The beginning of the end...

Σήμερα είνα η αρχή του τέλους για μας.... Γίναμε επιτέλους οι μεγάλοι των μεγάλων (όπως έλεγε ο Γιάννησ)...Πριν 2 μόλις χρόνια ήμαστε οι μικροί των μεγάλων και 3 ακόμα πριν οι μικροί των μικρών...Πότε περνάει και φεύγει ο καιρός...? Ούτε το κατάλαβα...! Πότε μπήκα ένα ψαρωμένο 13χρονο στο γυμνάσιο, που το φόβιζε -όσο κανείς- η Χατζηδάκη, πότε τα τελείωσα και έπεσα στον εφιάλτη της κατεύθυνσης, ούτε που θυμάμαι πια... Τελευταία τάξη, με τα ίδια παιδιά, το ίδιο χάος, τα ίδια προβλήματα (κυρίως συμπεριφοράς και απουσιών), περισσότερο διάβασμα (νισάφι πια!), περισσότερο άγχος (αυτό και αν είναι σίγουρο), χωρίς καμία αλλαγή στην τάξη (ακόμα και τα θρανια παίζει να είναι ίδια!), σε μια ανάλγη ποντικότρυπα όπως η περσινή, με 20 παιδιά (ολόκληρος πληθυσμός δηλαδή!), τον Μέσκο καθηγητη (Αν είναι ποτέ δυνατόν! Γιατί δεν λένε και στη Σάσα Μπάστα να μας κάνει Αρχαία!???), τη Μακρινού φιλόλογο (και την Μπεζαντάκου μαθηματικό....) και γενικά όλο τον πολύχρωμο συρφετό! Άιντε, καλή σχολική χρονιά!!!!