Over a cup of milk....

Βλέμμα απέχθειας και από τις 2 πλευρές... Ένα σαρκαστικό χαμόγελο, μια άγρια ματιά. Η μία κοιτά με δυσπιστία την άλλη και μουρμουρίζει μια βρισιά. Η άλλη, με αυτί ραντάρ την ακούει και εκφράζει μια άλλη ηχηρότερα. Θεοί και δαίμονες ξεσηκώνονται, οι φωνές τους ακούγονται ως 3 τετράγωνα παρακάτω. Ξεκινάνε από τη σχέση των παιδιών τους και καταλήγουν στην μυστική συνταγή για τη μπεσαμέλ του παστίτσιου, την οποία έκλεψε η μία από την άλλη. Και ως εχθές ήταν φίλες και συμπεθέρες. Πάνω από τους φράχτες τους και σε συναντήσεις για τέηο άνοιγαν λάκκους με τα ακονισμένα τους φτυάρια παρέα και έκαναν όνειρα για μια ζωή διαφορετική, αλλιώτικη. Έκαναν αμάν να πάντρέψουν τα παιδιά τους, και τώρα προσπαθούν να τα χωρίσουν. Και που να ήξεραν ότι το σημερινό μίσος πηγάζει από μια χθεσινή παρεξήγηση, από μια word-to-mouth πληροφορία. Βέβαια η οριστική ρήξη είναι πια σίγουρη, αλλά εγώ, ως βουβός παρατηρητής στην γωνιά του δρόμου όπου γίνεται αυτό το "αξιομνημόνευτο πατιρντί" (dedicated to Johnnie!) απορώ με τη σειρά μου: γιατί δεν προσπαθούν να τα βρουν με λογικά επιχειρήματα (και να αφήσουν και τις σμυρναίικες συνταγές κατά μέρους) ; Αντ' αυτού αυτές κοντεύουν να μαλλιοτραβηχτούν over a cup of spilt milk... Δεν θα επεκταθώ παραπάνω, γιατί ήδη κατάφερα να περάσω το μήνυμά μου!