κλπ.) και απο μέσα πουκάμισο... (δεν τα σπάει αυτή η μοδα??? :)

Η συμπεριφορά σου στον δρόμο θα κρίνει αν είσαι ή όχι snob γι' αυτό βάλε τα δυνατά σου! Ο τυπικός snob κυκλοφορεί με μια παρέα αυλικούς, είναι πάντα στο κέντρο, βηματίζει νωχελικά και κρατάει το κεφάλι ψηλά, σαν να μην τον ενδιαφέρουν τα εγκόσμια. Σπάνια ανταλλάσει κουβέντες, και αυτές είναι είτε πικρόχολες είτε απλά remarks! Όμως ΠΟΤΕ μα ποτέ δεν αναμειγνύεται με το crowd!

Οι απανταχού μπλαζέ κάνουν παρέα μόνο με τους του είδους τους και αν τύχει και αλλάξουν ρεπερτόριο, διαλέγουν κάποιον εκτός β.π. που όμως έχει τα προσόντα να μας μοιάσει...

Οι πραγματικοί και σε ευρύ φάσμα μπλαζέ απεχθάνονται οτιδήποτε μη μπλαζέ, όπως τις δυτικές περιοχές ή το κέντρο της Αθήνας, οτιδήποτε θεωρείται μούφα (και σε αντικείμενα και σε ανθρώπους- και ειναι πολλοί εκεί έξω...)

Άμα τυχαίνει να έχεις τα χαρακτηριστικά αυτά, είσαι σίγουρα ένας απο μας!! Welcome to the real worlD, ouR world...

Tu ru tu ruuuu...

Του ρου του ρουυυυυ...
Σνιφ, με χαρά και συγκίνηση σας παραθέτω το 100στο μου ποστ!! Σαν χθες το θυμάμαι το blog μου που ήταν μία τόση δα σελίδα... Και τώρα, ενάμιση χρόνο από τη δημιουργία του, ήρθε η στιγμή για την οποία το δημιούργησα!! Θα το αφιερώσω λοιπόν σε όσα άτομα ξέρουν πως είναι να αγαπάς χωρίς ανταπόδοση (και είμαι σίγουρη πως δεν είναι και λίγα αυτά τα άτομα!)
Χμμμ, αν μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει Γιατί αγαπάμε τα τελείως λάθος άτομα, εγώ θα τον ανακηρύξω العبقري (που λένε και οι φίλοι μου οι Άραβες!). Τους παιδικούς μας φίλους τους διαλέγουμε με παιδιάστικα κριτήρια και στην πλειονότητά τους είναι τελείως ακατάλληλοι για μας, οπότε και στην εφηβεία αποχωριζόμαστε. Και δεν είναι λογικό; Είσαι ένα μικρό ντροπαλό παιδάκι που μπαίνει σε μια τάξη με άγνωστά του μικρά ντροπαλά παιδάκια και επιλέγεις συνήθως κάποιον που σου μοιάζει στην ιδιοσυγκρασία. Είναι κριτήριο φιλίας αυτό; Οχι...
Τους φίλους μας στα 14+ τους επιλέγουμε αυστηρότερα, ψάχνουμε σε αυτούς ότι θα θέλαμε να έχουμε εμείς, αποζητούμε την εμπιστοσύνη και την κατανόηση. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι FrienDs-For-liFe! που αγαπάμε και δεν βρίσκουμε από που πηγάζει η τόση αγάπη. Και ό,τι ό,τι ό,τι και αν μας κάνουν, η μεγαλοψυχία μας επιτρέπει να τους συγχωρούμε και να τους αγαπάμε το ίδιο!
Τους φίλους στην ενήλικη ζωή δυστυχώς τους θωρούμε σαν υποκατάστατα όσων δεν έχουμε, σκοτώνουμε την ώρα μας μαζί τους και είναι οι φίλοι just-For-Fun που έχεις για να μην ξεμένεις όταν θες να πας για καφέ. Εκμυστηρευόμαστε ό,τι θέλουμε στους εφηβικούς αιώνιους φίλους και αλίμονο σε όποιον τους χάσει εξαιτίας της μικροψυχίας του...Είναι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ!
Στην δική μου λοιπόν ζωή,τα αναντικατάστατα άτομα είνα πολύ πολύ πολύ συγκεκριμένα...
1/ Η ikkuna princessa μου, η Αφανίτσα μου, η Δήμητρα, πρώτα φίλη και μετά συγγενής, που δεν σκοπεύω ποτέ ποτέ ποτέ να χάσω από τη ζωή μου. Είναι με διαφορά το αγαπημένο μου άτομο στον πλανήτη (L)
2/ Ο μπάστακας μου, Lion Queenaki, η Έφη, που με στηρίζει σε όλα και που οι γονείς μου κοντεύουν να υιοθετήσουν,αφού περισσότερο χρόνο περνάει σπίτι μου παρά στο δικό της. Τη θεωρώ αδερφάκι και τμήμα του εαυτού μου.
3/ GarField, το Battle Realms μου, το Ελινούμπι μου που είναι και η πρώτη μου φίλη και κολλητούλα κι την αγαπώωωωωωω! (και παίζει και να συγγενέψουμε αν συνεχίσει το τροπάρι με τον Γιάννη!)
4/ Το Μαρουλάκι μου, την μικρή μου τεννίστρια, τη Μαρού μου που αγαπάω για ανεξιχνίαστους λόγους... Θες η μοναδική της προσωπικότητα, θες η φρεσκάδα της, παντως είναι one and only! Τρέμε Nadal!
5/Tη Nuka μου, το Ελενάκι μου, μια τόοοοοοοοσο γλυκειά και καλοσυνάτη ύπαρξη! Ειλικρινά ζηλεύω την ακεραιότητα και τη loyalty της! Μια μοναδική φίλη, που ο καθένας θα ήθελε!
6/ Τί να πω για τον ChieF μου, τη Maruska μου, το Ηλεκτράκι? Έχει ένα μοναδικό στυλ, μια ακόμα πιο μοναδική κουφαμάρα ("ο Μάγιαλος με σπαγιονάρες...!") και είναι η χαρά της ζωής! Είναι τελείως στον κόσμο της και αυτο την κάνει τόσο μοναδική!
Και last but not least...τη μικρή μου κουκλίτσα, το πανέμορφο Ζάζου μου, την ολόδική μου Ζάιξ, το Αργυράκι μου, το καλύτερο δώρο που μπορούσαν να μου κάνουν οι γονείς μου! Η μικρή μου αδερφή είναι ό,τι καλύτερο, είναι το 1/3 μου, είναι πανέξυπνη, πανέμορφη και ευτυχώς για μένα νοικοκυρά (με γλιτώνει από πολύ δουλειά!) <3333

Ένα παιδι περπατάει με τα χέρια...

Σήμερα ένιωσα την καρδιά μου να σκίζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά... Έγιναν πολλά και δεν ξέρω που να στραφώ τώρα... Όλοι διαβάζουν όταν τους χρειάζομαι, με θυμούνται βέβαια ανελλιπώς όταν θέλουν βοήθεια...Έχω φίλους?? Δεν έχω? Ποιούς αγαπώ και ποιούς όχι??
Πάντως σίγουρα αγαπώ τον zed (real name δεν έχει για μένα), αλλιώς γιατί σκίστηκε η καρδιά μου όταν τον είδα?? Θα μου πεις, είχες να τον δεις 4 χρόνια, τί σε ένοιαξε?? Με ένοιαξε!! Δεν ξέρω αν είναι απλώς η ανθρώπινη πλευρά μου ή μια βαθύτερη ευαισθησία, πάντως πόνεσα πολύ!
Τί κάνεις όταν συναντάς έναν παλιό φίλο τσακισμένο, αγκιστρωμένο στην κοκαϊνη, διωγμένο από το σπίτι και πνιγμένο στο αλκοόλ?? Ένα φίλο που λιώνει στο ποτό και το σνιφάρισμα και μετά καβαλάει τη μηχανή του ως την επόμενη γωνία της ζωής του??
Ξέρω όμως πως ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω και τα συναισθήματα μου με ανησυχούν ελάχιστο σε σύγκριση με τη σκέψη πως ο zed μπορεί αυτή τη στιγμή να κινδυνεύει, να πίνει, να κλαίει... Γιατί έκλαιγε και γέλαγε μαζί, γελούσε με τα χάλια του και έκλαιγε που ζει... "τί να την κάνω τη ζωή μου??" είπε... Και το ερώτημα μου έμεινε...

Mesa sou μια στιγμή να ζούσα... ΄)

Τσάμπα χαρά για τη single καταστάση, με κυνηγάει η μονογαμία εμένα...Δεν γίνεται μια φορά να είμαι το party animal που με τόσο κόπο προσπαθεί να με μεταλλάξει Το Δημητράκι μου? Αμέσως, μόλις τελειώνεις με τον ένα, έρχεται καινούργια παρέλαση υποψηφίων (λες να την στήνουν περιμένοντας να χωρίσεις, όπως μου είχε πει ο Στέφανος όταν ήμουν chained??)
Γιατί βέβαια η σχέση Chain είναι, πιο βαριά και από του κατάδικου... Κάπως έτσι τις σκέφτομαι τώρα τις σχέσεις, σαν τον φυλακισμένο που δείχνουν τα toons, με μια σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι, να σπας πέτρες... Εντάξει, θα ήμουν άδικη αν έλεγα ότι ο Άλεξ δεν ήταν καλός πρώην, αλλά πολύ συζυγική η σχέση, κανείς δεν την άντεξε (αν ενδιαφέρεστε νομίζω είναι single, έχω ακόμα τηλέφωνο- αν και τον προτείνω 100% σαν φίλο, είναι much better!) Όμως θα είμαι πραγματικά άδικη και δεν θα δώσω καμία απολύτως ευκαιρία στον Στέφανο (δεν λέει και πολλά!)
Καλοκαίρι έρχεται και δεν θέλω να το παίξω καλή, δεν είμαι!! Εξάλλου φέτος λέω να εκπληρώσω το αποθυμένο μου στις διακοπές (ναιιιι, τον Γάλλο εννοώ! Μμμμ, αυτός ήταν άντρας!! -μην παρεξηγείτε, δεν είμαι ξελιγωμένη, απλώς είναι με τεράστια διαΦορά ο πιο τέλειος ex που έχω!!) ...
Αφιερωμένο στην Ίφι αυτό το ποστ που είπε ότι είμαι η πιο Funky break-up-viCtim που έχει γνωρίσει!! (αυτό έλειπε, να τα βάψω μαύρα!)