Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου... ή αλλιώς έρωτας με δεκανίκια...
Είσαι δεν είσαι ερωτευμένος, πρεπει να υποστείς με αξιοπρέπεια την πιο καταναλωτική γιορτή μετά τα Χριστούγεννα και να συγκρατίσεις την αναγούλα που σου προκαλεί η θέα μπαλονιών-καρδούλες, must- τριαντάφυλλων και δηθεν in love φίλων...
Δηλαδή όλοι περιμένουν τη 14 Φεβρουαρίου για να διατυμπανίσουν τον έρωτά τους? οι άλλες μέρες δεν κάνουν??
Δεν ξέρω τι είναι τραγικότερο... Η κερδοσκοπία των μαγαζιών ή η χαζομάρα των ανθρώπων...??
με τρόμο διαπίστωσα ότι όσοι έχουν σχέση εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα την έψαχναν στο τηλέφωνο, την αγκάλιαζαν δεικτικά με υφάκι "όχι, δεν έιμαι εγώ το μπακούρι φέτος" και την κοίταζαν γλυκανάλατα ενώ αυτή (η σχέση πάντα) μέτραγε τα λεπτά σκεπτόμενη " οταν σε λίγο θα αλλάξει η μέρα, θα αλλάξει και το συναίσθημα??"
και όσοι δήλωσαν μπακούρια, είτε επιδόθηκαν στο εθνικό ελληνικό σπορ (καμάκι) για να γλιτώσουν από τη μιζέρια της αντροπαρέας, είτε τα έβαψαν μαύρα... Είδα κάτι καμμένες, μαυροντυμένες καρδιές, αλλο πράμα!! Είδα βέβαια και αυτούς τους free to go τύπους που το πάιζαν "εγώ είμαι ελεύθερο πουλί..." επειδή δεν τους καθόταν καμιά αξιόλογη (σσ. να βλέπεται!)
Παιδια, αμα δεν βρηκατε gf μη μου σκάτε...
και ο σκυλος μου single ειναι...
ημαρτον... καταναγκαστικός έρωτας...
