All i want for Christmas...

Η καλυτεροτερότερη εποχή του χρόνου είναι προ των πυλών (μαζι με τον Jude Law) και εγώ κάνω απολαυστικές, ακρως επίκαιρες σκέψεις...

Ενα ζευγάρι έξω από το γιγαντιο δέντρο του the mall με νιφάδες χιονιού να τους ραίνουν, η ανάσα να βγαινει παγωμένη και οι μύτες κατακόκκινες,με τον παγοκρύσταλλο να σχηματίζεται πάνω τους. Φωτάκια να αναβοσβήνουν (αχχχ) και τζάκια αναμμένα. Μελομακάρονα... δίπλες και ζεστη σοκολάτα... Αχ, με επιασαν τα ρομαντικα μου και ξέφυγα πάλι. Εγώ ήθελα να γράψω για τον Αη-Βασίλη, αλλα τελικά είναι τόοοοσα πολλα που μου θυμίζουν χριστούγεννα, που μπορω να γράφω για ένα μηνα...

Ως ρομαντική ψυχή που είμαι, θέλω να χιονίσει, για να βγαίνω τις νύχτες να περπατάω και να χάνομαι στη λευκότητα του γύρω μου. Δεν είναι το πιο όμορφο πράγμα, να βλέπεις παντου αυτό το αφράτο λευκο, να το αγγιζεις, να το σκορπίζεις, να χωνεται στα μαλλιά και τα ρούχα σου, αυτό το απαλό λευκό που ομορφαίνει και τις πιο ασχημες περιοχες (και μετά σου λεει extreme makeover)

Εγώ όπως πάντα Πρωτοχρονιά θα κάνω στο θείο μου, και το τελετουργικο ειναι πάντα ίδιο (από τοτε που εγώ περίμενα τον Αη-Βασιλη!). Η Δεσποινα θα φτιάξει για τα μικρά καβουροπάτι *ζουμε στην εποχή του μπομπ σφουγγαρακη γαρ* και η Σοφία κρεατόπιτα, όλοι θα πεσουν με τα μουτρα στο φαγητό, τα μικρά θα ρωτάνε καθε 3 λεπτα "ποτε θα ερθει ο ΑηΒασίλης?", τα ελαφρως μεγαλυτερα θα χαμογελάνε πονηρα γιατί μόλις πληροφορηθηκαν οτι "δεν υπαρχει Αγιος Βασιλης" και θα το παιζουν έξυπνα. Εγώ και η Δημητρα θα κοψομεσιαστούμε να κουβαλήσουμε όοοολα τα δώρα (για 23 παιδάκια!!) στη σκάλα, θα χτυπησουμε το κουδούνι και θα εξαφανιστουμε, για να παρακολουθήσουμε τα προαναφερθέντα 23 (σα συμμορία δεν ακούγεται? τα εικοσ'τρια!) να ορμανε στισ πελώριες σακούλες του Jumbo που με τοσο κοπο φέραμε εμεις και να χοροπηδάνε από χαρά (εκτος ίσως απ τον Παναγιωτάκη, που θα χοροπηδάει απ τα νεύρα του που πηραν και οι αλλοι δωρα!) Κριμα που δεν ειμαι ακόμα παιδάκι, ήθελα και γω να χω δώρο, γιατί ποτε δεν παίρνω από τόtε που περασα την υπέροχη ηλικία των 12...Θελω να ξυπνήσω και να χω και γω ενα δώροοο! (ετσι για αλλαγη)

Όσο για τα Χριστούγεννα, αν όλα πάνε καλά, θα τα μοιράσω ανάμεσα στη Δαύλεια και τον Πυργο... Μαο, απαιτώ ποστ να μάθω τι θα κανεισ, τσο, το ιδιο!! =)

Γιατί χριστουγεννα για μένα σημαίνουν αγάπη, και γω την νιώθω ηδη να με πλημμυρίζει.

Break me, shake me, hate me...

Γενικα τα αρθρα μου ειναι χαρούμενα, ανάλαφρα, το αντιθετο απο την βαρια ποιοτητα.

Αλλα κάποια θεματα δεν μπορουν να αποτυπωθουν με χίπικο τρόπο. Ειναι απο μόνα τους και βαρια και δυσάρεστα.

Ο μόνος τρόπος να εκτιμησεις τη ζωή σου ειναι να νιώσεις στο δέρμα σου ότι αυτή απειλείται. Να κλαις γνωρίζοντας ότι ενδέχεται να μην ξανακλάψεις ποτέ, ουτε και να γελάσεις βεβαια. Ούτε και να νιώσεις τίποτε άλλο. Με την απειλή "Σκάσε αλλιώς θα σε σκοτώσω" συνήθως γέλαμε, γιατι προερχεται απο το στόμα κάποιου φίλου. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα χείλη σε πλησιάζουν επικίνδυνα, δεν ανήκουν σε γνωστό σου και ξεστομίζουν αυτά τα λόγια κρατόντας μαχαίρι (ή κατσαβίδι, ή σουγιά) πάνω από την αρτηρία του λαιμού σου που πάλεται στο ρυθμό των λιγμών σου?

Δεν έκλαψα για το κινητό, για τα λεφτά, για τις ταυτότητες που έχασα, μόνο για τις διεστραμμένες στιγμές που κέρδισα. Κλαίω γιατί κατάλαβα τι ειναι να σε γδύνουν με τη βια, να αγγίζουν το κορμί σου και να ασελγούν με όποιο τρόπο πάνω σου, και συ να τρέμεις για τη ζωή σου. Γιατί εκτός από κοινωνικό πρόβλημα, ειναι και φρικιαστική πραγματικότητα. Και δε την εύχομαι σε κανέναν, ειναι σαν ζωντανος εφιάλτης.

Δεν τρέμω πια. Για μένα. Τρέμω για όσους μιζεριάζουν και κλαψουρίζουν για ασήμαντα πράγματα, για γκόμενους, για ρηχά ψυχολογικά, για τσακωμούς, ενώ ζουν! και αυτό απο μόνο του είναι θαύμα. Εγώ το έμαθα, με δύσκολο τρόπο. Εσείς?

Υ.γ. Η κατάθεση στην ελληνική αστυνομία είναι πολύυυυ πιο εφιαλτική εμπειρία!!

΄)

A! δεν εχω κινητο, οποτε προφανώς δε σας γράφω, απλα εχω χασει

Last Christmas...

Αγαπητε 'Αγιε Βασιλη...

καθε χρονο σου ζητάω παγκόσμια ειρήνη... και δεν την φερνεις...

καθε χρόνο σου ζητάω να εξαφανίσεις τις αρρώστιες... και να που αμέσως ξεπετάγονται γρίπες των κατοικιδίων παντώς φύσης...

καθε χρόνο σου ζητάω να σώσεις τα παιδάκια στην Αφρική... και με γράφεις...

κάθε χρόνο σου ζητάω εναν πιο δίκαιο κόσμο... και συ εμφανίζεις απο το πουθενά Ομπάμα και Παπανδρέου...

μηπως φέτος να σου ζητήσω τα νέα Jimmy Choo? μηπως σου πέφτει κομματάκι πιο ευκολο δηλαδή....

Wild flower

Μονο εγώ παρατήρησα την καταφανή αδράνεια των μπλογκ ετούτων?

Αφού δεν έχω νέα σας, θα μοιραστώ εγώ τα δικά μου, γιατί ο χρόνος περνάει με την ταχύτητα γιαγιάς που στέκεται μπροστά σου και πασχίζει να ανέβει στο λεωφορείο φορτωμένη με σακούλες λαϊκής πρίν από εσένα.

Η σχολή είναι παραδεισένια... πάω μια φορά τη βδομάδα για να δω αν είναι στη θέση της (ευελπιστώντας να την έχουν ξεριζώσει οι αναρχικοί) και πάντα το Πρυτανείο την εχει κλειστη την εν λόγω μέρα λόγω επεισοδείων (να μου ζησεις πρυτανάκο μου με τις εμπνεύσεις σου!)

Κατα τα άλλα η ζωή κυλαει ομαλά, με τους ρυθμούς ράθυμου σκύλου που αραζει στο γκαζόν και αφήνει τις γάτες να αλωνίζουν (είναι φιλόσοφος σκύλος αυτος, συσκέπτεται με την ουρά του πόση ώρα θα του πάρει να πιάσει τις τζαναμπέτικες γάτες). Ξυπνάω μεσημέρι μεσημέρι, με το πρώτο φως της μέρας κάθε απανταχού ξενύχτη, σε ένα άδειο σπίτι, περιφέρω την τεμπέλικη ύπαρξή μου απο τον ένα καναπέ στον άλλο (θα γινόμουν ιδανικός δοκιμαστής καναπέδων τώρα που το σκέφτομαι) και ζω μια ongoing καθημερινότητα, χωρις τριβες, δράση ή κάτι συναρπαστικό.

Οχι, οκ, ψέματα, ειμαι τοσο χαζά in love που απλά δεν ασχολούμαι με πολλά πράγματα.

Αλλα δεν θα πω τιποτα γι αυτο. Γιατι αυτο το μπλογκιο ειναι φορέας γκαντεμιας, καθε φορά που bf μου ασχολειται με αυτο, we break up.!! Δεν μπορει να ειναι τυχαίο!

xD

H eikona einai 3ekoudouniiii alla m arese!

Waking up in Vegas

Μετά από τόσο καιρό αδράνειας -θα σας κουφανω πάλι αλλά δεν έγραφα γιατί βαριόμουν να κάνω sign in (εχω σιδηρόδρομο κωδικό!)- αποφάσισα να κάνω την καρδιά μου πέτρα (και τα χέρια μου κυρίως, για να αντ'εξω την πληκτρολόγηση του 1821937396ψήφιου κωδικού μου) και να αραδιάσω δυο-τρεις από τις συνηθισμένες μου αερολογίες...
Με θλίψη ανακοινώνω στα μίντια ότι ο Μάο αποδήμησε εις Dickinson και η τύχη του αγνοείται...
Περα απο αυτα, είδα το NY i love you και συγκινήθηκα πολύ, είδικα εκεί που πεθαίνει ο Εβραίος τετραπληγικός και εκεί που ειναι τα γεροντάκια που γιορτάζουν την 63 επέτειό τους... (ναι! υπάρχουν και τετοια νουμερα!). Άλλο τόσο συγκινήθηκε και το bf μου, που ήθελε να δει ένα θρίλερ και αναγκάστηκε να ζήσει το δράμα της ρομαντικής κοπέλας του. Κατά τα άλλα, μια χαρά τέλεια είμαι (η τσο εχει βαρεθει να με ακούει να το λεω αυτο), ζω το δικό μου, προσωπικό παραμύθι και ευχομαι να εχει Happy ending (οχι αυτό της Αβρίλ...). Βασικά δεν θέλω να έχει no ending at all γιατί το τελος ισοδυναμει και με μια νέα αρχη, και πόσες αρχες πια να κανεις?
Τόσο καιρό ημουν Πατρα και δοκιμαζα τις γαστριμαργικες αντοχες της Έφης, δηλαδή μαγείρευα και άφηνα το αγαπημένο μου πειραματόζωο να αποδείξει ποσο ανθεκτικο στομάχι έχει, κανοντάς με περηφανη! Τρέλα πέρασα, γελασα απειρα πολύ, έκανα σταθερά βλακείες πρώτης τάξης και -το υπογραμμίζω αυτο!- δεν χαθηκα! Οχι για να μη λενε μερικοι μερικοι για τον προσανατολισμό μου!

Spy me

Λυπάμαι αν θα σας απογοητεύσω, αλλα εμένα την 28η δεν με πιάνουν τα επαναστατικά μου, να πω για πεσόντες, νικητές και ηττημένους, για παθιασμένες μάχες και αιματοκυλίσματα βιβλικά. Θέλω να μιλήσω για μια κατηγορία ανθρώπων που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο αλλά από διακριτικότητα έμειναν στην αφάνεια. Τους ΡΟΥΦ!
Αυτή οι άνθρωποι που πρόδιδαν συνειδήσεις, σχέδια, φίλους και εχθρούς (ακόμα και neutrals, δεν είχαν προτιμήσεις.) Σκέψου πόσους Εφιάλτες, πόσους Μάτσες είχε η ιστορία.
Και όχι μόνο η ιστορία!! Εχει την απαράδεκτη συνηθεια να επαναλαμβάνετε κιόλας.
Τι συμβαίνει όταν σου κάθεται μια αχώνευτη νύφη που κρίνει όοοοολα όσα κάνεις με ειρωνικά γελάκια και φράσεις όπως "δεν πιστευα οτι θα μπορούσες ποτέ να πεις/ κάνεις αυτό!!" Και ΟΚ, καταπίνεις την μετριότητά και την κακεντρέχεια της,επειδη εισαι ανώτερος χαρακτήρας. Και το κουτσομπολιό της, που δεν αφήνει ουτε κουβέντα να πέσει κάτω.
Την άθλια συνήθεια να λογοδοτεί για όλα σε έναν συντηρητικο αδερφο (που στην τελικη δεν έχει καμια δουλειά με τη ζωή μας), "καρφώνοντας" όλα όσα κάνουμε με ένα ύφος, λες και θα έπρεπε να είμαστε ήδη στο Γκουαντάναμο να σπάμε πέτρες.
Με αποκορύφωμα το πάρτυ των γενεθλίων μου.
"Γιαννη, γιαννη, η χρυσάνθη θα κάνει πάρτυ." (ούτε πρεζα να κανα...)
Και να σκέφτεται αυτος να αφήσει την Καβάλα, να ρθει αθήνα για να επιβλέπει την 18χρονη πλέον αδερφη του για να μην πιει ή καπνισει ή κάνει άλλα έκτροπα (βάλει φουστάνι πάνω απ το γόνατο, βαφτεί, χαμογελάσει σε κάποιον ή φιλήσει πεταχτα στο μάγουλο κάποιον φίλο της... μιλάμε για Πρωτοδικείο και πάνω...)
Αν δεν φύγει αυτή, εγώ θα μετακομίσω στο σπιτάκι της Λάρας. Μπορεί να μην έχει θέρμανση, αλλα ούτε και τις κάμερες του Big Brother...

With a little luck...

Ξυπνάς και... ωχ, δεν ανοίγει το μάτι σου!! Γαμώτο, ξέχασες να ξεβαφτείς χτες και τα βλέφαρά σου έχουν κολλήσει μεταξύ τους από την παχυλή πάστα μάσκαρας. Φεύγεις τρέχοντας για το μπάνιο και χτυπάς το κεφάλι σου στο ντουλαπάκι. Ανοίγεις το ντουλαπάκι για να βρεις λίγο οξυζενέ, αλλά ξαφνικά θυμάσαι το κλειστό μάτι σου και σκύβεις να το ξεπλύνεις."Ουφ παει και αυτό" λες με ευγνωμοσύνη και πας να σηκωθεις, οπότε και η ευγνωμοσύνη σου πάει περίπατο, αφου με ένα ηχηρό γκνουπ αστεράκια ξεπετάγονται μπροστά απο τα πεταμένα έξω μάτια σου. Ηταν ανάγκη να αφήσεις το πορτάκι του ντουλαπιού ορθάνοιχτο??
Μα τι μου συμβαίνει σήμερα?? Α ναι!! Η ελληνική, ελληνικότατη Τρίτη και 13!!
Μήπως να μη βγω απο το σπίτι μου? Μήπως να μη σηκωθώ απ' το κρεβάτι μου?? Μμμμ, ναι, αυτό θα κάνω, είμαι συνετή εγώ!
Και όντως είσαι, μέχρι τη στιγμή που χτυπάει το κινητό σου.
"Γεια σου ομορφούλα! ΄Ελεγα μηπως ήθελες να πάμε για κανά καφέ. Μου έλεψες..."
Στα κομμάτια η άτυχη μέρα και οι προκαταλήψεις, στον 21ο αιώνα ζούμε. Πόσο άσχημα μπορει να είναι τα πράγματα?
Ορμάς αλλόφρων στο μπάνιο και συνειδητοποιείς οτι το νερο ειναι κρύσταλλο...Μια ψυχή που είναι να βγει...Μπρρρρρ, κάνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, παρηγορώντας τον εαυτό σου ότι θα σφίξει το δέρμα σου.Αυτό ήταν. Και ενόσω κάνεις την ηρωική σου έξοδο, το πόδι σου πατάει κάτι γλιστερο και... "σγουπ", "φτάσε στον πάτο, εκει που δεν υπάρχει πιο κάτω." Ωχ η μεσούλα μου... Ας ειναι, δεν θα βγω με το κουκλί για 2-3 άτυχες στιγμές?? Που είναι η πιγμή σου κορίτσι μου?
Ντύνεσαι όπως όπως, περνάς μια παχιά στρώση eyeliner στα μάτια και φεύγεις τρέχοντας. Φτάνεις στη στάση του λεωφορείου και μια γριούλα μουρμουρίζει δίπλα σου " Πανάθεμά σας, απεργείτε. Και πως θα πάει βρε ο κοσμάκης στις δουλείες του?" Δεν αργείς να ανακαλύψεις την απεργία των ΜΜΜ.
"Ταξί" στριγκλίζεις και -ω! εκ του θαύματος- σταματάει ένα μπροστά σου. Και εκεί που απορείς για την τύχη σου ανακαλύπτεις την τραγική αλήθεια: την κίνηση, ποια κίνηση δηλαδή? την ακινησία!! Εκατοντάδες αμάξια κυριολεκτικά παρκαρισμένα μέσα στη λεωφόρο. Μια ώρα αργότερα και 25 χαμένα ευρώ φτάνεις στο ραντεβού σου, αλλά ο άλλος δεν είναι εκεί. 10 λεπτά... 20 λεπτά... μια μύγα κάθεται στο μάτι σου και συ το τρίβεις θυμωμένη... 30 λεπτά... μα που είναι?
Στα 45 λεπτά κάνει την εμφάνιση του. "Σόρρυ μωρό, έμπλεξα στην κίνηση!!".Εμένα μου λες...
"Μα τι έχεις κάνει στο μάτι σου? Είναι νέο στυλ αυτο??" σε ρωτάει μισοχαμογελώντας. Βγάζεις το καθρεφτάκι κ αναφωνείς έντρομη.Εξαιτίας της μύγας έχεις μουτζουρώσει το μάτι σου!! Ψυχραιμία, λιγο ντεμακιγιάζ και όλα ρολόι.
Με τα πολλά πάτε στην καφετέρια. βγάζεις το κομψό σου τζάκετ και κοντεύεις να λιποθυμήσεις!! Φοράς τη μπλούζα σου ανάποδα!! Αυτός δε λέει τίποτα. Στην πρώτη ευκαιρία θα πας σε μια τουαλέτα και θα διορθώσεις το λάθος σου. Έρχεται ο σερβιτόρος
"τι θα πάρετε?"
"Έναν latte" λες με υφάκι εκατό καρδιναλίων.
"Συγνώμη δεν έχουμε"
"Τότε ένα mocca cappuccino"
"Δεν φτίαχνουμε εδω πέρα..."
"Ενα mocca coconut"
"Λυπάμαι..."
"Αρχίζεις να εκνευρίζεσαι"
"Άστο μωρό.2 γλυκούς με γάλα!"
"Οκ."
Αφρίζεις εσυ.
Ο Κούκλος σκύβει απειλητικά προς το μέρος σου και συ από την έξαψη αφήνεσαι και σου πέφτει το τσαντάκι. Τα χείλη του πλησιάζουν και....
"ΑΑΑΑ!!"
Ενας σερβιτόρος σκοντάφτει στο τσαντάκι σου και σε περιλούζει με καυτή σοκολάτα, τσάι και ότι άλλο θεόζεστο έφερε στον δίσκο. Το απόγευμα σε βρίσκει ξαπλωμένη σε μια στοιβαγμένη με κόσμο αίθουσα αναμονής στο ΚΑΤ με εγκαύματα τρίτου βαθμού και τον κούκλο να σου έχει κεράσει τον καφέ που σου υποσχέθηκε απο το πρωί...
Ισως θα ήταν καλύτερα να είχες κάτσει σπίτι...

say it Right*

Μιας και δεν έχω τι να κάνω κλεισμένη στους 3,5 τοίχους του σπιτιού του Γιάννη στην Καβάλα, και εφόσον αποφεύγω να σηκώσω το τηλέφωνο και να ενημερώσω τους γονεις μου οτι δεν έκανα κανένα βήμα προς την Κομοτηνη (οπου και ήταν ο τελικος μου προορισμος) λέω να γραψω...
Και αφού δεν έχω θέμα (και κανεις δεν προσφέρεται να μου παρέχει ένα!) καιρός για λίγο καλόβολο (ναι καλα...) και καλοπροαίρετο (μας έπεισες...) κοινωνικό σχολιασμό (οκ ladies, τα φτυάρια έξω...)
Πρώτα πρώτα οφείλω ενα συγνώμη στον Κώστα που μου έδωσε τροφή για το "Sleeping Sun" post αλλα υπέστη τον χλευασμό των φίλων του, καθότι σπίλωσα το όνομά του (λέμε τώρα...). Για΄αποζημείωση στην ψυχικη οδύνη που του προκάλεσα του χρωστάω ενα σάντουιτς XXL...
Να τονίσω επίσης οτι απαιτώ Οσκαρ χαζομάρας, διότι χθες στο check-in ξεχασα την κάρτα επιβίβασης, μια τύπισσα πηρε την βαλίτσα μου και την έψαχνα 2 ώρες και έκανα χριστουγεννιάτικο δώρο στην ταξιτζού που με έφερε από το αεροδρόμιο (να ναι καλά η γυναίκα, με 160 στην Εγνατία πήγαινε...)
Αυτή τη στιγμή είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο όροφο στη φοιτητική εστία της Καβάλας και βιώνω το πανδαιμόνιο...25 φοιτητές παίζουν on-line D&D και φωνάζουν από τις ανοιχτές πόρτες "Τί κάνεις ρε μαλάκα?", "που πας ρεε ***?" και πολλά πολλα αστεράκια. Ο μέσος όρος ηλικίας ειναι 25 (μην πω 26-27 και φανώ κακιά...) και οι περισσότεροι δεν έχουν βλέψεις να φύγουν πριν το επόμενο μιλλένιουμ (αν πεθάνουν στην πορεία δεν πειράζει, αρκεί να έχουν περισσότερα level από τους άλλους...)
Το μονο αξιοπερίεργο είναι ο Ηλίας, ο οποίος στο μυαλό μου ήταν συνδυασμένος με ατελείωτες ώρες CS όλη τη νύχτα και τώρα ξυπνάει πρωί και πάει σε θεωρίες... Πάει, χάλασε ο κόσμος...
Κατά τα άλλα όλα ομαλά, ο Γιάννης και η Μαρία τσακώνονται για τη διαρρύθμιση του δωματίου. Μιλάμε για ένα δωμάτιο 6 βημάτων περίπου και δεν μπορουν να συμφωνήσουν αν θα βάλουν το κρεβάτι οριζόντια ή κάθετα...Άβυσσος η ψυχή των ερωτευμένων...

Putting holes in happiness

Γραφω χωρισ θεμα και χωρις αιτία (σπανιο φαινόμενο)
Νιώθω νεκρή ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα πτώματα (που λέει και το τραγούδι...)
Η Αθήνα είναι μεγάλη πολη, αλλά ποιος είπε οτι ειναι και ωραία, ή ευχάριστη ή έστω ανθρώπινη?
Ακριβώς επειδή είναι τόοοοσο μεγάλη, περπατας στουσ δρόμους και νιώθεις άγνωστη, ασημη, ακόμα και παρείσακτη.
Η μάνα σου δεν σε ξέρει, και αν σε ξέρει, προσπαθεί να σε ξεχάσει...
Όχι ότι της είναι δύσκολο δηλαδή....
Δεν μπορώ την τελματώδη μοναξιά που πηγάζει από μέσα μου...
Η Εφη λείπει, η Καλλιόπη διαβάζει και η μοναξιά στέκεται σαν χάρος πάνω απ το αναμαλλιασμένο κεφάλι μου.
Έλεγα να τελειώσει το σχολείο να ησυχάσω.
Τώρα ζητάω πίσω την φασαρια, τους μπελάδες, τις υποχρεώσεις, και κυρίως την παρέα μου που σκορπίστηκε στους 4 ανέμους...
Ok έχω ΄άτομα σημαντικά να ασχολούμαι, να μου γεμίζουν τόσο το χρόνο όσο και τη ζωή...
Αλλά κάποια πραγματα δεν αλλάζουν και κάποια κενα είναι δυσαναπλήρωτα...
P.S. Μαο, εγω ήμουν αυτή που πρώτη έβαζε τίτλους τραγούδια και στιχους στα ποστάκια της.Μην κλεβόμαστε...

Sleeping sun

Τροφή του ο Υπνος. Όχι οτι στερείται την άλλη δηλαδή, αλλά λέμε τώρα.

Το βασικό 8ωρο είναι γι 'αυτόν ένα απλό snack.

Για να νίωσει πρέπει το στρώμα να βουλιάξει ανεπανόρθωτα και οι αράχνες να έχουν υφάνει ολόκληρη πολιτεία πάνω του. Ο κωματώδης ύπνος του έχει σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση τόνων σκόνης πάνω στο σώμα του, το οποίο είναι ανυμπορο να κάνει ένα βήμα, αν αυτό δεν αφορά τον υπνο του ή το φαγητο.

Γιατί ο υπνος μπορεί να θρέφει τα μωρα (έστω και τα νταρντανομωρά οπως ο Κώστας) αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι το στομάχι τους δεν χωράει κάτι παραπάνω. Και το κάτι παραπάνω για το εν λόγω άτομο ειναι το γεύμα μιας ολοκληρης ποδοσφαιρικής ομάδας (και των αναπληρωματικών).

Διχασμένος ανάμεσα στις 2 μεγάλες αγαπες του, τον ύπνο και το φαγητό, ο Κώστας έχει αποβάλλει όλα τα αγχη της καθημερινότητας και έχει αφιερωθει στην ικανοποίηση του εαυτου του, η οποία θα πραγματωθεί μέσω της κατανάλωσης 5 σουβλακιων και τη διαμορφωση του δικού του προσωπικου χώρου.

Ενος σπιτιου μικρού, βαμμένου σε καταθλιπτικά χρωματα και γεμισμένου με αλκοολούχα που δεν θα περιμένουν πολύ μέχρι την κατανάλωσή τους.

Γιατί μπορεί ο ίδιος ο Κώστας να είναι ήρεμος (αφότο φάει και κοιμηθεί πάντα), δε συμβαίνει ομως το ιδιο κ με την παρέα του.

Αν τον δείτε, θα τον αναγνωρίσετε από τα 3 χαρακτηριστικά σημάδια του είδους του:

1. Συρτά, α-ρ-γ-α βήματα

2.μονίμως μισόκλειστα μάτια

+ 3. ένα βαστάζο για την άδεια, αχρησιμοποίητη eastpack του.

A star is born...

Εθεάθη στο κέντρο της Αθήνας μεταμφιεσμένος για να αποφύγει τα πλήθη των κοριτσιών που τον περικυκλώνουν. Τον πλησιάσαμε πισωπατώντας και κρυφτήκαμε μαζί του σε ένα στενό λαχανιασμένοι, απο την προσπάθεια απόκρυψης της ταυτότητάς του.

"είμαι ινκόγκνιτο" εξήγησε.

Μετά από τις απαραιτητες εξηγήσεις έβγαλα το μαγνητοφωνάκι και ξεκίνησα τη συνέντευξη εκεί, μέσα στις καταχνιασμένες ερημιές...

"Κύριε Λαμπρακόπουλε..."

"Σταύρος παρακαλώ"

"Είστε ο πιο περιζήτητος εργένης της Αθήνας..."

"Γεγονός..."

"Κι όμως έχετε 10 παιδάκια..."

"Ναι, ειμαι καρπερός ο άτιμος..."

"Μπορείτε να μου εξηγήσετε πως γίνεται αυτό?"

"Ε, δεν είναι και παράδοξο. Οι εγκυμοσύνες δεν χάλασαν τη δική μου σιλλουέτα ξέρετε..."

"Και η γυναίκα σας? Γιατί χωρίσατε?"

"Διαφορετικές αντιλήψεις"

"Δηλαδή?"

"Νόμιζε οτι 'σούσι' είναι γιαπωνέζικη στάση στο sex..."

"..."

"Και με θεωρούσε πρόστυχο όταν της έλεγα να μου κάνει καμια πίτα"

"Οκ, προβλημα με τα ελληνικά της. Και δεν ζήτησε την επιμέλεια των παιδιών?"

"Το έκανε, αλλά κρίθηκε ακατάλληλη"

"Γιατί?"

"Γιατί στο δικαστήριο είπε ότι θα τα πνίξει μόλις τα δει..."

"Ωχ..."

"Στα φιλιά εννοούσε αλλά δεν το διευκρίνησε...Και μετά με είπε Στράτο..."

"Στις άπειρες θαυμαστριες σας τι θα λέγατε??"

"Κορίτσια, sorry, μα εχω βρει καλύτερο αγόρι..."

"Τι εννοείτε με αυτή σας τη δήλωση?"

"Ότι η γυναικεία σκέψη με έχει κουράσει πολύ..."

"Και?"

"Και επειδή η Λιονάκη με πρόλαβε και θα είναι passe' να μπω και γω σε μοναστήρι είπα να ακολουθήσω τον δρόμο του κορμιού. Γιατί μεταξύ μας ο Δημήτρης είναι κορμάρα..."

"εγκχμ... διακόπτουμε τη σύνδεση..."

Υ.γ. (μπορουσα να συνεχίσω... γιατί εγώ Σταυράκο δεν χαλαω χατήρια...)

wake me up when September ends...

Σύμφωνα με δημοσιεύματα παμπάλαιων, κιτρινισμένων εφημερίδων ο χειμώνας του 1990 ήταν παγωμένος και αμείλικτος. Ο Δεκέμβρης εκείνος ήταν σκεπασμένος με ένα βαρύ και ασήκωτο πέπλο χιονιού, που δεν άφηνε κανέναν να ξεμυτήσει από το σπίτι του, γιατί η παγωνιά κατάπινε μύτες, αυτιά και ότι άλλο εξείχε τέλος πάντων. Αξιοποιώντας το "έξω έχει κρυο, καιρός για δύο (ή και για τρίο...)" πολλές μανάδες πέσαν στο κρεβάτι με τον πυρετό του πάθους και σηκώθηκαν με την κοιλιά τους... στο στόμα.
Αποτέλεσμα αυτής της επαναστατικής αντιμετώπισης του κρύου υπήρξαν κάτι γκρινιάρικα και κατσούφικα μωρά, με φουσκωμένα χεράκια, ποδαράκια ζυμαρένια και σαμπρέλες γύρω από την κοιλιά.
Η Έφη άνοιξε τα μάτια της στις 6 Σεπτεμβρίου, πάτησε μια στριγκλιά για να δηλώσει το παρόν, άνοιξε το χαριτωμένο στοματάκι της και δήλωσε επιτακτικά "Πεινάω!!". Όταν η σαστισμένη μητέρα της πήγε να τη θηλάσει, η μικρή Έφη την έσπρωξε πίσω και άρπαξε με λιγούρα το σουβλάκι που καταβρόχθιζε εκείνη την ώρα ο νονός της. Ύστερα ρεύτηκε ευτυχισμένη, ζήτησε μια σόδα και το έριξε στον μακάριο ύπνο της, για να ονειρευτεί πιτόγυρα...Σήμερα, η Έφη είναι η διεθνούς φήμης χημικός που ανακάλυψε τις φαγοκάψουλες, μια σωτήρια εφεύρεση για την σίτιση τόσο τη δική της όσο και των χωρών του τρίτου κόσμου, σύμφωνα με την οποία καταπίνεις ένα χάπι με διάφορες γεύσεις, το οποίο φουσκώνει στο στομάχι σου και χορταίνει την ακόρεστη πείνα (τη δική της κυρίως...)
3 μέρες αργότερα, στο ίδιο δωμάτιο ενος άλλου νοσοκομείου, γεννήθηκαν δύο μωρά που έμελλε να μπλέξουν με τον βρώμικο χώρο της showbiz.... Ο Δημήτρης βγήκε από τη φουσκωμένη κοιλιά της μαμάς του με ένα μικρόφωνο στο χέρι και χορεύοντας "από πάρτυ σε πάρτυ" (δεν πρόλαβε όμως να το κατοχυρώσει και το έκλεψε ο Χατζηγιάννης). Από τότε η καριέρα του παραμένει στάσιμη, γιατί τσακώθηκε με το manager του, Σταύρο, ο οποίος όλως τυχαίως γεννηθηκε στο ιδιο νοσοκομείο την ίδια μέρα.Ο Σταύρος ανακάλυψε ότι δεν άντεχε άλλο τους πριμαντονισμούς του επίδοξου τραγουδιστή, και χώρισαν τα τσανάκια τους, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει την Αθήνα και να μετοικίσει στην άγονη και αφιλόξενη Πάτρα, οπου η καριέρα του έπηξε σαν το ΄τυρί που εμπορεύεται για να ζήσει την 12μελή οικογένειά του.
Tον ίδιο μήνα έκανε την εμφάνιση του και ο Πάκος, του οποίου η γέννα είχε επιπλοκές, αφού το κεφάλι του με το κράνος της μηχανής δεν χώραγε να βγει από τη μήτρα. Αργότερα, στο σχολειό, είχε προβλήματα γιατί δυσκολευόταν να μιλήσει και επικοινωνούσε με έναν ιδιότυπο κώδικα "βουμ- βουυυυυυυυυυυυυυυυμ", βασισμένο στον ήχο της εξάτμισης της μηχανής του. Μεγαλώνοντας και παρά την έλλειψη της ομιλίας, έριχνε τις κοπέλες με τα καταπληκτικά του μάτια και τη συνήθεια του να τους αλλάζει τα φώτα (ηλεκτρολογος είναι....)
Τελευταία αυτό το μήνα, για να κάνει αίσθηση με την εμφάνιση της, γεννηθηκε η εκρηκτική Σίλεια η Πανυπέροχη, πρωταγωνίστρια βραζιλιάνικης σαπουνόπερας. Η διάσημη μεξικάνα καλλονή εξοστράκισε τη Χουάνα την Παρθένα απο το προσκήνιο με μια αλησμόνητη εμφάνιση της στο σίριαλ όπου και έπαιζε στο πλευρό του ασύγκριτου dj Tiesto, με τον οποίο φήμες λένε πως διατηρεί σχέσεις...Οι φωτογραφήσεις της και οι συνεντεύξεις της σε γνωστα περιοδικά προκαλούν σάλο, ενώ φημολογείται ότι εχει δεχθεί παμπολλες προτάσεις γαμου απο εκδότες, συγγραφεις, αλλα και τον Κώστα Σομμερ.

Prince Charming

Αν ρωτήσεις ενα μικρό αγοράκι τι θελει να γινει όταν μεγαλώσει, θα σου πει ποδοσφαιριστης, αστροναύτης, πυροσβέστης ή ηλεκτρολόγος.

Απ' την άλλη, το όνειρο κάθε μικρου κοριτσιου είναι να γίνει πριγκηπισσα.

Η μόνη διαφορα είναι οτι τα αγοράκια αλλάζουν γνώμη, ενώ τα κοριτσάκια όχι.

Μεγαλώνουν μεσα σε ροζ συννεφάκια, περιμένοντας τον πρίγκηπα του παραμυθιού.

Ο πριγκηπας όως συνηθως παθαινει βλάβη στο δρομο, γι'αυτό πάντα καταληγουμε να βολευόμαστε με αυτόν....

Love games.

Μια φορά και εναν καιρο, ήταν ένα αγόρι που πίσω από την κοινωνικότητα του προσπαθούσε να κρύψει έναν θλιμμένο και πολύ μόνο εαυτό. (μάο, δεν έννοω εσένα =ρ) Δεν ήταν ποτέ πραγματικα ικανοποιημένος απο τον εαυτό του, τους φίλους του (οι οποιοι τον περνουσαν ενα κεφάλι έκαστος) και κυρίως απ'ο την προσωπική του ζωή, που ήταν πιο ανύπαρκτη και απο το IQ του μέσου Έλληνα πολιτικού. Μοναδική του ερωτική κατακτηση υπήρξε μια 5 χρονια νεότερη του Θεσσαλονικιά, με ζεβζέκη αδερφό (η έφη θα μας ενημερώσει επ' αυτού...) και αξύριστο μουστάκι... Μέχρι που γνώρισε το φως το αληθινό, μια κοπέλα με εκρηκτικο ταπεραμέντο και τεράστια χείλη (όχι να το παινευτώ...) που έλιωνε από βαρεμάρα να τον ακούει να περιγράφει με παθολογικό έρωτα μια σχολή πληροφορικής στην Κρήτη (ανωμαλίες που κυκλοφορούν...)
Ένα βράδυ για κάποιο μυστήριο λόγο και παρουσία ένος φίλου αυτες οι 2 τόσο αταίριαστες φύσεις ένωσαν τα χρώματα τους σε ένα κοινό έργο, που όμως δεν άντεξε πανω από μήνα. Αυτός ευαισθητος, ρομαντικός και φουλ ερωτευμένος, αυτη ανισόρροπη, κλειστοφοβική και αθεράπευτα single , ηταν αναπόφευκτο να πάρει ο καθένας την παλέτα του και να κινήσουν για αλλους προορισμούς. Μην θέλοντας να διακόψουν απότομα τη γνωριμία τους, συμφώνησαν σε μια φιλία, η οποία είχε τα σκαμπανεβάσματα της. Όντας ο ένας στην Κρήτη και η άλλη στην Αθηνα, δε βλέπονταν ποτέ, παρα μόνο μιλούσαν στο τηλέφωνο και έρχονταν καθημερινά πιο κοντά. Ενα χρόνο αργότερα τους βρίσκουμε σε ένα αυτοκινητο να μιλάνε και να αναπολούν 2 μήνες πριν, το Πάσχα, οταν διάβαζαν αγκαλιά σε μια παραλία για τις Πανελλαδικές εξετάσεις της και γελούσαν με την ψυχή τους.
Αυτός είχε αλλαξει. Αυτή όχι.
Η απόσταση τον ωρίμασε, τον μεγάλωσε, τον έκανε λιγοτερο ευαισθητο, περισσοτερο παρορμητικο. Τη φίλησε. Ξανα και ξανα. Και η ιστορια ξανααρχισε. Με άλλους όρους. Με περισσότερα χρώματα, προοπτικές, χαμόγελα. Και ποιος θέλει ένα happy end όταν μπορει να εχει no end at all?
Αυτό το παιδι ειναι τώρα ένας άγγελος που φωλιάζει στην αγκαλιά της, την προσεχει, τη φροντιζει, την προστατευει, την βελτιωνει καθημερινα. Της μεταδίδει την αγάπη του. Και αυτή το γελιο της σ΄αυτον, για να αφησουν πίσω την εποχή της μοναξιας του και τα αισθηματα κατωτεροτητάς του. Γιατί στα μάτια της είναι αυτός που την τράβηξε από τη μονοτονια, την άσκοπη περιπλάνηση. Γιατί γι'αυτήν είναι μοναδικος, όσο και τα ματια του... Γιατί τώρα πια ξέρει...

Drunk on shadows...

Ξυπνας και νιωθεις οτι καποιος σου δανεισε το κεφαλι του, γιατί αυτος ο τσιμεντολιθος αποκλειεται να ειναι δικος σου. Μετα τον νιωθεις ενσωματωμένο στο κεφάλι σου, απορείς και ξαφνικα αρχιζεις και θυμάσαι...ουισκια, τεκίλες, και μικρα φωσφοριζε άγνωστης ταυτότητας σφηνάκια να εξαφανιζονται με ιλιγγιωδη ταχύτητα στον οισοφαγο σου (ιλιγγιώδη για τον μπαρμαν, που εχει ζαλιστει απο το γεμισμα μπρος-πίσω)

Μετα από τα καθιερωμένα μπινελίκια του αγουροξυπνημένου, δίνουμε μερικα δοκιμασμένα tips που θα σε βοηθήσουν να συνέλθεις.

1. Ομοιοπαθητική. Θυμίσου ποια ηταν η επικρατης αλκοολη που ηπιες την προηγουμενη νυχτα και κατέβασε ενα σφηνακι. Ε, ενα σφηνακι ειπαμε, εσύ πινεις σφηνακια από δεξαμενες? Αν πάλι δε θυμάσαι, κανενα προβλημα. Πιες ότι σου βρισκεται. Για να μη θυμασαι μαλλον ήπιες το Βοσπορο...


2. Γυμναστείτε, για να αιματωθει αυτός ο αχρηστεμενος εγκεφαλος που με τόση απερισκεψια αφήσατε να κανει μακροβουτια χωρις αναπνευστηρα στο αλκοολ.


3. Φάτε κάτι τρελα λιπαρό, κατα προτίμηση τον πατροπαραδοτο ελληνικό πατσά, για να απορροφήσει το αλκοολ που επιπλέει στο σώμα σου. Μην παραπονεθεις παλι για τη μυρωδια του, στην τελικη σιγα μην εχεις και όσφρηση μετά σπό τέτοιο μεθύσι. Οι αισθήσεις αλλιώνονται...


4. Αναλογίσου πόσο ρομπα εγινες να ξερνας δημόσια και να λες μαλακιες, και αμα τολμας ξαναπιες τοσο...

Πισω στον πολιτισμο με μια βαλιτσα αναμνησεις...

(γιατι η αλλη που κουβαλουσα μονο μια δεν ηταν!)

Oh yeah! Oh yeap! Γυρισα γυρισα γύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυρισα! Έχω αρκετο χρόνο για να γραψω, yet ελάχιστο για να καμαρωσω την άδεια Αθήνα! Ξύπνησα μέσα στο άμαξι που με απομάκρυνε από τις διακοπούλες μου και νόμιζα οτι προταγωνιστώ στο resident Evil! Κανενας τριγύρω, ουτε ψυχή ζώσα! Περίμενα να ξεπεταχτούν από κάπου τα zombie, απο κανενα σκοτεινό γκαραζ, αλλά μαλλον κάναν απεργια.

Όχι να το παινευτώ, αλλά πάλι περασα τέλεια, και επαιται και συνέχεια, αφου το Σάββατο θα σκαρφαλώσω στο αγαπημένο blue star που θα με οδήγησει σε νέες περιπέτειες (δηλαδη στην Πάρο... τις περιπετειες θα τις βρω εκεί!) Τρέμε Κωστη, ερχομαι να σε συναντησω!

Τόσο καιρό το blog μου ειναι αδρανες όχι επειδή απλώνω την αρίδα μου σε αμμουδερες παραλίες (δεν έχει και πολλες ο Αη-Γιώργης) και ανταγωνίζομαι την Έφη στο μαύρισμα (έχουμε γίνει και οι δύο σαν Τσιγγάνες τουρκογυφτισσες), αλλα επειδη το συμπαθέστατο χωριο στην Ευβοια αγνοεί τι θα πει internet ( εκεί αντι για mail στελνουν σηματα καπνου...)

Βέβαια δεν παραπονιέμαι, ειχα τοσα χαριτωμενα χωριατικα πραγματα να κανω, που το σερφαρισμα δεν θα ταιριαζε either way! Αν εξαιρεσει κανεις την παραταιρη πινελια house που παρακολουθουσα τα μεσημερια στο laptop του Αρη που δεινοπαθησε στα χερια μου, γενικά ειχα πολυ vintage escape-from-the-big-city attitude. Μουλιάσαμε από την πολλή θάλασσα (μελανιαζω από το κρύο και μονο που το σκεφτομαι) λιώσαμε στο taboo και στην "αγωνια", μη μιλησω για το ταβλι (τους τσακισαμε με την Εφη στα ασοδυα!) σιχαθηκαμε τη ζωη μας με το εφάλμυρο νερο και μαζευομασταν καθε βραδυ σε μια εκκλησια (πολυ hot μερος)

Τα highlights της πολληημερης παραμονης μας εκεί ηταν

1. οι ασταματητοι τσακωμοι του τυπου Δημητρα-Γιαννης-Εφη, Εφη-Καλλιοπη, Αργυρω- με ολους, Γιωτα-Δημητρης, Χρυσανθη-Εφη, και παει λέγοντας, το νοημα το πιασατε.

2. το παρτυ της Καλλιοπης, στο οποιο εκεινη δεν θελησε να παραστει, με guest star της βραδυας μια παλλευκη black forest (Εξηγηστε μου πως εγινε αυτο) που χυθηκε στο πατωμα περιμενοντας να σβηστει.

3. το παρτυ των Τασος και Μπομπος που τελεστηκε -κλασσικα- στο Ιγκουανα και οπου όλοι ηπιαν τον αγλεορα και οι μισοι ξερασαν 100 φορές ανα 10 τ.μ.

και 4. το κολλημα της Αργυρως σε τετοιο βαθμό ώστε ολοι μαζι (και η μανα μου) να τραγουδαμε "Γυρισε ο Τασος", εννοωντας τον φανταρο πλατωνικο της ερωτα.

Επισης ενα highlight από μονοι τους είναι:

1. Ο Δημήτρης, ο προσωπικος μας Χατζηγιαννης, που τραγουδούσε απιστευτα και τον έπαιρνε ο ύπνος εκει που μιλούσε.



2. Ο tiesto (κωδικο όνομα Βαγγέλης) που ολο χαζα εκανε και ..."τιεστο, τιεστο αλλα χουφτώνει!" =Ρ



3. Η Συλεια, που 'εβγαλε 150 φωτο και σε ολες χαμογελα (σε ΟΛΕΣ εκτος απ την παραπανω) και που εγραφε πραγματα οπως "Η συλεια ειναι πανυπεροχη" στην κοιλια, τα μπρατσα, τα μπούτια και τις πλάτες μας.
4. η Κατέρω Και to i-phone της.
5. ο μπομπος επειδη ειναι μποζος βασικα.
   
6. και ο ερωτας του Κωστα για τον Κολωκοτρώνη της παρεας μας (και η χυλοπιτα φυσικα που εφαγε...)

Unspeakable ;)

Φράσεις που μας αρέσουν να λέμε αλλά δε τολμάμε...

1.Δε ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα σου, αλλά βλέπω ότι ακόμη και η προφορά του είναι δύσκολη.
2.Τι λες για ποτέ; Είναι αρκετά ποτέ καλά για σένα;
3.Βλέπω ότι βρήκες την καλύτερη στιγμή για να ρεζιλευτείς δημοσίως.
4.Θα προσπαθήσω να είμαι καλός μαζί σου, αρκεί να προσπαθήσεις και εσύ να συμπεριφέρεσαι πιο έξυπνα.
5.Δεν δουλεύω εδώ, είμαι σύμβουλος της επιχείρησης.
6.Ακούγονται σαν Ελληνικά, αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι να σε καταλάβω.
7.Μ'αρέσεις. Μου θυμίζεις τον εαυτό μου όταν ήμουν νέος και ηλίθιος.
8.Το γεγονός ότι δεν σε καταλαβαίνει κανένας, δε πάει να πει ότι είσαι και καλλιτέχνης. 9.Έχω αρκετό ταλέντο και φαντασία. Απλά δε με νοιάζει...
10.Οποιαδήποτε σχέση της δικιάς μου πραγματικότητας με τη δικιά σου είναι απλά συμπτωματική!

Happy 18

Πριν από 18 χρονάκια, το έτος 1991 γεννήθηκε στην Αθήνα ένα πανέμορφο ξανθό μωράκι, με μπλε ματάκια, κατακόκκινα μαγουλάκια και αγγελάκια πάνω από το κεφάλι του να το ραίνουν με ροδοπέταλα. Στο ακριβώς διπλανό δωμάτιο γεννήθηκα ο Κωστάκης, το άκρως αντίθετο από το προαναφερθέν.

Όταν η κ. Ζωή (Βλ. η μητέρα του) αντίκρυσε το μωρό που της φέρανε, έβαλε ης φωνές. Αργότερα αποδείχτηκε ότι της είχαν φέρει κατα λάθος κοριτσάκι. Όταν ο μικρος Κωστάκης είδε το φλας της κάμερας μόνο όρεξη να ποζάρει δεν είχε. Όντας εκ φυσικού του ντροπαλός, πάτησε τις τσιρίδες και τον ξανακλείσανε στη θερμοκοιτίδα...

Έτυχε όμως η νοσοκόμα που τον τάιζε να είναι λίγο ανυπόμονη και έτσι, για να μην ακούει τα κλάματα του, φορούσε ακουστικά mp3 και άκουγε maiden όταν ήταν μαζί του. Όμως το μωρό συνέχιζε να αδειάζει το περιεχόμενο των πνευμόνων του στο δωμάτιο. Μέχρι που η φρικουλονοσοκόμα είχε την έμπνευση να βάλει στο μωρο τα ακουστικά. Και -ω! εκ του θαύματος- το μωρό άρχισε το head-bangin' και το βούλωσε.

Έτσι, εκείνο το μπελαλίδικο μωράκι σιγά-σιγά μεγάλωνε, ακούγοντας bucket-head και άλλα σατανόπληκτα, φορώντας τραγικούς συνδυασμούς χρωμάτων στα ρούχα (ρε Κωστή, πότε θα καταλάβεις ότι τα μπορντό all star δεν πάνε με λαδί βερμούδα? 3 χρόνια στο λέω), κάνοντας παρέα με καλά παιδια ή όχι και τόσο, δημιουργώντας ένα συγκρότημα με Κανίβαλους (κάτι γενειοφόροι gozilla ντυμένοι στα μαύρα, που αν κατσουν από πάνω σου θα νομίσεις ότι ήρθε ο Χάρος πιο νωρίς να σε πάρει) ΑΛΛΆ κυρίως, γράφοντας θλιμμένα ποστάκια στο μπλογκ του, που περιέγραφαν μια δυστυχισμένη ύπαρξη...

Η ψυχή μου πονούσε να τον ακούω sad και να τείνει στο emo, ενώ κάθε φορά που τον τρέλαινα στα nudge στο msn μου έλεγε ότι είναι ''e, metria..." Μεχρι που πριν 3 μέρες μου είπε "Polu Kala" και επεσα από την καρέκλα! Να μου ζήσεις μικρέ μου brother που έγινες σήμερα υπεύθυνος πολίτης... (λέμε τώρα...)

Σ'αγαπάωωωω όσο δε φαντάζεσαι ρε μπούφε! SmoutC*

Ακυρο...

Ενα ζευγάρι στη Γερμανία επιθυμούσε να κανει παιδί κατά τη διάρκεια του ήδη 7ετή γάμου του, όμως δεν τα είχε καταφέρει.

Ανησυχώντας για παθολογικά προβλήματα κατέφυγε στους καλύτερους γιατρούς, οι οποίοι δεν εντόπισαν κάποια βιολογική δυσλειτουργία...

Μέχρι που ένας γιατρός ειχε την επιφοίτηση να τους ρωτήσει τη συχνότητα των επαφών τους.

Κοιτάχτηκαν σαστισμένοι και ρώτησαν... "Τί εννοείτε?"

Καθότι και οι 2 εβραϊκά τέκνα θεοφοβούμενων οικογενειών, δεν ήταν ενημερωμένοι για την "προεργασία" της εγκυμοσύνης...

Άβυσσος... Τι άλλο θα διαβάσω?? (αλήθεια το διάβασα στην εφημερίδα!)

Ανδρες ή γυναίκες?

Οταν οι ανησυχίες μιας έφηβης γίνονται καθημερινότητα:

• Φαίνομαι χοντρή μέσα σε αυτή τη φόρμα?
• Μήπως να πάρω ένα νούμερο μεγαλύτερο??
• Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Λές να του αρέσουν οι ξανθές? Προλαβαίνω να τα βάψω?
• Μήπως το ροζ με δείχνει χλωμή?
• Εφτά χρόνια φαγούρα ή εφτά χρόνια θολούρα?
• μαύρο ή άσπρο?
• Ή μήπως κόκκινο?
• maybelline ή l'oreal paris?
• Χμμ... πατάτες και ένα αμύγδαλο ισοδυναμούν με... πόσες θερμίδες?
• Μήπως μοιάζω πολύ τσούλα με αυτή τη φούστα?
• Λες να κατάλαβα λάθος??
• Να του στειλω μήνυμα ή θα φανώ εύκολη?
• Και αν περιμένει να στείλω?
• Ναι, αλλα αν ενοχλώ?
• Πάρο ή μύκονο?
• Μαύρη απελπισία...
• Αν μελαγχολήσω και το ρίξω στη σοκολάτα, πόσα κιλά θα πάρω?
• Πώς θα βγω το καλοκαίρι στην παραλία σαν πορτοκάλι?
• Απαπαπαπα, κυτταρίτιδα είναι αυτό??
• Κοίτα πως είναι το στήθος μου. Μαραμένο.
• Σνιφ, κλαψ, λύγμ (κλάμα)
• Δε με καταλαβαίνεις, άκαρδο γουρούνι! Εσένα η γκόμενά σου ειναι η budweiser!
• Δεν καταλαβαίνεις τίποτα από τέχνη
• Αγνοείς τις ανάγκες μου
• Μωράααααακι μου, δεν είναι πανέμορφο αυτό το κολιέ?

Ανησυχίες ενός έφηβου:

• Γαμώ την τύχη σου, πουλημένε διαιτητή!! Πέναλτι ρε, πέεεεεεεεεναλτι!
• Μπερπ (ρεψιμο)
• Κοιτα γκομενάκι εκεί.
• Πεινάω.
• Νυστάζω
• (κατ επεκταση) ρόνφ, χρρρρ...
• Ναι ρε μαλάκα, έρχομαι, κολλησα στην κίνηση! Κουνήσου μωρή κατσίκα, που έπιασες και τιμόνι και βγήκε ο χάρος στους δρόμους.
• Ωχου ρε παιδάκι μου αυτή η μουρμούρα σου...
• Πατσαβούρα...
• Γαμώτο, τώρα βρήκες να αρχίσεις τη γκρίνια??
• Γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ!

Αντε να επικοινωνήσουν μετά τα 2 φύλα...

mpoutia.mpoutia.mpoutia

Τι γίνεται όταν 5 νούμερα μαζεύονται στο εξοχικό της μιας, σε ένα φιλήσυχο χωριό, εκει ψηλα στον Παρνασσό? Το κάνουν Μύκονο. Το theme της εκδρομης

Πώς γίνεται σε 3,5 μέρες να έπαιξε μια φήμη, μια μεθυσμένη (οχι δεν ημουν εγώ), μια χυλόπιτα, μια ερωτευμένη, μια εορτάζουσα, μια έξαλλη και μια Αστέρω είναι άλλο παραμύθι.
Όλα άρχισαν οταν η Ηλέκτρα (φώτο αριστερα) αντίκρισε το Γιάννη, τον κολλητο της Εφης (στη μεση).Ένα νεο ειδυλλιο γεννήθηκε, το οποίο μπλόκαρε μια τόσο δα μικρούλα αλλά σημαντικούλα λεπτομέρεια. Το όνομα της λεπτομέρειας Κλεοπάτρα και ιδιότητά της κοπέλα του Γιάννη. Χαρά η Ηλέκτρα...
Μάλλον το "πίνω και μεθώ, ωχ αμάν" είχε λογικά (αν υπάρχει καμιά λογική) στο μυαλό της, το πλυμμηρισμένο από το αλκοόλ η Ηλέκτρα, γιατί το show που έδωσε γύρω στισ 5:30 το χάραμα δεν εξηγείται αλλιώς και η ίδια δε θυμάται να μας πει.
Η ερωτική της εξομολόγηση περιλάμβανε φράσεις όπως:
"Αυριο θα φύγω και δε θα προλάβω να του τα πω"
"Εγώ στάθηκα κυρια"
(κλαιγοντας) "Η Έφη λέει κακά πράγματα για μένα στο Γιάννη μου!!"
"Τα μαλλια σου μυρίζουν υπέροχα. Με pantene λούζεσαι??"
"Η Κλεοπάτρα ειναι η πιο τυχερή κοπέλα στον κοσμο"
και άλλα τέτοια ευφάνταστα...
Το τέλος ήταν το αναμενόμενο. Η Ηλέκτρα το επόμενο μεσημέρι δε θυμόταν παρα μόνο την πικρόχολη φράση που της πέταξε η Έφη το προηγούμενο βράδυ "Εχουμε μεγαλύτερα προβλήματα απο τα love stories σου." κάτι που όπως μας είπε την πλήγωσε βαθιά και δεν το ξέχασε και φυσικά δεν τολμούσε ούτε να κοιτάξει τον Γιάννη που είχε γίνει αποδέκτης αυτής της Φωσκολικής εξομολόγησης.
Όσο για την αδερφή μου (δεξια) φαίνεται ότι έκαψε χωριάτικες καρδιες γιατί 4 ώρες την έψηνε ο Στάθης με τα στιχάκια τύπου "Καρδια μου απστομιάρα, που απστομισες στ'απίστουμα και γω σε τάιζα βίκο" (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Η Έφη πάλι κόντεψε να καταβροχθίσει την Ηλέκτρα που μπήκε σφήνα στη σχέση του κολλητού της και το μαλλιοτράβηγμα επεισοδιακό. Ειδικά όταν την επομενη του μεθυσιού η Ήλε κυκλοφορούσε σα την Αστέρω με ένα grande φορεματάκι σε ένα ξεχασμένο χωριο με γλαρό βλέμμα και καρτουνίστικη φωνή.
Σε αυτή την κατάσταση της απόλυτης και ανομολόγητης παράνοιας, οι μόνες νότες λογικής σκέψης υπήρξαμε εγώ και η Καλλιόπη, η μικρή και πολυ πιο συγκρατημένη αδερφή της Έφης, που γιόρτασε τη γιορτή του ονόματος της σε ένα κλίμα χαζομάρας και μάλλον όχι ιδιαίτερα φιλικό...Ευχαριστούμε την Καλλιόπη για τα υπέρτατα πλάνα της (90% των φωτό οφείλονται στην υπομονή της)
Όσο για μένα, εγώ ημουν κάτι μεταξύ χωροφύλακα και ΟΗΕ σε απελπισμένη μορφή. Κάτι να μεσολαβήσω μεταξύ των στρατοπέδων, κάτι να προσέχω την καθ' όλα ξεσαλωμένη αδερφή μου, κατι να στέλνω όλη μου την αρνητική ενέργεια στον Ορέστη... Ε βγήκε και η φήμη ότι έχω φασωθεί (κύριος οιδε πότε) με έναν πιτσιρικά που αναθεμα και αν ήξερα κάτι παραπάνω από το όνομα του, πόσο να αντέξω και γω?? Το look στην φωτό είναι girls gone bad από τα πολλά απίστευτα που έζησαν.Το μόνο καλό ηταν τα τόσα ασόδυα που κέρδισα. Ζαριά και νίκη!! (αφιερωμένο στα κοριτσάκια μου!)

Please don't leave me (P!nk)

Χαλια...

Χαλια...

Χαλια...

"Ναι μου αρεσεις, παρα πολυ. Και το ξέρω ότι σε φλέρταρα. Αλλά δεν είμαι σίγουρος οτι μπορώ να κάνω σχέση"

"Δε σου το ζήτησα"

"Απλά ήταν βλακεία μου. Σε πλήγωσα χωρίς λόγο"

"Φίλοι?"

"Φίλοι"

Πόσα να αντέξω ο άνθρωπος....? Πόσα??

Btw μην παρασύρεστε από τον τίτλο, τραγούδι είναι...

I always say how i don't need you

But it always gonna come right back to this

Please, please don't leave me...

Καημενη Έφη, θα σου πρήξω τα αφτάκια με τη μελαγχολία μου...Δεν μιλάω πια και με τον Άρη οπότε θα τα ακούσεις ολα εσυ...

='( Η Ηττα... ='(

Unbelievable!!... But true!

ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕ!!

Σμμμμ.... εχμμ... μετά από αυτή την εκδήλωση άφατης ευχαριστησης που οι Πανελλήνιες ανήκουν στη σφαίρα του παρελθόντος και τις θερμότερες ευχές μου στις επιτροπές που επέλεξαν τα θέματα Λατινικών (να αποφασισουν οι αναρχικοί να κάνουν την επόμενη πορεία έξω από τα εξοχικά τους...) έχω να πω οτι

1. Το μόνο που βλέπω μπροστά ειναι διακοπές, διακοπές, διακοπές... (το μήνυμα το πήρατε, μην το γραψω 50 φορές..)

2. Ελπίζω να γνωρίσω στις διακοπές αυτον....

Αλλά και να του μοιάζει απλά βολεύομαι...Είμαι εύκολος άνθρωπος κατά βάση...

3. εχω σκοπό να κάνω 72ωρα ψώνια για να ανακτήσω το χαμένο έδαφος....

4. Θέλω να πάω Εύβοια, ειναι άψογα... Για να αποδείξω τη θέση μου παραθέτω το πιο κοσμοπολίτικο μέρος στον Άη Γιώργη...

Μη σας ξεγελάει που μοιάζει με εκκλησία.... Όχι... είναι στην πραγματικότητα ο χώρος όπου γίνονται τα mad secret conserts στο νησί... Είναι πολύ in αλλά έχει πολύ ακριβή είσοδο και συχνά είναι prive. Είδαμε και πάθαμε με την Έφη να βρουμε θέση...

Δηλώνω ότι ειμαι μέσα στην τρελή χαρα -όπως πάντα άλλωστε...- + εχω απιστευτη διαθεση + πεθαίνω για διακοπες + θέλω να βγαινω όλη μερα + Εφη & Ηλεκτρα get ready για τα μπουζουκια... εχω αγρια ενστικτα τώρα τελευταια... (χιχιχιχχιχ Εφάκι ξέρεις!!)

Happy b'day!!

"Να ζήσεις Αργυρίτα

και χρόνια πολλα

μεγάλη να γινεις

....και χρόνια πολλα

Παντου να σκορπίζεις

...και χρόνια πολλα

και όλοι να λένε

...και χρόνια πολλα"

Σαν Σήμερα, 22 Μαϊου, η μάνα μου πονοκοίλιαζε σε ένα μαιευτήριο... Και γιατί?? Για να βγει η Αργυρούτζα!! Κανονικά έκτρωση έπρεπε να της είχε κάνει, αλλά αφού γεννήθηκε η μικρή πατατοκέφαλη αδερφούλα μου, οφείλω να της αφιερώσω ένα γενέθλειο πόστ ( μέχρι μεθαύριο που θα της βγάζω την ψυχή πάλι!....)

Το αργυρωμπαμπουράκι μου είναι το πιο καλό, γλυκο, πανέμορφο (για την εξυπνάδα της όπως βλέπετε παραλείπω να αναφέρω!!) + αξιολάτρευτο αργυρομπαμπουινάκι!! Και την αγαπάω πολυ πολυ πολυ και όποιος μου την πειράξει (εγώ εξαιρουμαι) θα γνωρίσει τον Τέρυ Νταλικέρη που κρύβω μέσα μου!! + την Αγαπαωωωωωωωωωωωωωωωωω!!

Α! + το σημαντικότερο! Την αγαπάωωωωωωωωωωωωωωω!! (το πα??)

Nada!

Χμμμφ... Οι πανελληνιες αρχισαν....
+ ηταν ενας μύθος...
Αυτά!!
΄)

Πανω απ΄ ολα!

Θέλω να νιώσω, να ζήσω δυνατά τη ζωή,

Θέλω να αγγίξω το χρώμα του ουρανού την αυγή,

Θέλω να κλείσω τις σκέψεις σε ένα μαύρο κουτί,

Θέλω να κάνω τον χρόνο προς τα πίσω να 'ρθει,
Μα πάνω από όλα, θέλω να με θέλεις εσύ

και όλα αυτά που θέλω, να τα θέλεις και εσύ

Μα πάνω από όλα, θέλω να με θέλεις εσύ

και όλα αυτά που θέλω, να τα θέλεις και εσύ

Δεν παλεύεται , το ξέρω, έχω ΦΛΙΠΑΡΕΙ που οι Πανελληνιες είναι 2,5 βδομάδες μακριά, ακούω τους καθηγητές να λένε : "Άντε, προτελευταίο μάθημα σήμερα!!" και γαμώτο δε μπορώ να καταλάβω πως στο καλό πέρασε ο καιρός. Και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, όχι επειδή δε θα ξαναπάω σχολείο, αυτό το σιχαίνομαι ετσι και αλλιώς. Όμως καταθλιψιάζομαι γιατί σε 2 βδομάδες θα σταματήσω να βλέπω τα guys στο φροντ!! Έχουμε περάσει 2 χρονιές εκει μέσα και δεν μπορώ να σκεφτομαι οτι μετά παίζει να μην τους ξαναδώ! και δεν είναι μελόδραμα, η αλήθεια είναι!! Αν δεν περάσουν Αθήνα σιγά μην τους ξαναδώ! Και ειναι κ δυσκολο να συνηθίσω χωρίς τον Κωστα διπλα μου να μου γράφει "Θ.7" στα βιβλία , να του τη λέω και να με γαργαλάει, χωρίς τα εντελώς κακεντρεχη σχόλια της Σμαράγδας, τα απίστευτα της Μαγκι, το Γκρινιαρόγατο τη Μπεμπούλα μου... καλά, και όλους τους άλλους που συνήθισα (γιατί που θα ξαναβρώ walking αγαλμα της Ελευθεριας - θα παρέθετα φωτό του Αργύρη για να καταλαβετε τι εννοώ αλλά είμαι καλή!!)

Α!! Εφομπάστακα, χθες μετά το μάθημα πηγαμε να χαιρετησουμε τη μανα και τη γιαγια τηνς Σμίκω στην πίτα του παππου με τη Σταυ, και όταν βγηκαμε ελεγε η Σταβ κάτι πράγματα για ενα εξώφυλλο που κάτι βοδια τρώνε ανθρώπους....ιουυυ!...και μας ακουγε ο Παναγιώτης (καλωδιώσου!) και έφυγε η σταβ και ακου συζήτηση΄που ακολούθησε (πολύ σοβαρή ομολογουμένως...)

Π. Λοιπόν, σούβλισες το Πάσχα?

Χ. Ρε παναγιώτη, στο έχω πει ειμαι χορτοφάγος!!
Π.Ε και τι σουβλισες? μαρούλια? κουνουπίδια??

Χ. Τόσο περιεργο είναι να είναι καποιος χορτοφαγος!???

Π. Ε ναι!! Πασχα χωρίς κρεας?? Μονο σαλάτες έτρωγες?

μπουρου μπουρου με ρωταγε 100 βλακειες....

Ηθικό δίδαγμα!

1. τα αγορια ειναι ο,τι να ναι!

2. ειναι εντελώς κανίβαλοι!!

3. δεν κατανοούν την εννοια χορτοφαγος...

4. θυμούνται να σου μιλησουν 10 κ μισή το βραδυ!!....

Αιντέ...

(το τραγουδάκι μπονους γιατί μου έχει κολλήσει!

2gother 4ever

[Όταν η αγάπη μετριέται σε αριθμούς!]

3 μήνες καλοκαίρι + 8 μήνες ντεμέκ σχολείο + κάτι ψιλά που υπολογίζονται στον 1 μήνα = 1 χρόνος!

Καθότι αφιερωμένο το ποστάκι σε μαθηματικό νου (που δεν ξέρει να κάνει πράξεις...) είπα να μετρήσω την αγάπη σε αριθμούς...

Αν ισχυέι ότι:

1 μέρα = ♥ Χ2 (1)

1 μηνας = 30 μέρες (2)

Από (1),(2) ισχύει 1 μήνας= ♥ Χ60

(αθάνατε Σταματογιάννη!)

Ομως για κάθε μήνα βάλτε +10 bonus (από την AlphaBank)

Άρα 1 μήνας =♥ Χ60 + 10

1 χρόνος= 12 μήνες <=> 12 Χ (♥ Χ60) + (10 Χ 12)

Λύση: ♥ Χ 720 + 120

Όμως, αν προσθέσουμε και το super extra bonus που χαρίζει ο Αντέννα σε κάθε νέο ζευγάρι το ποσό ανέρχεται σε....

Κάποια ποσά είναι ανεκτίμητα... για όλα τα άλλα υπάρχει η master card...

Να ζήσετε λοιπόν Αγάπες μου (και ας θέλω να σε δείρω αρσενικό part που πληγώνεις το θηλυκό all the time), να κλέισετε τόσα χρόνια μαζί όσα βγαίνουν κ στην πράξη παραπάνω (αν έχει λάθη, excuse me, αλλά είμαι και θεωρητική και το πρώτο σας παιδάκι θα το βαφτίσω εγώ Δημήτρη, ότι γένους και αν είναι (γι'αυτό φροντιστε τι θα παραγγείλετε από τον καλό πελαργό! ---> όχι αυτόν στη διαφήμιση με τις καθαρές παραλίες!)

Και keep in mind ζουζουνια μου (σε σένα το λέω Φούτσι, ο άλλος με αγνοεί αλλα δεν πειράζει) ότι οι υποχωρήσεις είναι και για τους δύο, αλλιώς ο Μπαμπινιώτης το ονομάζει "εκμετάλλευση" (βλ. σχετικό λήμμα)

Όμως η αμοιβαία αγάπη είναι πιο γλυκιά και από τρελιάρικο, καλοψημένο, πρωινό, γαλλικό muffin

πιο δροσερή και από solero που σου γαργαλάει παγωμένο τον οισοφάγο

πιο ανάλαφρη και από πούπουλο χήνας

πιο αληθινή και από στίχο των -θεών- metallica (αν ακούσω σχόλιο εδώ, you're dead)

Αρκετά με τα γλυκανάλατα, αντε γιατί μπλιαχ δηλαδή.

Αυτό το post ειναι το δικό μου δώρο για την επετειο σας (δλδ για σένα Φουφς μου γιατί ο Goofy δεν με διαβάζει! ;)

Petroula says:

"Ο καιρός τη μεγάλη Παρασκευή προβλέπετε να έχει νεφοσούλες στην Αττική, γι αυτό αγοράκια από ζάχαρη μη βγάλετε τις λαμπάδες σας στο αγιάζι και λιώσετε εσείς πριν από αυτές" (εναλλακτική πρόταση για τον καιρό)
Τί και αν είπε η Πετρούλα (γιατί obviously ειμαι φαν---> ως χορτοφαγοοικολόγος δεν μπορώ να βλέπω μέσα στο Πάσχα Αρνιακό και Αρναούτογλου---> μου κάνουν κακούς συνειρμούς με τη σούβλα!) ότι ο καιρός θα βελτιωθει, οπότε όλα τα κοριτσάκια θα βάλουν τα μαγιώ τους και θα πάνε για solarium, να τις βρει το καλοκαίρι Beyonce, εγώ πάλι άρρωστη είμαι! (και ο Μαο επισης!) Καλα, τόσο πολύ με αγαπάει η γρίπη που πρέπει να έρχεται για καφέ κάθε τρεις και λίγο??

Αχ πόσο δίκιο έχεις....

Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι ή ανήθικα, ή παράνομα ή παχαίνουν.

Alexander Woollcott

Με αφορμή αυτό (που ειναι 100% αλήθεια) σκεφτόμουν τα πιο ωραία πράγματα στον κόσμο...

Εκτός απο τη σοκολάτα (που παχαίνει)

τις προγαμιαίες σχέσεις (που δεν είμαι και πολύ φαν προσωπικα και ανήκουν στα ανήθικα)

τα καζinoπαίχνιδα (που δεν είμαι καθόλου φαν και ανήκουν στα παράνομα)

Σκεφτόμουν οτι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο (μετά τον τυπά στην Ώθηση) είναι τόοοοοοσο αντιφατικό!

Αγαπάω ταυτόχρονα τη σιωπή, αυτή την ωραία, άθραυστη σιωπή που είναι βαριά, πυκνή και ασήκωτη και τα τηλεφωνα, αυτές τις τεράαααστιες χωρις νόημα συζητησεις με τα friendoumpakia μου, την Έφη, το Μήτσο (που μου τελειώνει το call) την τρελοήλε και το μαουκάκι μου, που έχει κάνει χρυσή τη σύνδεση του με το να με ακούει να του γκρινιάζω με τις ώρες κάθε βράδυ (αγαπη μου εσυ!)

Τωρα θα μου πεις: κοπελιά το έσκασες από του Σινούρι...

και θα χεις και δίκιο!.

Αλλά οι πιο συνθετες προσωπικότητες είναι οι ευφυίες και οι διαταραγμένοι και μάλλον ανήκω στη δεύτερη κατηγορια...

Choco vs. sex

20 Λόγοι που η σοκολάτα είναι καλύτερη από το σεξ


1) Μπορείς να την αποκτήσεις κάθε στιγμή.
2) Η πρόταση "Αν μες αγαπάς, τότε θα το καταπιείς" αποκτά πραγματική σημασία με την σοκολάτα.
3) Η σοκολάτα ικανοποιεί ακόμη και όταν έχει μαλακώσει.
4) Μπορείς πραγματικά να την πιπιλάς με ασφάλεια όσο οδηγείς.
5) Μπορείς να την κάνεις να διαρκέσει, όσο εσύ επιθυμείς.
6) Μπορείς να φας σοκολάτα ακόμη και μπροστά στην μητέρα σου.
7) Αν δαγκώσεις την γωνία της πολύ δυνατά, η σοκολάτα δεν θα έχει πρόβλημα.
8) Δύο άνθρωποι του ιδίου φύλου μπορούν να φάνε μαζί την σοκολάτα τους χωρίς να κινδυνεύουν να τους κολλήσουν παράξενα επίθετα.
9) Η λέξη "δέσμευση" δεν τρομάζει καθόλου την σοκολάτα.
10) Μπορείς να την αφήσεις πάνω στο γραφείο σου ή στον πάγκο εργασίας σου χωρίς να ανησυχήσουν οι συνάδελφοί σου.
11) Μπορείς να ζητήσεις από κάποιον ξένο λίγη σοκολάτα χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να σε χαστουκίσει.
12) Δεν μπαίνουν τρίχες στο στόμα σου με την σοκολάτα.
13) Με την σοκολάτα, δεν υπάρχει λόγος να υποκρίνεσαι.
14) Η σοκολάτα δεν σε αφήνει έγκυο.
15) Μπορείς να την απολαύσεις όλες τις μέρες του μήνα.
16) Η καλή σοκολάτα είναι εύκολο να βρεθεί.
17) Μπορείς να έχεις όσα είδη σοκολάτας μπορείς να αντέξεις.
18) Δεν είσαι ποτέ πολύ νέος ή πολύ γέρος για μια σοκολάτα.
19) Οταν την απολαμβάνεις, δεν φοβάσαι μην ξυπνήσουν οι γείτονες.
20) Με την σοκολάτα, το μέγεθος δεν έχει σημασία.

Ε...?

Βαριέμαι τη ζωή μου... Με έχω ξεχάσει μέχρι και εγώ, είμαι μέσα και έχω ένα βασικό ερώτημα:
Γιατί τα αγόρια ακούνε το "ΟΧΙ" για "ναι"??
Δεν είναι αρκετά σαφής η αρνηση?

Καλημερα!

Πληροφοριακά δεν έχω θέμα και καμία ιδέα... Μόλις ξύπνησα με ξυπνητήρι το "να πεθάνουν οι γυναίκες" (ο Λάλος φταίει γι' αυτό!), έχω τεράστια πρησμένα μάτια λόγω ξενυχτιού, ακουώ μαλακίες στο msn από τον Άρη (αυτό το παιδί με προπονεί για κομάντο- τέτοιες αντοχές μαζί του ούτε ο Ρόκι) και θέλω να πάω να χωθώ κάτω από το πάπλωμα να μη σηκωθώ μέχρι μεθαύριο. Επίσης μια που γράφω βλακείες και είμαι κάπου ανάμεσα στο backspace που θα εξαφανίσει στις άπειρες άλλες σβησμένες σελίδες του net και αυτά τα χαζά λόγια, ας πω και καμια ακόμα... Ρε ο Μιχάλης και ο Σπύρος με φωνάζουν Carles λόγω ενός ποδοσφαιριστή της... barcelona? Νομιζω... δε θυμάμαι!....ακου Carles!! Μοιάζω εγώ σε έναν άγνωστο σε μένα εκατομμυριούχο που τρέχει πάνω κάτω σε ένα γήπεδο με άλλους 21 του ειδους του και κλωτσάει μια μπάλα?
(όποιος πει ναι ας έχει σκάψει πρώτα τον τάφο του, μην κουράζομαι κιόλας...)

best damn thing

Βγήκα πρωί πρωί από το αμάξι, και μου ορμάει η Έλενα με μια τεράστια σακούλα αγκαλιά! Μου δίνει ένα αρκούδι ντυμένο βάτραχο (μη ρωτήσετε πως γίνεται αυτό, γίνεται) και μου λέει ότι μου μοιάζει κιόλας! Κάνω δέκα βήματα και με κάνουν σάντουιτς η Έφη και η Δήμητρα! Μπάινει η Ηλέκτρα αργοπορημένη στο μάθημα και ρωτάει ψυθιριστα την Έφη "σημερα είναι τα γενέθλιά της?". Σηκώνω τα μάτια και της απαντάω εγώ "σήμερα είναι, αλλά ειναι η γιορτή μου!" Μου ορμάει και αυτή! Μου ορμάνε και η Άντνε και η Ξένια, και αρχίζουν τις ευχές! Ρε χαζά να ξέρετε ότι
Σας παπάω!!
Δεν περίμενα να με θυμηθείτε, σίγουρα δεν περίμενα δώρο (ούτε την παρομοίωση με το βατράχι περίμενα!) και =') με συγκινήσατε!!
Είναι άψογο να έχεις caring friends και εγώ έχω πολλούς και τους καλύτερους!!
Μαο επιμένω ότι με ξέχασες (αλλά εσένα σε αγαπάω έτσι και αλλιώς!)
Άσχετο αλλά θέλω να έρθει η φοιτητοζωή (και να είμαι στη νομική...όχι στον πάγκο!)

Be happy!!

Αφιερωμένο στα γκρινιαροζουζουνάκια μου που μου έχουν φάει -με την καλή έννοια- τα αφτιά ότι δε θα περάσουν στις Πανελλήνιες. Η καλή διάθεση και η εμπιστοσύνη στον εαυτό σας θα σας βοηθήσει να περάσετε. Αν πάτε με την ψυχολογία "δε θα περάσω", τα αστέρια θα σας ικανοποιήσουν την επιθυμία (μη λέτε μετά ότι δε σας τα λεγα!) Στο πανεπιστήμιο (Σταυρού για σένα έχει στην Καλών τεχνών) έχει μια θέση με το όνομά σας! Μη τη χαρίσετε σε κάποιον άλλο!!
Και keep in mind---> το χαμόγελο απαιτεί τη σύσπαση 17 μυών, ενώ το κατσούφιασμα 42! διαλέξτε τι ρυτίδες προτιμάτε *για σένα τα λέω Φούφι!* (εξάλλου σε θέλω συγκάτοικο, άρα μη μου κάνεις νερά τώρα... πρέπει να πάμε και διακοπές... με τι psyche θα μου ρθεις? Μεγάλης παρασκευής?)
φοιτητική ζωή ρε, με την ile οικονομολόγο, τη nunnie πρέσβη, εσένα γκρινιαρόγατο χημικομηχανικό, το μήτσο αισθητικό και εμένα να σας θυμίζω ότι ΕΠΙΤΕλΟΥΣ η ζωή δεν είναι πρόβα. είναι αυτή που ζούμε, και αν δεν ισχυει η μετανσάρκωση (στην οποία ευελπιστώ για να επιστρέψω ως χλωροφύλλη) θα έχετε χάσει το τρένο... (και ειναι σαν 536, περνάει 1 φορά μόνο, και αυτή αν είσαι τυχερός- και δε γεννηθείς Κινέζος!)
Loooooooooooooooooooove ya xazoOlompempakia m!

end of the story... =)

Όλο με proved-to-be ηλίθιους μπλέκω! Τελευταία αναφορά στον χρονικά τελευταιό, δεν ξανασχολούμαι. Δηλαδή δεν είχα σκοπο να ξανασχοληθώ γενικά, αλλά δεν μπορούσα να σας στερήσω το γέλιο!...
Σάββατο βράδυ και είμαι με Σταυρούλα και Δήμητρα σε καφετέρια στο Μαρούσι. Χτυπάει το κινητό εκατό φορές, μία η Ζίζου, μια η Έφη, μια η Γιώτα, μέχρι που εμφανίζεται το χαρακτηριστικό "nikoC". Ωχ, σκέφτομαι, τι θέλει πάλι από τη ζωή μου?
Akolou8ei to Conv...
Ν: Πάντως να ξέρεις ότι δε με στενοχώρησες που χωρίσαμε.
Χ: Α! ωραία να μην έχω και τύψεις
Ν: Δηλαδή μόνο αν στενοχωριόμουν θα ένιωθες άσχημα?
Χ: Ε, αμα εισαι ευτυχισμένος τι να κάνω? Να κλαίω?
Ν: Καλύτερα έτσι!
Χ: Αφού συμφωνούμε, τί νόημα έχει η συζήτηση? ποιο το προβλημα?
Ν: Κανένα προβλημα. Πάντως μην λες μαλακίες για μένα σε άλλους
Χ: δε συνηθίζω να μιλάω για σένα. έχω και καλύτερα θέματα
Ν: Μη μου τη λες δε σε παίρνει. Μη λες τις μαλακίες που έλεγες σε μενα και σε άλλο γκόμενο, θα σε χωρίσει αμέσως! (*σημ: εννοεί που του έλεγα ότι είμαστε μαζί για να περνάμε καλά μόνο)
Χ: Ώπα ρε που θα σε φοβηθω κιόλας. Η μεγαλύτερη μου σχέση ήταν ένα χρόνο, η δική σου είπαμε...? (1 μήνα με το ζόρι, μου το είχε πει)
Ν: 7 μήνες με μια πολυ μεγαλύτερή σου΄αλλά δεν ήθελα να σου το πω. Βούλωστο τώρα. (ναι, δεν ήθελε να μου το πει τον καλό καιρό, μου το λέει τώρα που τον χώρισα... gimme a break...)
X: ναι καλά πες το 5-6 φορές μήπως και το πιστέψεις και συ. Μας έπεισες.
Ν: Βρε άντε γαμήσου. Μη μου ξαναστείλεις, ενοχλείς. (αυτός μου έστειλε, wtf?)
X: Αυτό συνηθίζω να κάνω, για σένα το βλέπω λίγο χλωμό! Άντε γεια!!

Το τέλος ενός μεγάλου έρωτα! (εδώ γελαμε...)
και μετά σου λέει ο Μαο ότι είναι μισογύνης... Κωστή, κοίτα τι guys κυκλοφορούν και μετά πες για μας... ;)

Freedom to Love♥

Προφανώς είμαι καταστενοχωρημένη! Μετα βίας συγκρατώ τη λύπη μου...Έχω δέσει τα δάκρυά μου με σπάγγο για να μην τρέξουν!...

Μου 'ρχεται να χορέψω πεντοζάλη, να αρχίσω να τρέχω ντυμένη Μπάτμαν στην Πατησίων και να γαβγίζω χαρούμενη! Όχι, όχι, δεν μου έστριψε-ακόμα- είμαι μια χαρά τέλεια, μέσα στην ηρεμία. Εκτός από την απόλυτη χαλάρωση του διαλογισμού (η γιόγκα κάνει θαύματα!) ανακάλυψα και την απόλυτη χαλάρωση του free2go (οχι της Wind...)

"Μόλις χώρισα...θα βγω να το γιορτάσω" πόσο δίκιο έχεις ρε Χριστοφόρου, και εγώ σε έλεγα σκυλί! Στην απόλυτη, τρομακτικά απόλυτη Νιρβάνα της αταραξίας μου, χωρις το @#&*^ κινητό να χτυπάει συνεχώς, φέρνοντάς μου sms γεμάτα απαιτήσεις: "Όλο διαβάζεις! Πότε θα βγούμε?" "Μίλα μου πιο γλυκά" "Πάρε με τηλέφωνο Τώρα!" "κάνε 3 γύρους γύρω από τον εαυτό σου στο ένα πόδι κρατόντας το λαμπατέρ!" Τέρμα, τέρμα, τέρμα! Εδωσα ένα τέλος και βρήκα την χαμένη μου -μόνιμη πλέον- ευεξία! Νευρασθενική θα με καταντήσουν οι γκόμενοι! Αφου και ο τελευταίος μπήκε γκολ, καιρός να ασχοληθω με τον κούκλο στην Ώθηση! (εε, εννοώ τα μαθήματα!...) :P

Loveees, to 3etrelameno xrysan8emoO!

snakes and scars...

Έχω κάτι αιώνες να γράψω. και αφού πρήζω τον μάο να γράψει (και με γράφει),ας κάνω εγώ την αρχή. Πολλά νέα δεν έχω, έχω όμως ένα φίδι να το τρέφω στην (κίτρινη!) eastpack μου. Φίλε, αν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχουν ΤΟΣΟ κομπλεξικά άτομα. Μη σε δουν χαρούμενη, να σου ρουφήξουν σα τις βδέλλες τη χαρά απο το αίμα. Δεν σε ικανοποιεί η ζωή σου? πες τον πόνο σου, γκρίνιαξε, μουρμούρα, πάρε τα αντικαταθλιπτικά σου και ξεκόλλα. Μη τρως αχόρταγα από αλλουνού τη μερίδα ευτυχίας. Άλλο μοιραζομαι, αλλο εκμεταλλεύομαι. Όπως άλλο ενδιαφέρον και άλλο ζήλεια, (άλλο Λωζάννη και άλλο Κοζάνη ενα πράμα.)

Κατά τα άλλα μια χαρά. Ο Νίκος μου τρώει αφτιά με τη γκρίνια να βγούμε (είμαι φυτό δηλαδη που διαβάζω Σάββατο βράδυ? δε θα +φωνήσουμε ποτέ σε αυτό!), με Φούφι♥, Ηλεκτράκι♥ και Μήτσο♥ κουτσομπολεύουμε ΟΛΗ την ώρα, ο Μάο εχει μπει στη λίστα των "τείνουν προς εξαφάνιση", το διαβασμα ειναι πιο βουνό και από το Έβερεστ. Αλλά αφού δεν μπορώ να βρω λύση στο τελευταίο, no problem, δε σκάω, θα βρω άλλο πρόβλημα. Baya!

black black heart...

Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου... ή αλλιώς έρωτας με δεκανίκια...

Είσαι δεν είσαι ερωτευμένος, πρεπει να υποστείς με αξιοπρέπεια την πιο καταναλωτική γιορτή μετά τα Χριστούγεννα και να συγκρατίσεις την αναγούλα που σου προκαλεί η θέα μπαλονιών-καρδούλες, must- τριαντάφυλλων και δηθεν in love φίλων...

Δηλαδή όλοι περιμένουν τη 14 Φεβρουαρίου για να διατυμπανίσουν τον έρωτά τους? οι άλλες μέρες δεν κάνουν??

Δεν ξέρω τι είναι τραγικότερο... Η κερδοσκοπία των μαγαζιών ή η χαζομάρα των ανθρώπων...??

με τρόμο διαπίστωσα ότι όσοι έχουν σχέση εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα την έψαχναν στο τηλέφωνο, την αγκάλιαζαν δεικτικά με υφάκι "όχι, δεν έιμαι εγώ το μπακούρι φέτος" και την κοίταζαν γλυκανάλατα ενώ αυτή (η σχέση πάντα) μέτραγε τα λεπτά σκεπτόμενη " οταν σε λίγο θα αλλάξει η μέρα, θα αλλάξει και το συναίσθημα??"

και όσοι δήλωσαν μπακούρια, είτε επιδόθηκαν στο εθνικό ελληνικό σπορ (καμάκι) για να γλιτώσουν από τη μιζέρια της αντροπαρέας, είτε τα έβαψαν μαύρα... Είδα κάτι καμμένες, μαυροντυμένες καρδιές, αλλο πράμα!! Είδα βέβαια και αυτούς τους free to go τύπους που το πάιζαν "εγώ είμαι ελεύθερο πουλί..." επειδή δεν τους καθόταν καμιά αξιόλογη (σσ. να βλέπεται!)

Παιδια, αμα δεν βρηκατε gf μη μου σκάτε...

και ο σκυλος μου single ειναι...

ημαρτον... καταναγκαστικός έρωτας...

yak!!

Σιχαίνομαι, σιχαίνομαι,σιχαίνομαι!!

Από χθες μισώ τον εαυτό μου... Όποτε αν θέλετε να με βρίσετε, τώρα έχετε την ευκαιρία...

Και μόνο που το σκέφτομαι τρέμω από φρίκη, από αηδία...

Και το εννοώ...

Το νιώθω να σέρνεται πάνω στο δέρμα μου.

Είναι σαν να αγκάλιασε ενα βρώμικο χέρι την καρδιά μου.

Σιχαίνομαι.

Εμένα...

Θα μου πεις,

γιατί?

εσυ φταις??

εγω, εγω, εγω...

Εγώ γιατί δόθηκα σε ενα τόσο λάθος άτομο...

Εγώ γιατί δεν το κατάλαβα...

Εγώ γιατί ακόμα δεν θέλω να το καταλάβω...

...και να συνεχίσω από κει που σταμάτησα...

p.s. εφάκι, επειδή μόνο εσυ θα καταλάβεις...

μη μπερδευτείς...

δε μιλάω για το Νίκο...

(_ jesus Christ, with he's cousin's ex??_)

σιχαινομαι!...

Αφιερωμενο στο ΜαΟ!!

Για να μην το ξεχάσεις.
Θα το μαθει όλος ο ιντερνετ κόσμος!

μαο βαλε what's up!!!!

So what...

Τί γίνεται άραγε ένα Σαββατόβραδο που περιλαμβάνει taboo, ρακόμελα, απίστευτη παρέα και ενα σπίτι (το δικό μου) χωρίς γονείς?? Τα κλασσικά άτομα (εφη,ηλεκτρα, ελενακι, Δημ, σταυρού,λάλος) και το new bf μου, οι κλασσικοί νικητές (δεν έχω χάσει ποτέ με συμπαίκτη τη Δημητρα, γιατί να κάνω τώρα την αρχή??), οι κλασσικοί μεθυσμένοι (εγώ και η Ηλεκτρα δηλαδή ήπιαμε όλο το μπουκάλι μόνες μας!)... Αχ, ήταν άψογα!!
things to mention:
1.θα δείρω τον μάο. με έχει κάνει block (in life)
2. Σήμερα έχει γενέθλια το πιο precious, το μωρό μου, η αγαπη μου η τρελή!! happy b'day dhmC!! [εγώ και συ μαζί---> που λες και συ!!]
3.αχ ωραία που είναι η ζωή...

Βσκ δεν έχω θέμα...

Βσκ δεν έχω θέμα... αλλά επειδή ήθελα να γράψω, έστω και χαζά πράγματα, θα με ανεχτείτε!
Σήμερα λοιπόν η μέρα ήταν συνταρακτική (όσο μπορεί να είναι τέλος πάντων!)
Ο Κώστας (οχι εσυ μαο!) χώρισε με την Ιωαννα και είχαμε πίκρες και δράματα στο φροντ. Δεν ήξερα τι να του πω για να αισθανθεί καλύτερα, αφου τα κλισέ "δεν σου άξιζε", "θα βρεις άλλη", "σου έπεφτε λιγη" και όλες αυτές οι Μαλακίες δεν μου επιτρέπονται. Προτίμησα να του πω κυνικά "θα το ξεπεράσεις", όπως μου είχε πει και αυτός σε ανάλογη κατάσταση. (μου απαντησε οτι όλες είμαστε ίδιες, άτιμες γυναίκες και με κάτι αναστεναγμούς...Μάλλον δεν εκτιμησε τη συμπαράσταση μου!)
Είδα τον κούκλο (κοντό ντουκι) ----> εΦη, τον real one, =] και μάλλον με παρατήρησε γιατί με κοίταζε σα βλάκας (θα του έκανε εντύπωση το ξελιγωμένο ύφος μου!!)
Ο Ολυμπιακός έχασε απο τη Λεμάν (λαλαλαλα τι ωραία που ειναι η ζωή. Να ζήσει ο Chase και τα καλάθια του!!)
Ο Αλεξ και ο Παναγιώτης μόνο που δεν με έφαγαν (και ο Αργυράκος μαζί) που με ειδαν με το black devil. "Τίιιιιι? Εσυ έχεις άσθμα!!" και οι 3 μαζι. τελικά τα αγόρια νοιάζονται way more για σένα! (omg. που το θυμόντουσαν το ασθμα τα σκασμένα!)
Ο μαο δεν έχει net και ξενερώνω μόνη online...
οπότε λέω να log out...
Αμαν ρε αδερφουλη... Μπες ποτέ (γιατί θα σε τρελάνω πάλι στα τηλεφωνα και το εννοώ...)