Dear Santa pt2.

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη...

Άλλαξα γνώμη. Τους κλόουν θέλω ακόμα να τους εξαφανίσω...

Όμως ως προς τη δεύτερη ευχή έχω ενδοιασμούς.. Τελικά δε θέλω κάποιον για σάκο του μποξ να πρήξω με την αφόρητη γκρίνια μου. Θέλω να έχεις καλά αυτές τις χαζόχαζες φατσούλες που με περιστοιχίζουν. Δηλαδή αυτά τα χαζά, τα friendakia μου, που με ανέχονται!...

Θέλω λοιπόν για το 2009 να μη χάσω κανένα. Μη σου πω να μεγαλώσει η παρέα!

Σου επιστώ την προσοχή λοιπόν:

• Lion Queen
• DhmCi
• Mpempaki
• Chieff
• MaO
• Cmikω
• Nuka
• Kωστas
• Maggie
• marGou
• elina
• Αρη
• Kαι όλους όσοι με δέχονται γι'αυτό που είμαι:
• Θάνος (ο οποίος πέρισυ τέτοια εποχή απειλούσε με διαβήματα στον υπουργό των blog για τα λειψά άρθρα μας)
• Jo
• Adne
• Σταμος
• Τσο
• Dem

Μπορεί να μην είμαι η καλύτερη φίλη του κόσμου, αλλα σας αγαπάω!!

Special x-mas greetings στο Μιχαλάκη που με βοηθάει να keep truck (δε ξέρω το ελληνικό αντίστοιχο) του μαο...<3

Με αγάπη, μια χαζή που ναι, ακόμα πιστεύει στον Άη Βασίλη και ας είναι 17, και ας μην παίρνει πια δώρα...

=)

Dear Santa...

Aγαπητέ Άγιε Βασίλη...

Φέτος ήμουν καλό παιδί. Δεν έσπασα εντελώς τα νεύρα των γονιών μου, δεν τάισα το σκύλο ποντικοφάρμακο και η αδερφή μου είναι αρτιμελής (ακόμα...) Όλο το φαγητό μου δεν το έτρωγα, αλλά κατάλαβέ με, τόσο που κάθομαι και διαβάζω θα γίνω σα σημαδούρα.

Για φέτος λοιπόν θέλω να σου ζητήσω 2 πράγματα. Το πρώτο είναι απλό, εξάλλου τι Αγιος είσαι? Θέλω να εξαφανίσεις Όοοοοολους τους κλόουν. Δε μπορώ άλλο, παθαίνω κρίσεις τόσο που τους φοβάμαι (μη γελάσει κανείς με τη φοβία μου, θα δει το νέο έτος από αναπηρικό καροτσάκι!...)

Το δεύτερο που θέλω είναι να μου βρεις κάποιον να μιλάω γιατί έχω αρχίσει να γίνομαι emo και να κοψοφλεβιάζω. Θα αρχίσω να μιλάω στα ντουβάρια και όχι τίποτα άλλο, δεν μου πάει καθόλου η λευκή στολή, με παχαίνει...

Κάνε το θαύμα σου και φέτος...

Killing Loneliness...

Φταίνε οι μέρες, φταίει το πνεύμα των χριστουγέννων, φταίνε τα μελομακάρονα... Πάντως δεν έχω όρεξη να διαβάσω. Και μέσα σε όλα νιώθω μια αφόρητη μοναξιά. Η Φούφι μου περνάει τις μέρες της σε γιορτινα τραπέζια και αγκαλιά με τον Γκούφυ, το μπεμπάκι μου είναι αγκαλιά με τον Πλάτωνα και δεν έχει και πολύ free time, ο χαζοmao μου την πληρώνει μέσω msn... Μόνο η dhmCi μου έμεινε να μιλήσω live, και αυτό όχι και τόσο συχνά. Ακόμα και το στήριγμα μου για τα γηρατιά, ο Γιάννης, μπήκε στο νοσοκομείο και θέλω να πάω να τον δω...

Δύσκολα τα x-mas, δύσκολα και βαρετά. Μόνο διάβασμα και τσακωμοί με τους γονείς μου... Κατάλαβα ότι ειναι χριστούγεννα λόγω των κουραμπιέδων που τόσο πολύ μισώ & από την αλλαγή φωτισμού στα βιβλία μου -τα φωτάκια στο δέντρο αναβοσβήνουν...Ωραία θα περάσουμε και φέτος... =(

Cry me a river...

Σνιφ, σνιφ, σμπιφ...
Μόλις τελείωσε η ταινία. Και μου ερχεται να βάλω τα κλάματα (όχι κακοηθή πλάσματα, δεν έβλεπα τον Τιτανικό). Πάω να κλάψω στο δωμάτιό μου και να το πνίξω στα χαρτομάντηλα. Ωωω, ήταν τόοοοοσο δακρυβρεχτη ιστορία, ακόμα και γω συγκινήθηκα!
Υ.Γ. δεν ξαναβλέπω ταινίες εποχής.

Shopping maniacs!

Aυτό δεν είναι shopping therapy! Αυτό είναι αγοραστική Μανία! Και αυτή η αγοραστική λαίλαπα τους εχει καταλάβει όλους! Δεν μπορω να το καταλάβω. Όλη τη χρονιά είναι σχεδόν φυσιολογικοί. Γιατί τα Χριστούγεννα κάνουν σαν καλικάτζαροι στο mixer?? Ο λόγος για όσους με το που μυρίζουν x-mas ορμάνε σαν Ταλιμπάν Καμικάζι στα malls και σηκώνουν μέχρι και τις κεμάστρες, υπερφορτώνωντας τους φίλους που κουβαλάνε τα δώρα και τις πιστωτικές κάρτες. Ας κάνουμε μια εξίσωση:
(1) Τα δώρα ειναι χαρα
(2) Η χαρα ειναι χριστούγεννα
(1),(2)---> Αρα Τα δώρα είναι χριστούγεννα.

Δικό μου συμπέρασμα?? Μπαζει απο παντού! Και επειδή εγώ ειμαι πρόβατο (schaff) μόνο στο όνομα, φέτος θα χαρίσω στους beloved friends μου την αγάπη μου και όχι κασκόλ και φούτερ. (οχι, φέτος δεν είδα τον Εμπενίζερ!!)

For a bite...

msn conv:
"Schatzilein, πως θα ήταν η ρομαντική νύχτα για σένα?" ρωτά η Μαρία.
" Θα σε είχα αγκαλιά, θα σε φίλαγα, θα είχα ανάψει αρωματικα κεράκια και θα είχα ζωγραφίσει μια καρδιά με ροδοπέταλα.Θα σου έκανα μασάζ...."
"Ωχ, ωχ, μωράκι μου, σόρρυ. Ηρθαν οι γονείς μου! Πάω να φάω."
"Μπράβο ρε μωρό μου, εκεί που θα έχω κάνει ατμόσφαιρα και θα σε χαϊδεύω εσύ θα τρως ντολμαδάκια!! Μου το χάλασες τωρα!" λέει ο Γιάννης
(αληθινή είναι!!)

Ps. Φούκω τα names δεν είναι τυχαία! ΄)

Blocks...

"Σούλααααααααα!"
"Τι μαρή Κούλα??"
"Τα άκουσες για την Βούλα?? Βέβαια, βέβαια, με εφοπλιστή..." ξεφυσάσει η Κούλα, σιάζοντας το μαντήλι στο κεφάλι της. "Αλίμονο σε μας, με το σταυρό στο χέρι!"
Η Σούλα κοιτάει το μικροαστικό φουστάνι με τα 10 χρώματα πιο αταίριαστα και από τα κατά καιρούς μαλλιά της Britney και μουρμουράει κάτι για τον άντρα της. Υστερα μπάινει στο 52 τμ διαμερισματάκι του 3ου και τον κοιτάζει. Μια εξαθλιωμένη πλαδαρότητα. Το ίδιο σκέφτεται την ίδια στιγμή και η Κούλα, στον 4ο. Πιάνει την σκούπα και τριβει με μανία τα πατώματα. Από τον κάτω όροφο μυρίζει έντονα χλωρίνη και πατάτες.
"Κούλαααααααααααα!"
"Ναι?"
"Είδες η αποκάτω, η καινούργια, όλο πατάτες και φαστφούντια τον ταίζει. Αμ, δεν ανοίγουμε έτσι σπιτικό!"
Την ίδια στιγμή βγαίνει η αποκάτω, η νέα "εξαποδώ", μια 23χρονη κοπελίτσα που χαμογελά καλοσυνάτα στις -άρες γειτόνισσες και απομακρύνεται. Τα μάτια των δύο -ούλα γίνονται 2 σχισμές και την ακολουθούν με μίσος! Γιατί? Γιατί έχει νιάτα, γιατί ζει ακόμα.
Αχ, πολυκατοικίες, ανεξάντλητο θέμα!

the plant's revenge...

Πραγματικά εύχομαι να μην πέσει θέμα ρατσισμός στις Πανελλήνιες! Γιατί αν πέσει, ξέρω ΠΟΛΛΟΥΣ που δεν θα γράψουν! Και αυτό επειδή είναι του κερατά ρατσιστες. Ok, ειμαι ήρεμη, οκ, είμαι καλή, χρυσή, αλλά μέχρι ένα σημείο. Στην επόμενη υπόνοια ότι είμαι φυτό, όπως ακούω όλη την ώρα, θα ξεχάσω τους τρόπους μου και ειλικρινά το λέω, θα αφήσω προσωπικά σημάδια στο πρόσωπο του! Έχει και η ανοχή όρια!! Βαρέθηκα!! Βαρέθηκα!! Γιατί όποιος έχει στόχους είναι ξενέρωτος, αντικοινωνικός, φυτό?? Αηδιαστικός ρατσισμός! Δηλαδή ο αδερφούλης μου που διαβάζει φυσική ειναι φυτό?? Εσύ ρε Θανο, επειδή έχεις άποψη και στόχους είσαι φυτό???
Ωχου!!... Κομπλεξικοί άνθρωποι!!

time to share!

Ας ξεβαρύνουμε την ατμόσφαιρα. Με αυτά και με κείνα κοντεύει να πέσει χιόνι και οι εξελίξεις θα το βάψουν κόκκινο... Έρχονται τα Χριστούγεννα, ο προηγούμενος χρόνος (αυτό το βλαμμένο 2008 μας κάνει bybye πίσω από το φιμέ τζάμι της λίμο που θα το πάρει για απόσυρση...

Σε λίγες μέρες θα ανοίγουμε μισό πόντο τη χαραμάδα στην πόρτα και με τα πρησμένα από no limit ξενύχτη θα βλέπουμε χαζοχαρούμενες ροδαλές φάτσες να τσιρίζουν "Να τα πουμε??"

Σε λίγες μέρες θα βγούμε σαν αφιονισμενοι στα μαγαζιά, θα χαλάσουμε 2 μισθούτς δημοσίου υπαλλήλου και θα αγοράσουμε ό,τι άχρηστο κυκλοφορεί διακατεχομενοι απο το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα!!

Σε λίγες μέρες θα κοιτάζουμε κάθε μισή ώρα έξω από το παράθυρο με την ελπίδα να δούμε λευκές νιφάδες! (αλλά που.....)

Σε λίγες μέρες θα περπατάμε με παγωμένες κόκκινες μύτες έξω από σπίτια στολισμένα σαν ταβέρνες, θα κάνουμε πλάκα, θα γελάμε, θα είμαστε ευτυχισμένοι...

Τελικά, σε λίγες μέρες θα προχωρήσουμε στο 2009 που μας κλείνει το μάτι πονηρά πίσω από τα Raybann γυαλιά του...

Μαυρες στιγμές...

Δεν θα πω για όλα όσα βλέπω και ακούω τις 3 τελευταίες μέρες. Αυτά πια ξέρουν μέχρι και οι πέτρες, όσες απέμειναν εκεί στο κέντρο. Δε θέλω, δεν αντέχω να πω και γω για το σάπιο κατεστημένο, για το σύστημα, για την κυβέρνηση κλπ. και να μασήσω την ίδια καραμέλα. Πάλιωσε. Τα είπαν πια όλα. Αυτό που με πείραξε πραγματικά ήταν ΠΟΙΟΙ και ΠΩΣ τα είπαν. Πόσο θράσσος μπορεί να έχουν οι υπεύθυνοι ώστε να βγαίνουν στα κανάλια και να νίπτουν τας χείρας τους, να λένε πόσο θλιμμένοι είναι για τον θάνατο του Αλεξή, πόσο θα τιμωρήσουν τους ενόχους... Α, μπα? Και πως θα το κάνουν? Θα αυτοκτονήσουν?? Είναι Γλοιώδες και Αποκρουστικό να βλέπεις τον ίδιο τον αρχηγό της σπείρας (και μιλάω γενικά) να λέει πόσο θα τιμωρήσει τους μπράβους του επειδή υπακούουν στις εντολές του. Ωωωω! Ναι, το κράτος έκλεισε τα σχολεία και μας έσπρωξε σαν τα πρόβατα στις πορείες. "Να πάτε να πενθήσετε παιδιά μου, να ξεθυμάνετε, για να ξεχάσετε πιο εύκολα τα άλλα προβλήματα!" Σε σπρώχνουν σα το σφάγειο στο βωμό και συ πανηγυρίζεις...
Και μας τιμάει πάρα πολύ που κατέβηκαν όλοι στο κέντρο, κάναν την Αθήνα άλλη Χιροσίμα, γκρέμισαν, κατέστρεψαν... Βέβαια! Κέρδισαν το δίκιο τους. Έφεραν πίσω στη ζωή το παιδί που πέθανε! Ρημάζουμε την Ελλάδα επειδή μας ρημάζει το κράτος...Εδώ δε μιλάμε για ένα οφθαλμός αντί οφθαλμού, αλλά για σαδιστικό εμφύλιο... Με νικητή? Μάλλον τον Αλέξη που έφυγε πρόωρα από τη μάχη και δεν είδε τί πυροδότησε ο θάνατός του.
Το μόνο που μπορώ να κάνω για τη μνήμη του είναι αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=lm1PcrqgCnA

Put a hole into our friendship...

Μόλις σήμερα κατάλαβα. Καλά λένε ότι όλες οι ανακαλύψεις γίνονται τυχαία. Ο Νεύτωνας έφαγε το μήλο στο κεφάλι και ανακάλυψε τα καρούμπαλα, ο Αρχιμήδης πλυμμήρησε το μπάνιο του και ανακάλυψε τους υδραυλικούς, ο Δαρβίνος έριξε μια ματιά στη γυναίκα του και ανακάλυψε ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο και ο Κολόμβος ανακάλυψε ότι η γη είχε και άλλα χωμάτινα μπαλώματα...Ο Πλάτωνας έπαιξε μπουνιές με τον Πρωταγόρα και έγινε best seller, ο Ευκλείδης αγόρασε τα πνευματικά δικαιώματα από τον Πυθαγόρα για να συμπεριλάβει στη γεωμετρία του το γνωστό θεώρημα, όσο για τον Einstein, δυστυχώς πέθανε πρωτού ανακαλυφτεί το πιστολάκι για τα μαλλιά. Και Εγώ, έτσι όπως έβριζα τη Vodafone που μου παρέχει κινητό, ανακάλυψα την ειρωνία της φύσης. Θα μου πεις "άργησες" αλλά θα απαντήσω πως οκ, υπήρχε και πριν, αλλά εγώ την εξειδίκευσα.
Κορίτσια λοιπόν το θέμα μου, άλλο ένα θαύμα της φύσης. Κατά βάση τα κορίτσια είναι χαζά! Εντελώς. Και ασυνάρτητα. Και περίπλοκα. Ναι, μιλάω σαν άντρας σήμερα, αλλά καιρός τους να δικαιωθούν. Βαρέθηκα να ακούω κοπέλες να λένε "Δε με καταλαβαίνεις!" Αμ πώς να σε καταλάβει, που ποιο εύκολα μεταφράζει ο χριστιανός τη γραμμική β' παρά το μυαλό σου?
Τρέχουν πίσω απο ένα αγόρι με τις παντόφλες στα χέρια και άμα τους πεις και τίποτα, σου το παίζουν δήθεν ανεξάρτητες.
Το "όχι" είναι "ναι", το "ίσως" είναι το "ναι" της ψευτοδύσκολης και το "ναι" είναι "καλά, θα δούμε, μη με πρήζεις από τώρα!"
Το "ποτέ ξανά" λυγίζει υπό το βάρος του μελώ. Λένε, "α! δε θα με κάνει ότι θέλει" Και μισό λεπτό αργότερα τρέχουν να προλάβουν το λεωφορείο για να πάνε στου διαόλου τη μάνα για να μην κουράζεται αυτός! Τί? Έχεις διάβασμα ένα τόνο, και τρία ιδιαίτερα και μια κρεμασμένη παρέα?? Λεπτομέρειες...
Και μετά λέτε ότι δεν υπάρχει φιλία μεταξύ γυναικών...Ε, πως να υπάρξει, όταν οι κοπέλες σκορπίζονται στα 4 σημεία του ορίζοντα για να γατζωθούν από τα bf τους, την ώρα που τα αγόρια τις περιμένουν αραχτοί σε μια καφετέρια όλοι μαζί??
Αν γίνω ποτέ έτσι, ας με πυροβολίσει κάποιος!! Θα του χρωστάω χάρη...

Γιατί?? γιατί?? γιατί...

Γιατί να πρέπει να σε πληγώνουν κάποια στιγμή αυτοί που αγαπάς...
Γιατί να σε θέλει κάποιος που δεν θέλεις...
Γιατί να θέλεις κάποιον που δε σε θέλει...
Γιατί να μην ομολογείς τα αισθήματά σου...
Γιατί να κομπλάρεις μόλις βλέπεις Αυτόν...
Γιατί η ζωή να περιλαμβάνει τόσο πόνο...
Γιατί οι φίλοι να είναι αναλώσιμοι...
Γιατί να πρεπει να πονάς τον άλλον πριν σε πονέσει αυτος...
Γιατί η γη να είναι στρογγυλή....
Γιατί η λογική να είναι τετράγωνη...
Γιατί να ξοδεύεις όμορφες στιγμές με "ασχημα" άτομα...
Γιατί τα αγόρια να έχουν στο αίμα τους το κέρατο... (ε?? Και μην το αρνηθεί κανεις...)
Γιατί να ισχύει το γραμματόσημο...
Γιατί ποτέ κανείς δε σκέφτηκε πόσο πρακτικό θα ήταν να σταματούσε κάποιος τους Κίτρινους φίλους μας...
Γιατί να είναι τόσο shy?
Και τόσο γλυκός...
Γιατί να τον θέλω τόσο...
Γιατί...

P.s. Εεεε, μη νομίζει κανείς ότι έγινα emo!! Μια χαρα τρισευτυχισμένη ειμαι =) Απλά τον θέεεεεεεεεεεεεεεεεεεελω! Αχ, τι να κανω?? Ε?? Αφού δεν τον έχω, γράφω μελώ ποστάκια

Ε ρε νύστα...

Σας έχει τύχει απλά να νιώθετε ότι φτάσατε σε dead end?? Να λες, εδώ ήταν, όσο άντεξα άντεξα! Να γυρίζεις σπίτι ξεθεωμένος και να βρίζεις την τύχη σου, τη γάτα σου και την κουφή γιαγιά σου στο σαλόνι, επειδή η ζωή σου ρημάζει και συ την κοιτάς και γελάς... Νιώθω σαν να με πάτησαν με το σίδερο, κι όμως συνεχίζω...
guys. ξέρω ότι γράφω ανούσια αλλά πάσχω από πασιφανή ένδεια ερεθισμάτων για αστεϊσμούς λόγω ατελείωτου (@&@%!&* διαβάσματος.

Nai.......................

βασικά δεν έχω να πω τίποτα, μην νομίζετε... Αλλά μια και ο καιρός ειναι διεστραμμένος (μια βρέχει, μια χαμογελά ο ήλιος και μετά τον καταπίνουν αμάσητο τα σύννεφα) αποφάσισα να ασχοληθώ και με κάτι άλλο εκτός από το ταβανοκοίταγμα (αγαπημένο χομπυ...) και το διάβασμα (πιο σαδιστικό και από τη διακοπή ρεύματος...)
Έχω μια λίστα παραπόνων και μια μεγαλύτερη ευτυχισμένων στιγμών στο μυαλό αλλά λέω να μην τις παραθέσω γιατί θα με βρει πρωτοχρονιά στο p.c.
Ενδεικτικά:

• Νυστάαααααααααααααααααααααααααααααααααααζω! θέλω να πέσω για ύπνο τώρα (και να φανταστείς ότι ΜΟΛΙΣ ξύπνησα) και να ξυπνήσω τα Χριστούγεννα (μη χάσω και το πατροπαράδοτο present-giving!
• Είμαι εξαρτημένη στη σοκολάτα. Κυριολεκτικά! Σταμάτησα να τρώω μεσημεριανό και τρέφομαι αποκλειστικά με σοκολάτα... (ΚΑΙ ο Σαμιωτάκης με είπε σήμερα χοντρή διακριτικά-διακριτικά!!)
• Μπορεί να είμαι εκ πεποιθήσεως σνομπ, αλλά στο Παγκράτι πέρασα άψογα!
• Άρη, είσαι βλάκας για πολλά, αλλά για το ότι πάλι έφυγες στην !%$ Κρήτη δεν ξέρω πως να σου το συγχωρήσω.
• Τέλος, avefoOlh* και δεν αναφέρομαι στον βιολογικό obviously, είσαι θύμα εκμετάλλευσης, wake up επιτέλους.!! Α νι, και σε αγαπάωωω!

Η αγάπη για τα friendoOdia μου είναι μόνιμη! =) Ρε Θανάση, γραψε τίποτα new, ραγίζει η καρδιά μου να βλέπω για νεκρούς...

Fall to pieces...

Πόσα σπασίματα αντέχεις αλήθεια? Πόσα κράτς- κρουτς πιστεύεις πως μπορείς να ακούσεις όταν ξέρεις πως προέρχονται από την ρημαγμένη σου ζωή.
Κρατς πρώτο:
αυτό το άτομο που με τόση αυταπάτη αποκαλείς better- half (και μετά ξύπνησες!), που θεωρητικά σου προσφέρει πίστη (σκυλίσια) και αφοσίωση, δεν ξενοκοιτάει (οκ, ρε κοπελιά, κάπως πρέπει να βολευτεί και η γειτόνισσα, μην τον θες όλο δικό σου!) και θέλει να περάσει ΟΛΗ τη ζωή του μαζί σου...Τί μας λες...? Το όλη βέβαια συνοψίζεται στους 2 μήνες, διότι μετά λίγο θα πιει, λίγο θα βγει, λίγο θα βολέψει την Μαίρη, το ΟΛΗ πήγε περίπατο...
Σειρά έχει το κρουτς:
η οικογένεια σου, που κατά τα άλλα σε υποστηρίζει! Δεν έχει σημασία που επιμένουν να γίνεις δασκάλα για να βρεις δουλειά, χωρίς να υπολογίζουν τα θέλω σου, είναι για το καλό σου. Ούτε που θεωρούν πως το διάβασμα είναι επιλογή σου και οφείλεις να κρεμάσεις τις κουρτίνες, διότι τι νοικοκυρά θα γίνεις? (ανεργη...) Ειναι family και ξέρει καλύτερα από σένα τι είναι αυτό που θες, σου μαθαίνει να μην είσαι ρατσιστής και παθαίνει πολλαπλά εγκεφαλικά άμα μάθει πως ο φίλος σου είναι μαύρος, σου διδάσκει την ισότητα τη στιγμή που σε αντιμετωπίζει σαν κατώτερο λόγω ηλικίας, φύλου, ύπαρξης...
Κράτς δεύτερο:
οι φίλες, αυτές οι τρισχαριτωμένες μικρές ύαινες που μεγαλώνουν στην πλάτη σου τρώγωντας τη σάρκα σου, που με τόση αυταπάρνηση τους δίνεις και όταν μεγαλώνουν αρκετά σου βγάζουν τα μάτια με τα δόντια που ακόνισαν πάνω σου... Χωρίς ηθικούς φραγμούς θα την πέσουν στον πρών σου, θα βγάλουν φτυάρι μόλις γυρίσεις την πλάτη και θα κυκλοφορήσουν καλοπροαίρετα ότι είσαι μια junky λεσβία που σε συλλάβανε ως κοκάκια και έχεις κανει ρινοπλαστική για να μην φαίνονται οι σνιφιές....(οι sissies μου Εφη-Δημ-Μαρου-Ηλέκτρα-Ελενα-Σμι-Σταυρουλα κλπ δεν συμπεριλαμβάνονται εννοείται!!)
Επόμενο και κρουτς:
ο εργοδότης σου, αυτός ο αξιαγάπητος ανιδιοτελής άνθρωπος που μόνο του μέλημα είναι η ικανοποίηση των υπαλλήλων του... Σε εκμεταλλεύεται?? Δεν πληρώνεσαι υπερωρίες? Σου απαγόρεψε τα προσωπικά τηλεφωνήματα, τα lunch break και το κάπνισμα στο γραφείο? Αμέσως να τον πεις μικρόψυχο... Δεν σε πληρώνει υπερβολικά για να συνηθίσεις την real adult life. Τα τηλεφωνήματα σε αποσπούν, το φαγητό παχαίνει και πως θα κάνεις καριέρα με 20 κιλά παραπάνω και το κάπνισμα προκαλεί πρόωρη γήρανση και καρκίνο... Και το λέει και το κουτί: "βλάπτει εσάς και τους γύρω σας", "αποδυναμώνει το σπέρμα"...
Αποτέλεσμα!??
Ένας μετριότατος γάμος με έναν mr Big ελληνικών διαστάσεων (που δεν ξέρει καν τι χρώμα μάτια έχεις, γυρίζει σπίτι και απαιτεί greek mousaka και τις παντόφλες στα πόδια!) που ικανοποιεί τις ορέξεις ακόμα και των θηλυκών τετράποδων της γειτονιάς, όλων εκτός από τις δικές σου. Και μια και είπα πόδια, εσύ, 40 χρονών πια, μάνα 4 κωλόπαιδων που θέλουν να σε κλείσουν στο καΠι μια ώρα αρχύτερα, εργαζόμενη νοικοκυρά που στη θητεία της έχει κάψει κοτόπουλα και πίτες με το κιλό, κοιτάς κάτω και αντικρύζεις τη φρίκη: ραγάδες, πανάδες, χαλάρωση, κυτταρίτιδα ως τα γόνατα... Νύφη του Φρανκενστάιν κανονική, περιφέρεις την μιζέρια σου τυλιγμένη σε πετσετέ ρόμπες και αναπολείς τις εποχές που ήθελες να σπουδάσεις, να ζήσεις free και να αλλάξεις τον κόσμο...Τελικά απλά καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια...

Don't care...??

Η αδιαφορία ειναι το χειροτερο όπλο που μπορει να χρησιμοποιήσει καποιος για να σου τσακισει την αυτοπεποιθηση! Καλύτερη η χυλοπιτα, καλυτερα ακομα και τα κλισε! Πες μου ακομα και το καμμενο "δεν ειναι αυτο που νομιζεις" που μου προκαλει νευρικο παροξυσμο!! Αλλα μην κανεις ρε παιδι μου οτι δε με βλεπεις!! Αφού ειμαι εκει και σπερνω το γελιο οπου παω...! και να μη με βλεπεις, με ακους και αυτο ειναι εξακριβωμενο!! Μη με μειωνεις ετσι... τι στο καλο σου εκανα??? και δεν το κατάλαβα κιολας... Εισαι τυχερος που δεν μπλεκεις, και βλακας γιατί δεν ξερεις τι χανεις... (γαμωτο γαμωτο γαμωτο Μαρια, ειχες δικιο, θελει κυνηγι! αλλα εγώ δεν ειμαι δρομεας και θα παθω καμια κριση ασθματος στο κατοπι ενος for gods sake γκομενου! jamais! je ne vais pas mourir pour un type ! ¡No cuido mientras él no lo haga! [ειμαι και γλωσσομαθης =)]

at last!!

Ναι, ναι, έγινα επιτέλους 17~~

Και σας αγαπάωωωωωωωωωωωωωωωω όσο τίποτα!!

Για πολλούς λόγους αυτό!

Σας αγαπώ για πολλούς λόγους! Ένας από αυτούς είναι και ο παρακάτω:

Λυπάμαι πραγματικά για όσους δεν ήρθαν, λυπάμαι όμως περισσότερο για όσους με ξέχασαν αδικαιολόγητα! Και κυρίως λυπάμαι που από τη φώτο λείπουν αυτοί που έφυγαν νωρίς ή απλά δεν βγήκαν!

Θανάση κρίμα που δεν ήρθες, ήθελα να είσαι εδώ...Μαράκι μου, δεν πειράζει αγάπη μου, μου φτάνει η προθεση...

Και ναι, είμαι επιτέλους 17!!! =)

Χαμένοι στα βουνά...

Το τέλεια δεν το χαρακτηρίζει απόλυτα! Η μαγεία αυτού του βουνού δεν περιγράφεται ούτε με λέξεις ούτε με εικόνες! Γιατί πως να απεικονήσεις αυτή την αίσθηση φρέσκου αέρα, πως να περιγράψεις τις θολές φιγούρες των δέντρων,τα στενά κατηφορικά δρομάκια, τα βλέμματα καχύποπτων γιαγιάδων (και πως να πανηγυρίσεις για την νίκη του Πανδαυλειακού??)

Πάγωσε η μυτούλα μου (ένιωθα σαν σκύλος που του στερούν το οξυγόνο!), έχασα στο τάβλι (κάφρε FC μου χρωστας τη ρεβάνς...) αλλά γνώρισα μοναδικές προσωπικότητες (που είσαι ρε Αγγελή για συμπαράσταση!...) έλιωσα στα γέλια (κάτι η βότκα, κάτι το μαλιμπού, κάτι ο Παναγιώτης!) σκαρφάλωσα μεθυσμένη μια καγκελόπορτα 3 μέτρα (εμ, βέβαια, εγώ δεν είμαι Πατακιάς να έχω 1,5 μέτρο Σουηδικό πόδι...), έφυγα με τις καλύτερες εμπειρίες, πονεμένα από το περπάτημα πόδια και ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο που μου χάρισε ο Πάνος, ενώ ο Μήτσος με φώναζε "ποτοφίδα!" =) Fcaki μου σε αγαπάω όσο τίποτα ρε χαζό.... Και σε λίγο καιρό πάλι θα ταξιδεύουμε ακούγοντας το concerto Χατζηγιάννης και γελώντας! Το χωριό σου είναι παράδεισος...

Αναζήτηση...

Οι αρχαίοι φιλοσοφούσαν. Έτσι, εκδικητικά, αφήσανε στις επόμενες ένα κάρο απορίες... Ποιός είμαι? Που ανήκω? Ποιος είναι ο σκοπός μου στη ζωή? Από που ξεκίνησα και που πηγαίνω?? Χίλια αναπάντητα γιατί ταλανίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, διότι..."ΤΙ είναι ο 'ανθρωπος??" Ένα όν με ηλίθιες απορίες, να τι είναι...
Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε πιστεύοντας πως αυτή είναι η πρόβα μας στη ζωή, ενώ αυτή κάτω από την μυωπική μας μύτη κυλάει και φεύγει...Κυνηγάμε το άπιαστο και τελικά ξεχνάμε να ζήσουμε... Πεθαίνουμε και μένουν πράγματα μέσα μας ανείπωτα, που στην αιωνιότητα θα μένουν να μας τυραννούν! Είναι τόσο απλό να πούμε τα "θέλω" μας, τα θέλω που καταχωνιάζουμε στο συρτάρι της καρδιάς και τα κλειδώνουμε κιόλας, μην τυχόν και κυλήσουν μαζί με το αίμα...
Τί είμαι τελικά...? Είμαι μια βάρκα σε ένα ποτάμι... Τα νερά του με παρασέρνουν, με πάνε όπου αυτά θέλουν! Δεν έχω θέληση, δεν έχω δύναμη να αλλάξω τη μοίρα μου, δεν έχω γνώση... Πρέπει να μάθω να χρησιμοποιώ τα κουπιά. Αλλιώς θα χαθώ...

(Υ.Γ. αυτοκριτική κάνω...)

Coz you had a bad day...

Ότι και να λέει το τραγούδι, εγώ δεν έχω ΚΑΘΟΛΟΥ bad days, το αντίθετο...

Είμαι happy happy happy happy σε σημειο παράνοιας... Και τίποτα δεν με ρίχνει!

Θα φύγω στον Παρνασσό να ηρεμήσω με τις 2 μου αγάπες (για τη γιορτη με το dimitraki μου!), θα μαζέψω τα friendakia μου για ταινία στα b'day μου (ναι mao, είσαι καλεσμένος...)

δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο για να είμαι ευτυχισμένη (εκτός από 1200 ώρες ύπνο...) και το κυριότερο, αυτό το hamster στη φωτογραφία είναι μια γλύκα που μου φτιάχνει τη μέρα... =)

Red alert...

Πήγα, είδα και απήλθα!

Και το χειρότερο, το έκανα κιόλασ...

Και ένα εχω να πω:

IT HURTS LIKE HELL!

Υ.Γ. παίζει να μη μιλάω σια 2 βδομάδες, τυχεροί....

Η επέλαση της ρίγας!

Γιατί?? Γιατί το βλέπω παντού?

Στην αρχή ήταν ένας, μετά δύο, μετά πέντε, μετά εκατό, τώρα όλοι!!

Η μάστιγα του ριγέ έχει εξαπλωθεί πιο πολύ και από το AIDS, ποιό γρήγορα και από τον ήχο και έχει γίνει πιο επικίνδυνη και από το κούνημα των φτερών μιας πεταλούδας στο Σουέζ για το Μπαγκλαντές...

Ναι, συμφωνώ, είναι trend, και ναι, το κατανοώ, είναι sexy...

Αλλά είναι πιο προβατοποιημένο και από τη μόδα των emo...

Μαύρες ρίγες, άσπρες ρίγες, ροζ ρίγες, μωβ ρίγες, πουά ρίγες, ριγέ ρίγες, κάθετες ρίγες, διαγώνιες ρίγες, λεπτες, χοντρές, μαλλιαρές.... Ρίγες, ρίγες ρίγες...

Αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση θα τα βλέπω όλα ριγέ.....

Official Survey! ^^

Μετά από πολύωρη (καλά, λέμε και καμιά βλακεία να περνά η ώρα!) έρευνα ανάμεσα σε κάτι -πολύ γαμάτα ομολογουμένως- παιδιά ανακάλυψα τι αρέσει και τι δεν αρέσει στους άλλους ανθρώπους...Και κατάλαβα ότι οι προτιμήσεις δεν πάνε ανάλογα με το φύλο αλλά το άτομο...
Τα κορίτσια είναι πλήρως κατασταλαγμένα (και ρηχά!!). Όλες ομόφωνα είπαν ότι σε ένα αγόρι κοιτάζουν το βλέμμα, τα δόντια, το στόμα, τις πλάτες και τον κώλο...
Τα αγόρια από την άλλη, άχου τα μωρέ ειναι και ευαισθητούλια, αφού προσπάθησαν να με πείσουν πως σαν ανώτερες φύσεις κοιτάνε χαρακτήρα, είπαν πως κοιτάνε όλο το πακέτο (και αν έχει και κόκκινη κορδέλα ακόμα καλύτερα!...) και ξενερώνουν με χαρακτηριστικά όπως μουρμούρα, ζήλεια, γκρίνια κ.λ.π.
Όμως οι φυλετικές ομοιότητες εδώ τελειώνουν. Ο καθένας πήρε άλλο δρόμο σε αυτό το σημείο.Ο Πάνος, ο Μάνος και η Εφη ψήφισαν σουβλάκι, η Μαρία πίτσα, η Ηλεκτρα σοκολάτα...
Η Μαρία ομολόγησε ότι της αρέσει ο Nadal, o Alonso,το latin και οι γάτοι της Fernando και Backon. Η Έφη και η Ηλέκτρα είπαν ομόφωνα ότι τους αρέσει ο Κώστας (η καθεμία για διαφορετικό!), ενώ η 2η είπε πως της αρέσουν τα φιλιά, οι δαγκωνιές και οι metallica. Η Μαριάλινα είπε πως της αρέσουν τα χαμόγελα και η Βασιλική είπε ότι δεν της αρέσουν τα χιλιοτρυπημένα αγόρια (οχι guys, δεν είναι υποννοούμενο, για σκουλαρίκια μίλησε η κοπέλα!) Η Ηλέκτρα επίσης είπε ότι δεν της αρέσουν οι άμουσοι, οι Πάκι, οι βρωμίκουλοι και οι εχθρόζωοι.
Τα αγόρια είπαν ό,τι δεν γουσταρούν.Ο Μάνος είπε 20 φορές περίπου ότι δεν πάει τα ψώνια και ο Παναγιώτης είπε ότι δεν γουστάρει τους Αλβανους, τους junkie, τους trendy και τα άτομα που τον ενοχλούν *ηθικό δίδαγμα: μην του μιλάτε καθόλου... (αυτός το είπε!)*
Τέλος ο Λάλος μου έδωσε -πολύ διακριτικά ομολογουμένως, τον άκουσαν μόνο 2 οικοδομικά τετράγωνα- ότι τη βρίσκει με τα λευκά κολάν, τα μαύρα στρινγκ και κυρίως το περιεχόμενό τους... (του υποσχέθηκα ότι θα του κάνω δώρο ένα σετ από τα 2 πρώτα στα b'day του.)
Και όσο για μένα, λατρεύω τον ανανά (πιο πολύ και από τους άντρες!), τα αγόρια που δεν καταπιεζουν (δλδ ανύπαρκτα και ονειρικά!) και μισώ τους δήθεν, τις μόδες, το "οχι" που πολλοί εκλαμβάνουν για "ναι", τους πέφτουλες στο msn και hi5 και αυτή την ηλίθια τούφα της φράτζας μου που δεν στέκεται σε μία θέση και όλο πέφτει μέσα στα μάτια μου.
Και ξέρετε τι κατάλαβα?? Ότι στις προτιμήσεις, μοιάζω πιο πολύ με τον Μάνο και τον Πάνο (όχι τον Λάλο πάντα!)... glimp!

p.s. Euxaristw tn Mano, tn Panagiwth, tn Lalo, th Basilikh,th Marou, thn Hlectra, thn Efh, thn Elina, th Marialina pou me ante3an 2 dialeimmata kai apanthsan me upomonh tis erwthseis mou... Kai shmeiwste, 8elw k alles idees... thn katsate...=)

Violation...

Οποιοι και αν ήταν οι λόγοι... όσο δίκιο -ή άδικο- και αν είχαν...Η βία δεν είναι λύση! Σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον η ένοπλη βία, η άνανδρη βία... Και γιατί? Γιατί? Είδα ματωμένα πρόσωπα σήμερα (και κεφάλια, και σαγόνια...) Είδα πολλά. Μα δεν είδα το λόγο...

Υ.γ. Θανάση, είσαι παλικάρι, ελπίζω να είσαι καλά.!

Just go...

Fuge apo to mualo m! apla fuge!
Gt me basanizei h skepsh s?
Gt dn me afhneiC hsuxh?
Gt h 8umhsh s menei toso entonh?
100 gt!...

301 και σήμερα!

Ka8hmerinothta kai pws auth biwnetai apo ta matia m!...
<ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν, ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν>
-Σταμάτα διάολε πρωί πρωί, σταμάτα!
Με μάτι θεόκλειστο και ανάμεσα σε δύο χασμουρητά βρίσκω σκουντουφληστά το μπάνιο (τόσα χρόνια, ακόμα βρίσκω στις γωνίες στη δοαδρομή!...) και βάζω το πρόσωπό μου κάτω από το παγωμένο νερό... Αντίδραση? Καμία! Το μάτι πεισμωμένο μένει κολλημένο στην ίδια κατάσταση και ανοίγει μόνο για να ελέγξει την ζούγκλα που επικρατεί στο κεφάλι μου! Όσοι με ξέρετε καλά θα ξέρετε ότι το μαλλί μου είναι απόλυτα φυσική ζούγκλα και όπως ξυπνάει έτσι παραμένει, άθικτο!
το ντύσιμο είναι μια καθημερινή ρουτίνα, το πρώτο ρούχο που βρίσκω βάζω (ευτυχώς είναι σχεδόν όλα μαύρα και έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα ταιριάσματος!)
Σέρνω ότι έχει μείνει από μένα και την τσάντα μου ως το σχολείο και βρίζω σε όλη τη διαδρομη (σταματάω μόνο στην προσευχή και αυτό για τυπικούς λόγους) για την τάξη. Τις τρεις πρώτες ώρες κοιμάαααααααααααμαι στο θρανίο και τίποτα δεν μπορεί να ταράξει τον βαθύ μου ύπνο!
Μετά το σχολείο η ρουτίνα παραμένει ρουτίνα! Παίρνω την άλλη μου τσάντα (αφήνω δηλαδή τη μαύρη eastpack και παίρνω την ίδια κίτρινη eastpack!), διαβάζω ό,τι μου έχει μείνει για φροντιστήριο και πάω εκεί (μαρούσι σου 'ρχομαι!)
Εκεί είναι κάπως πιο βατά, ο διπλανός μου με κάνει να τρελαίνομαι στα γέλια, τα κοριτσάκια μου (Σταυρούλα, Σμαραγδάκι, Μάγκι!) μου φτιάχνουν τη διάθεση και όταν το μάθημα τελείωνει 10 και 15 τη μαύρη νύχτα το κεφάλι μου διαμαρτύρεται έντονα και μια γενική θολούρα επικρατει (ει, δν παίρνω crack!).
Το θρυλικό 536 περνάει στις 11 οπότε έχω όλο το χρόνο να συνεχίσω τον εξάψαλμο που άφησα ατελείωτο το πρωί! Αφού έχω αρχίσει να φοβάμαι πως θα ριζώσω στη στάση, έρχεται το λεωφορειο! Ξαραχνιάζω το τζην μου *μέχρι να έρθει το bus έχω βγάλει ιστούς* και γυρνάω σπίτι, ανάλογα με τα κέφια του οδηγού, που αν έχει μόλις χωρίσει το ξεσπάει στο γκάζι...
12 η ώρα και με βρίσκει με πρησμένα μάτια στο θρανίο μου να διαβάζω και να βρίζω πάλι, ενώ στο mp3 ακούγεται το Unforgiven 3 (btw, ότι και αν λένε, εγώ το ΛΑΤΡΕΨΑ!!) και στο κεφάλι μου το For whom the bell tolls (ντιν, νταν...) Στο δωμάτιο μου, λόγω ανεπαρκούς χώρου τα πράγματα μου από πρόσφατη μετακόμιση βρίσκονται σε στοίβες και κούτες (δεν βρήκα χρόνο να μαζέψω ακόμα- άσε που θέλω βοήθεια....) και εγω καταριέμαι και βρίζω και ξαναβρίζω και ματαξαναβρίζω που το φυλλάδιο της πειθούς και ο Πλάτωνας έχουν κάνει φτερά! Όταν τα ξετρυπώσω τελικά κάτω από κάτι cd τα νεύρα μου έχουν χτυπήσει κόκκινο, δεν μου έχουν μείνει άλλες βρισιές στο υβρισεολόγιο (έμαθα να βρίζω σε ρώσικα, ιταλικά και γερμανικά μπας και, αλλά το απόθεμα εξαντλείται γρήγορα!) και το ρολόι ειρωνικα δείχνει μια και είκοσι.... Μέχρι να τελειωσω (και να μάθω να βρίζω ακόμα και στα σουαχίλι!) το ρολόι χτυπάει 4... Και τότε αποφασίζω να πάω στο κρεβάτι μου που διαμαρτύρεται από τη μια ακόμα.! Αλλά που...? με τόση υπερένταση πως να κοιμηθώ? Άντε μέτρα ρήτορες τώρα...
Το χειρότερο με το τέλος της μέρας ξέρετε ποιό είναι?? Πως αύριο ξεκινάει μια παρόμοια!...

Υ.γ. Δεν την παλεύω με τίποτα!

The beginning of the end...

Σήμερα είνα η αρχή του τέλους για μας.... Γίναμε επιτέλους οι μεγάλοι των μεγάλων (όπως έλεγε ο Γιάννησ)...Πριν 2 μόλις χρόνια ήμαστε οι μικροί των μεγάλων και 3 ακόμα πριν οι μικροί των μικρών...Πότε περνάει και φεύγει ο καιρός...? Ούτε το κατάλαβα...! Πότε μπήκα ένα ψαρωμένο 13χρονο στο γυμνάσιο, που το φόβιζε -όσο κανείς- η Χατζηδάκη, πότε τα τελείωσα και έπεσα στον εφιάλτη της κατεύθυνσης, ούτε που θυμάμαι πια... Τελευταία τάξη, με τα ίδια παιδιά, το ίδιο χάος, τα ίδια προβλήματα (κυρίως συμπεριφοράς και απουσιών), περισσότερο διάβασμα (νισάφι πια!), περισσότερο άγχος (αυτό και αν είναι σίγουρο), χωρίς καμία αλλαγή στην τάξη (ακόμα και τα θρανια παίζει να είναι ίδια!), σε μια ανάλγη ποντικότρυπα όπως η περσινή, με 20 παιδιά (ολόκληρος πληθυσμός δηλαδή!), τον Μέσκο καθηγητη (Αν είναι ποτέ δυνατόν! Γιατί δεν λένε και στη Σάσα Μπάστα να μας κάνει Αρχαία!???), τη Μακρινού φιλόλογο (και την Μπεζαντάκου μαθηματικό....) και γενικά όλο τον πολύχρωμο συρφετό! Άιντε, καλή σχολική χρονιά!!!!

Nonsense...

Όταν είσαι μόνος στο σπίτι βαριέσαι! Και όταν βαριέσαι ενθουσιάζεσαι με χαζά πράγματα! Και όχι, , δεν πρέπει να ενθουσιαστείς που έφτιαξες σε τρεις μόνο μήνες το παζλ που έλεγε από 2 έως 4 έτη. Ούτε επειδή διαβάζοντας τόσα για το ποτό και το τσιγάρο αποφάσισες να κόψεις το διάβασμα! Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ενθουσιαστείς με την ανακάλυψη ότι τα κουκούτσια του καρπουζιού κολλάνε στο πρόσωπο... Όχι, δεν είναι λόγος ενθουσιασμού που σε νοιάζει υπερβολικά πολύ για το μέλλον...Προσωπικά το μόνο που με τρομάζει με το μέλλον είναι ότι πλησιάζει...Και μαζί φέρνει προβλήματα! Και είναι τόσα πολλά, που αν δεν μπορείς να βρεις τη λύση, βρίσκεις άλλο πρόβλημα...
Σκεφτόμουν το θάνατο...Και ξέρετε τι συνειδητοποίησα? Ότι ναι μεν πεθαίνουμε μόνο μια φορά, αλλά κρατάει πολυ! Και επειδή για τη ζωή δεν έχουμε εισιτήριο διαρκείας (μόνο εξιτήριο!), ούτε και επιστροφής, καλά θα κάνουμε να την εκτιμήσουμε...και να τη ζήσουμε χαρούμενα...
ΥΓ.Guys sorry pou einai entelws asunarthto, prospa8hsa na to ferw se logika plaisia alla dn m ebgaine...

Είσαι δυνατός..

Είσαι δυνατός όταν ξέρεις ότι...

• Αν πέσεις, θα σηκωθείς ξανά με το κεφάλι ψηλά, αλώβητος...
• Ακόμα και αν δεν μπορείς να σηκωθείς, μία χείρα βοηθείας θα έρθει να σε σηκώσει...
• Αν πληγωθείς βαθειά, δεν θα κλάψεις....
• Ακόμα και αν κλάψεις, δεν θα το κρύψεις...
• Αν αφήσεις πίσω τους εγωισμούς και διορθώσεις ένα λάθος σου...
• Ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις, θα ξέρεις πως προσπάθησες...
• Αν παραδεχτείς ένα ψέμα που είπες, και ας άργησες...
• Ακόμα και αν τελικά ο άλλος δεν το εκτιμήσει...
• Αν όταν όλοι οι άλλοι κλαίνε, εσύ γελάς...
• Ακόμα και αν κλαις και εσύ, δεν ντρέπεσαι να το παραδεχτείς...
• Αν εκεί που όλοι σταματάνε, εσύ συνεχίζεις...
• Ακόμα και αν σου έχει κοπεί η ανάσα...

Κάθε φορά...

Κάθε φορά που κοιτάς τον καθρέφτη... βλέπεις και ένα νέο σημάδι που άφησε πάνω σου το παρελθόν....
Κάθε φορά που σε κατακλύζουν άσχημες σκέψεις... η συμπαράσταση των φίλων σου σε κάνει δυνατό...
Κάθε φορά που γελάς με την καρδιά σου... νιώθεις σαν να κυλούν ποτάμια στην ψυχή σου...
Κάθε φορά που λες σ' αγαπώ...ολοκληρώνεσαι...
Κάθε φορά που πέφτει ένα αστέρι... Κλείνεις τα μάτια σφιχτά και ψιθυρζεις μια ευχή, ευχόμενος να πραγματοποιηθει...(αλλά με τόσες ευχές, τι να πρωτοκάνει και το αστέρι?)
Κάθε φορά που κάνεις έναν νέο φίλο... ενδόμυχα σκέφτεσαι να είναι καλύτερος από τους προηγούμενους...
Κάθε φορά που η τύχη σου χτυπάει την πόρτα... αναρωτιέσαι μήπως της έδωσαν λάθος διεύθυνση...
Κάθε φορά που ατυχία σου χτυπάει την πόρτα... της ανοίγεις ανόρεχτα και απορείς: "Πάλι εσύ?? Δεν βαρέθηκες ακόμα?"
Κάθε φορά που ακούς ένα τραγούδι... συνειρμικά το συνδέεις με πρόσωπα και καταστάσεις.
Κάθε φορά που κλαις... νιώθεις αδύναμος, ευάλωτος, όμως ξέρεις πως δεν είναι η τελευταία φορά!
Κάθε φορά που ο θυμός σε παρασύρει...σκέφτεσαι πως το εγώ σου είναι υπερτροφικό...
Κάθε φορά που λες "ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!"... ξέρεις πως θα το τηρήσεις μόνο για λίγο...
Κάθε φορά που λες "Από Δευτέρα δίαιτα"...Ξέρεις ότι την Τρίτη θα φας όσο όλη την βδομάδα μαζί...
Κάθε φορά που γυρίζεις σελίδα στη ζωή σου, την γυρίζεις με την ελπίδα πως θα είναι η σελίδα στην οποία θα βάλεις σελιδοδείκτη για όλη σου τη ζωή!
Κάθε φορά που χάνεις...ξέρεις πως δεν έπαιξες καλά...
Τέλος...
Κάθε φορά που κοιτας στα μάτια τους αγαπημένους σου...βλέπεις τον καθρέφτη του εγώ σου...

i walk a lonely road....

Ο Ηράκλειτος είπε πως "τα πάντα ρεί" και φυσικά είχε δίκιο! Τα πάντα σε αυτή τη ζωή ρέουν, μεταβάλλονται, αναμυγνείονται και διασπώνται... Όπως ακριβώς και οι ίδιες οι ζωές...Ζωές που ενώνονται, ζωές που χωρίζουν, παίρνουν διάφορα μονοπάτια και καταλήγουν αυτό που είναι... Από τον δρόμο που θα πάρουν θα εξαρτηθεί και ποιoν άλλο θα πάρουν μαζί τους, ποιoν θα αφήσουν πίσω...

Τα θέλω μας μεταλλάσσουν τους στόχους μας και τελικά όταν ολοι οι άλλοι έχουν προχωρήσει, εμείς έχουμε μείνει πίσω, να κοιτάμε ό,τι έχουμε πασχίσει να αποκτήσουμε. Έχουμε τα θέλω μας, έχουμε τα έχω μας....

Σημασία όμως δεν έχει να έχουμε αυτά που θέλουμε, αλλά να θέλουμε αυτά που έχουμε...

Vegie!

Δεν είναι αφάνταστα χαριτωμένα??? Απορώ πως σας πάει η καρδιά και τα τρώτε!! Δεν νιώθετε κανίβαλοι, απορώ!!

Sleeping Beauty...

Συμβαίνει απλά πάντα!! Γιατί όταν βλέπω ταινίες, στέλνω sms. μιλάω στο τηλέφωνο και τα ρέστα το μάτι είναι μόνιμα...γαρίδα, ενώ όταν επιχειρώ να διαβάσω για τα διαγωνίσματα της προσομοίωσης, ξαφνικά ο ύπνος βαραίνει τα βλέφαρα και σιγα...σιγα...

<ρονφ....ρονφ....ρονφ....>

Ε, λοιπον, τώρα που το διάβασμα έχει μειωθεί και αποφάσισα να αναπληρώσω τις χαμένες ώρες υπνου...Το μάτι είναι σαν να το έχω πιάσει με μανταλάκι!! Μετράς προβατάκια, αλλά ο ύπνος δεν λέει να κάνει καμιά επίσκεψη!! Μετρας στρατιωτάκια μπας και... το ίδιο αποτέλεσμα... (έχω καταλήξει να μετράω ρήτορες - είναι σαφώς πιο νανουριστικο!! Έχει αποτέλεσμα!!)

[Ενα νέο μήνυμα ελείφθη]

Η κοπέλα ανοίγει το κινητό με λαχτάρα...Πιέζει το πλήκτρο αναγνωσης και...μένει στήλη άλατος. Η λογική έκει κάπου πατάει φρένο και αυτή σκαλώνει να διαβάζει ξανά και ξανά το ίδιο μήνυμα, χωρίς αυτό να φτάνει ωστόσο στον εγκέφαλό της. Τα μάτια δακρύζουν και ένα δάκρυ στάζει πάνω στην οθόνη του ροζ motorola!

"Μωρό, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Με βασανίζει πολύ καιρό αυτή η σκέψη... Νομίζω πως είναι καιρός να χωρίσουμε. Δεν φταις εσύ, ήσουν πολύ καλή για μένα... Μα δεν πάει άλλο. Σβήσε τον αριθμό μου και ξέχνα με!"

Η κοπέλα-ας τη λέμε Σοφία, ξεπερνώντας το πρώτο σοκ, αρπάζει το τηλέφωνο και τηλεφωνεί στο τηλέφωνο άμεσης συμπαράστασης (βλ. κολλητή)

-Χριστίνα!! Μπου-χου-χου! μεεεεεεεεεεε....

-Μην κλαις Σοφάκι μου. Ηρέμησε. Πες μου τι έγινε!

-Μεεεε....εεεεε...εεεε...

-Κάτι με τον Μπάμπη?

-Μην ξαναπείς αυτό -σνιφ- το όνομα! Ο Μπάμπης για μένα πέθανε!

Η κολλητή μπαίνει στο νόημα και ξεκινάει ένα μονόλογο κατηγοριών, για να ηρεμήσει την φίλη της:

-Μην κλαις καρδούλα μου! Μην κλαις και θα τρέξει η μάσκαρα ως το γόνατο. Δεν σου άξιζε το κάθαρμα! Δεν ήταν αρκετά καλός!

-Λες?

-Βέβαια λέω! Ένα μπάζο είναι, εσύ τον έκανες άνθρωπο! Που κυκλοφορούσε σαν να τον ντύνει η γιαγιά του, με τα προπολεμικά! Σιγά μην κλάψεις γι' αυτόν! Που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ο λογιστάκος, ο αγροίκος!

Και ας έλεγε εχθές η ίδια κολλητή πως είναι ένα θαυμάσιο παιδί με μέλλον και τρόπους, και savoir vivre και όλα τα σχετικά!

Όταν το τηλέφωνο που τσουρουφλάει κλείνει 3 ώρες αργότερα, η κοπέλα δεν νιώθει καθόλου καλύτερα (και ας διαβεβαίωσε την άλλη ότι είναι μια χαρά, υπεράνω!)

Η επόμενη κίνηση??

Ε, δεν θέλει και ερώτημα!! Έφοδος στο κατακαημένο ψυγείο, που πάντα για ώρα ύστατης ανάγκης κρύβει πειρασμούς ανάλογους με αυτόν της φωτογραφίας!!)

Μπορεί αυτό το τεράστιο και υπερθερμιδικό προφιτερόλ να μην της σβήσει από τη μνήμη τον προδότη γκόμενο που την εγκατέλειψε χωρίς λόγο και αιτία [στο επόμενο επεισόδιο η Σοφία θα μάθει ότι ο λόγος εγκατάλειψης της είναι η super sexy little bitch της γειτονιάς, η οποία με μεγάλη -τεράστια μάλλον- ευκολία έκανε μια επιδειξη του...πλούσιου ψυχικού της κόσμου στον άπιστο Μπάμπη, που μετά από...την ψυχανάλυση με την Τζένη (*βλ. προαναφερθείσα εκκολαπτόμενη bitch) ήταν πνιγμένος στις τύψεις (γιατί και τα γουρούνια έχουν ψυχή, απλά καλά κρυμμένη κάτω από στρώμματα λίπους)], αλλά τουλάχιστον, όταν θα έχει πάρει τα ανάλογα 10 κιλά και θα κοιτάζεται στον καθρέφτη, θα βλέπει άλλο λόγο για τον οποίο την παράτησε ο Μπάμπης και δεν θα νιώθει δεύτερη (μόνο χοντρή...)

[Smells Like Teen Spirit]*

Λοιπόν.... Ο τίτλος δεν είναι καθόλου τυχαίος! Διάβαζα ότι ένα παιδί στη Μύκονο το έστειλε βόλτα στον Άγιο Πέτρο ένας φούσκωτος, άκουσα για την αναγκαστική προσγείωση αεροπλάνου στην Ισπανία, όπου, μεταξύ άλλων, άφησαν τα κόκκαλα τους δύο παιδιά, είδα τρια 19χρονα αγόρια να αποχαιρετούν τη ζωή σε μια στροφή που πήρε το αμάξι τους [την τελευταία της θυτείας του...]

Και απόρησα...Γιατί να είναι τόσο αμείλικτος ο θάνατος...?? Και αφού είναι, γιατί κάνει τέτοιες επιλογές? Νέα παιδιά που φεύγουν διακοπές και δεν γυρίζουν ποτέ, παιδιά που δεν έχουν προλάβει να ζήσουν τίποτα... Παιδιά που αφήνουν γονείς πίσω να κλαίνε τον χαμό τους...

Oh yes!

Κι όμως, κι όμως.... Γύρισα, γύρισα, γύρισα αγαπούλες μου! Και ένα έχω να πω: ήταν απλά ΤΕ-ΛΕΙ-Α!! Ένας μήνας διακοπές στην Εύβοια με τα μωρά μου, με τη Δήμητρα και την Έφη, μου έφτασε για να καταλάβω πως η ζωή είναι απλά ονειρεμένη! Φέτος, μετά απο 14 χρόνια διακοπών στον Άη-Γιώργη, κατάφερα όχι μόνο να μπω επιτέλους στην τεράστια παιδοπαρέα του χωριού που ως τώρα φάνταζε απρόσιτη, αλλά και να κρατήσω επαφή με όλους!!
Ξέρω πως τώρα ανήκω σε αυτούς, είναι αδέρφια μου...
Δεν θα σας ζαλίσω με λεπτομέρειες... Θα σας πω ενδεικτικά ότι γύρισα με μια βαλίτσα γεμάτη τηλέφωνα, φωτογραφίες και αναμνήσεις από εκεί και σε αντάλλαγμα άφησα πίσω την single ζωή μου...(ας όψεται η Έφη και ο "Γαμάω και Δέρνω" αδερφούλης μου ο Πάνος...)

Down with the sickness!!

Πως γίνεται πάντα να γίνομαι show από τα λίγα στο φροντιστήριο, ακόμα δεν το έχω καταλάβει! Επίσης δεν έχω καταλάβει γιατί, ενώ εγώ είμαι αναίσθητη, να έχω τόσο ευαίσθητη υγεία. Και τέλος, μου είναι αδιανόητο πως αρρωσταινω άσχημα πάντα στις διακοπές!!
Χθες λοιπόν στο φροντιστήριο είχα 8 ώρες μάθημα, βαρετές όσο δεν παίρνει...Στην ώρα της βιολογίας κρύωνα, έτρεμα και ζαλιζόμουν... Και μου φάνηκε πολύ ανώμαλο να κρυώνω στισ ελεγχόμενες συνθήκες της αίθουσας. Ε, επειδή είμαι και λίγο ζώον, κατάλαβα ότι είμαι άρρωστη στο στο 4ο δίωρο, όταν και λιποθύμισα μέσα στην τάξη! Αλλά δεν μπορώ να πω! Τα παιδιά που είχαν να ασχοληθούν με κάτι άλλο, κατάτι πιο ενδιαφέρον, από τα λατινικά...
Πάντως δεν μπορώ να πω... Πάλι θέαμα 'εγινα!! =)

....o,ti na nai!...

http://paroutsas.jmc.gr/iqtest/classic.htm
Me thn euxh mou! 8a sas bgalei Hli8ious!!

Vodka brinGs us toGether...

Μετά το πάρτυ....Λοιπόν, το πάρτυ γενεθλίων του αδερφούλη μου απλά τα ΈΣΠΑΣΕ!! Χρόνια πολλά ακόμα μια φορά στον μικρό μου Κωστάκη, τον πιοοοοο αγαπημένο μου male φίλο (και τον μόνο αληθινό!). Το πάρτυ του ήταν τέλειο, με πολύ τραβηγμένη μουσική (απο Pantera πάμε "στην υγειά της αχάριστης", αλλά και "καλώς σε βρήκα" και αργότερα "whola lotta love") και πολύ πολύ γαμάτα άτομα. Μακροσκελείς συζητήζεις με τον Θανάση (btw, είναι καταπληκτικό άτομο- και ας ενθουσιάζεται με τα μηνύματα των λοκατζήδων!) και τον Χρήστο και τον εορτάζοντα και τον μεθυσμένο Αλέξανδρο (καλά, αυτός είχε ξεφύγει!) και την Αριάδνη, και την Jo και τον Κωσταντίνο και τη Δήμητρα και ουφ, πολλά είπα πάλι με μια άνασα.! Ασε που ηταν λέξη και ποτό, λέξη και ποτό! Εμπνευσμένες μείξεις cocas kai wiskey, ή vodka kai amita portokali, ή tequila με μπύρα (αυτο το τελευταίο ειδικά....) Γύρω στις δώδεκα το βράδυ εγώ ήμουν goal, θυμάμαι που συζητούσα με τον Χρήστο για τον έρωτα της ζωής του, την κιθάρα μου, που του έκανε τόση εντύπωση που ήταν δική μου (καλά ρε Κώστα, τι του είχες πει????) και πεταγόταν στο άσχετο ο Θάνος με ένα μπουκάλι νερό στο χέρι (το περιεχόμενο αγνοείται!) και έλεγε διάφορα... Και μετά στον καναπέ με τον Αλέξανδρο να μου μιλάει στο αφτί και να γελάω (και ας μη θυμάμαι τι έλεγε!)... Και ξάπλα πάνω στον Κωσταντίνο που με γαργαλούσε και μιλούσαμε...Και ζαλιζόμουν... Και παραπατούσα... Και γέλαγα... Τέλεια ήταν! Μωρό μου Κωστάκη, να κλείνεις πιο συχνά τα 17...

I'm happy, i'm feeling glad...

Eimai mesa sthn trelh xara!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η ζωή μου είναι κάτι παραπάνω από τέλεια, ανακάλυψα πόσο μοναδικούς φίλους έχω και πόσα άτομα που με αγαπάνε γι'αυτό που είμαι, όχι για ότι θα ήθελαν να είμαι!
Στο schoolwave πέρασα σούπερ, με τη Δημς μου, τη Σμαράγδα και τη Μάγκυ (και το Ζάζου μου!), ερωτεύτηκα και τον ΘΕΟ τραγουδιστή των Headshot, πήρα και την πένα του Άλκη, μπασίστα του συγκροτήματος, ο Δρακουμέλ κόλλησε με τον παρολίγον Cobain από την Καστοριά και η Jo κρεμόταν από το μπράτσο μου ουρλιάζοντας "Ηλία παντρέψου με" στο ξανθό κοντραμπάσο....
Και μη μιλήσω για το performance του unique Αλκίνοου Ιωαννίδη!! Η Σμαραγδούλα μου συγκινήθηκε και κατακλείστηκα από αναμνήσεις! Και επιβεβαιώθηκα ακόμα μια φορά ότι το μέλλον δεν είναι καθρέφτης του παρελθόντος, αφού είναι πάντα ένα βήμα μπροστά!
Την Κυριακή κόντεψα να χάσω τη συναυλία του Πλιάτσικα που γινόταν 2 βήματα από το σπίτι μου! Και για όλα ευθύνεται μια έκθεση! 7 ώρες διάβασμα *παράλληλες με 4:30 ώρες τηλέφωνο με τον Μπάστακα!* και δεν είχα τελειώσει τα ατελείωτα μαθήματα του φροντιστηρίου! Πήγα όμως και οι μαύρες σκέψεις επέστρεψαν στο "Πολύ χιόνι" και η Έφη πάλι ήταν δίπλα μου... Και η Δημς επίσης!... Ακούγοντας όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια από τον Φίλιππο μόλις μια ανάσα μπροστά μου, κατάλαβα πόσο όμορφη είναι η ζωή μοΥ!
Γιατί είναι δική μου! Γιατί εγώ την καθορίζω και κανένας άλλος! Γιατί όλα τα άτομα που με έβλαπταν τα έδιωξα -είτε επίτηδες είτε άθελα μου- και κανένα τους δεν μου λείπει! Είμαι τρισευτυχισμένη με αυτή την κατάσταση...
Και οι διακοπές πλησιάζουν!! Θα λείπω ένα μήνα μόνοοοοο με αγαπημένα πρόσωπα!
Ελινάκι μου να περάσεις καλά στη Γερμανία! Και εσύ Μαρουλάκι μου όπου και αν πας!!

Poison girl...

..........................I did it all, just for her, i did it all just for her, but love wants us me, me and my, poison girl.....................

Ποτέ, ποτέ, ποτέ όμως μην κάνετε το τραγικό λάθος να αγαπήσετε ένα άτομο (και δη θηλυκού γένους!) χωρίς πρώτα να το ξέρετε καλά. Διότι ο άνθρωπος, εκτός από πολυπολυκύτταρος οργανισμός είναι και πολύ πολύ εξωφρενικά ασταθής! ΟΚ, εσείς δώσατε την καρδιά σας και κάνατε τα πάντα για το δικό της wellfare, πώς είστε σίγουροι ότι αυτή δεν τη θέλει απλώς για να λιμάρει τα νύχι της?? Ποιός σας εγγυάται ότι θα την πάρετε πίσω?

Stop and stare...

Ice cold smiles in such hot days...!!
Παρότι καλοκαίρι, η παγωνιά στην καρδιά δεν λέει να υποχωρήσει... Τί και αν η θερμοκρασία αγγίζει τους 38 βαθμους υπό σκιάν, στην ψυχή βασιλεύει ο πάγος... Τί και αν μπήκε καλοκαίρι και όλοι ξημερώνονται στα διάφορα εντός-και-εκτός-Μυκόνου Super Paradice, η ανθρώπινη βαναυσότητα αντιστοιχεί μόνο στο τσουχτερό κρύο ενός ανήλιαγου χειμώνα ( με πολλές πολλές πολλές κουβέρτες και ακόμα περισσότερα chris beat- το καλυτερότερο χειμερινό ποτό-σοκολάτα με baileys).
Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους (όχι ότι και ποτέ μπορούσα!). Έχουν εσωτερικό air-condition? Γιατί, αν όχι, πως μπορούν και διατηρούν ανέπαφο τον πάγο μέσα τους τόσο ζεστές μέρες...
Chill out guys... Δώστε την ευκαιρία στη θερμοπληξία των ημερών να σας αγγίξει λίγο! Διότι το κρύο του Δεκέμβρη παλεύεται με καλοριφέρ, το κρύο της ψυχής πώς παλεύεται??

"My destiny..."

Driven by the depth of hers
and the distance in her eyes
I was fooled by her greatness
and her devilish disguise...

All I want is to be gone
all i need is just erase
past ain't future, past is past
in this swirling twisting maze...

Chorus:
Give me the chance
to see inside you
Blindly trust my heart
to close around you
You gave me strength
Became my destiny
But now you fade away
...away from me...

My mind is helplessly set on her
although i know she can't be mine
i just don't seem to get enough
for me she reaches the divine...

I never shall forgive her
for leaving me like that
I was mistaken to think i'd keep her
by giving her forever
...my crippled weepy heart...

Hope you Liked it... Είναι πολύ μελόδραμα για τα δικά μου μέτρα!

Gamble it up!

Η ζωή είναι σαν μια παρτίδα χαρτιά....
Αν έχεις να ρίξεις, παίζεις μεθοδικά για να νικήσεις.
Αν είσαι καλός παίκτης και οι κινήσεις σου μελετημένες, το αποτέλεσμα είναι πάντα υπέρ σου.
Πάντα όμως και τελευταία στιγμή μπορεί να σου τη χαλάσει ένας άσσος κρυμμένος στο μανίκι του άλλου.
Μπορεί να μην ξέρεις τα φύλλα του αντιπάλου, αλλά παίζεις με τους ίδιους κανόνες.
Αν δεν έχεις να ρίξεις, τραβάς φύλλο αν ζεις για το ρίσκο, ή αν είσαι παθητικός παίκτης, πας πάσο...

So muCh for my Happy enDing....

Είμαι σε περίοδο βαθειάς, βαθειάς, βαθείας όμως κατάθλιψης γι' αυτό, αν δεν απαντάω σε μηνύματα μην απορείτε....
Άφησα την Καβάλα και μαζί με αυτήν και μια οικογένεια... Γιατί μια μόνο βδομάδα μαζί τους και κατάλαβα πως δεν θα υπάρξει για μένα ποτέ πιο οικείο συναίσθημα....
9 ώρες βασανιστικά μακρύ ταξίδι αξίζει και με το παραπάνω. Η Καβάλα σαν πόλη, ΟΚ, είναι χαριτωμένη και έχει όμορφα τοπία, αλλά δεν είναι και Το μέρος... Όμως οι φοιτητικές εστίες είναι... Στο κτίριο Φ2, δεύτερος όροφος, αριστερή πτέρυγα κατοικεί το χάος... Κάθε ένας από τους ενοίκους εκεί είναι μεμονωμένη κλινική περίπτωση και όλοι μαζί αποτελούν τμήμα για του Σινούρι...
Και πώς μπορώ να ξεχάσω τη σπαστή ελληνορωσική προφορά του Κουμπαρούλη (του Ηλία δηλαδή!) ο οποίος και θα μου λείψει περισσότερο από όλους...? Που φέρθηκε σε μένα και στο Δημητράκι μου σαν να μας ξέρει χρόνια, της έκανε τράκα τα τσιγάρα και μας πήγαινε βόλτες! Μας έδειχνε φωτογραφίες του θρυλικού Φ2-Β21 σε κατάσταση αποσύνθεσης και μας έκανε να τον λατρέψουμε...Ή τον Μόγλη, το παιδί της ζούγκλας, που ήταν φοβερή παρέα?? Πώς ξεχνιούνται ο Άγιος, ο Σώτικ, ο Μαργαρίτης (ναι, ακόμα και αυτός!), ο Λάλος, ο Πάνος, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Ρόμπε και όοοολοι οι άλλοι που καθημερινά πρήζαμε?
Και στην τελική, πως στο καλό ξεχνιέται ο Άγγελος που μου παραχωρούσε το κρεβάτι του (λέμε τώρα, έκανα κατάληψη κανονική!) και μου χάριζε ντεμέκ νίκες στην αγωνία? Τη μισή μου διαμονή εκεί στο δωμάτιο του Άγγελου την έβγαλα, να προσπαθεί να μου μάθει μάταια τάβλι (και να το κοπανάω επειδή χάνω), να παίζει αγωνία και ξερή και να χάνει επίτηδες για να μην τσαντιστώ (είναι που κατά βάθος δεν έχω πρόβλημα να χάνω...), να με κοιτάει να κοιμάμαι μέσα σε δευτερόλεπτα στο δικό του κρεβάτι, ξεσπιτώνοντάς τον κανονικά (όταν δεν κοιμόμουν πάνω του, οπότε τον ανάγκαζα να μένει ακίνητος ώσπου να ξυπνήσω...), να ακούμε τις ιστορίες καθημερινής τρέλας του ορόφου από τα χείλη του Ηλία και να κάνουμε βόλτα γύρω γύρω το ΤΕΙ επειδή στις 3 το βράδυ ήθελα σοκολάτα... (τώρα που το σκέφτομαι, ο Άγγελος ειδικά πρέπει να χει στήσει χορό τώρα που έφυγα...)! Α! Ξέχασα να αναφέρω ότι του ζωγράφισα τοίχους, ντουλάπες και κρεβάτι με ανεξίτηλο, του πήρα το USB του ασύρματου mouse του, του την έλεγα κάθε πέντε λεπτά και του έκανα τη ζωή δύσκολη... (Άγγελε μην κλαίς που έφυγα -από χαρά...- θα ξανάρθω!!)
p.s. γνώρισα και τη μέλλουσα νύφη μου, τη wanna-be γυναίκα του Γιάννη! Αξιολάτρευτη!!

it's shoW timE!

Συνήθως δεν κάνω διαφήμιση -μου κάνουν! xD- αλλά αυτό το αξίζει και με το παραπάνω... Σπάνια ενθουσιάζομαι στο σινεμά, πολύ σπάνια (τώρα που το σκέφτομαι, στα μάτια μου μόνο 3 ταινίες είναι τοπ!) και τώρα ειμαι μέσα στην παραζάλη του ενθουσιασμού! (παιδικού ενθουσιασμού!)...
Ο λόγος για το sex & the city, το οποίο δικαιώνει 100% τον τίτλο του... 4 πρώην loser της ζωής μέσα από μια παρέλαση ρούχων ψάχνουν τον έρωτα στην ΝΥ... Ο παράδεισός μου το fashion week με μια σειρά Manolo Blahnik, Yves Sen Loran, Jimmy Choo τακούνια (μεγάλος έρωτας...), Luis Vuitton, Prada, Missoni, Versace, Cartier κλπ. κλπ. (αν συνεχίσω να μιλάω για μάρκες θα τελειώσω μεθαύριο). Και το πολυπόθητο Love Story ξετιλύγεται... Βέβαια έχει happy end, καμία σχέση με την πραγματική tragic ending ζωή, όμως αν παραβλέψεις αυτό το ελαττωματάκι, η ταινία είναι καταπληκτική αν σου αρέσουν τα ρούχα ή αν θες συναισθηματικές και κυρίως σεξουαλικές συμβουλές (2,5 ώρες στην κινητογραφική αίθουσα και έχες γίνει εξπέρ στις στάσεις...)
Tip of the day: Να τη δείτε!!

Ήταν να φύγουμε μαζί....

...όμως πηγαίνω μόνος...
Ταξίδι στον ωκεανό...
μα δεν μας πήρε ο χρόνος...

Ταξίδια...
Το σκεφτόμουν σήμερα πως οι διακοπές θυμίζουν σε κάθε άτομο κάτι διαφορετικό. Γιατί οι διακοπές είναι σαν τους σκύλους... Όταν λες "σκύλος" ο καθένας σκέφτεται κάποια διαφορετική ράτσα.... Έτσι και με τις διακοπές... Για άλλον διακοπές είναι ένα μοχίτο σε μια αμμουδερή παραλία, για άλλον ένα ατέμονο μεθύσι με φίλους, για άλλους επίσκεψη στο χωριό. Άλλοι καταλήγουν συνειρμικ΄στα εγκαύματα από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού, άλλοι σκέφτονται την άμμο πάνω στα σεντόνια, άλλοι την εξερεύνηση μακρινών τόπων... Για μένα διακοπές είναι οι βόλτες στισ ατέλειωτες παραλίες με το παρεό, να μαζεύειες κοχύλια και να κάθεσαι να βλέπεις τη δύση του ήλιου να καθρεφτίζεται στη θάλασσα.... Εσείς τι σκέφτεσατε λοιπόν...?

BeautiFul Liar...

Σπάνια νευριάζω πραγματικά... Αλλά όταν το κάνω, ξεσηκώνω θεούς και δαίμονες! Και από χθες είμαι πυρ και μανία, έχω την φιλική τάση να χτυπήσω κάποιον!
Ο λόγος??? ΔΕΝ μπορώ άλλα ψέματα, έχω μπουχτήσει! Εντάξει, είπαμε, έχω μειωμένη αντίληψη και το παίζω χαζούλα για να απλοποιώ καταστάσεις, αλλά μέχρι εκεί! Ηλίθια δεν είμαι- πάρτε το χαμπάρι γιατί βαρέθηκα πια! Το εκπληκτικό ποσοστό των 3% φίλων και γνωστών μου είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί μου... Και δεν μιλάω για γκόμενους, που είναι΄εκ γενετής ψεύτες 100% και τους έχω σιχαθεί όλους, πρώην, νυν και αεί... Μιλάω για του φίλους μου ρε γαμώτο, για τα άτομα που θεωρητικά με αγαπάνε... Λίγο να το σκαλίσω, βουνόοο τα ψέματα από κάτω!΄Τόσο επώδυνη νομίζετε είναι η αλήθεια?? Ποίος το είπε γαμώτο αυτό να τον αποκηρύξω? Και άντε, πάνε στο καλό, καταπίνω τα White lies, τα άλλα τί? Τι να κάνω με τους Πινόκιο που με περιβάλλουν -και είναι πολλοί, πιστέψτε με!
Ένα σ'αγαπώ εξαιρετικά αφιερωμένο στα 3 άτομα που μου είναι ειλικρινείς ως τώρα (τα μοναδικά!...)... Love λοιπόν στον GooFako, που είναι ο πιο πολύτιμος φίλος που έχω σαν ψυχική υποστήριξη και loveeeee στις δύο πριγκήπισσές μου, Lion kai ikkuna...

P.S Θα έπρεπε να ντρέπομαι! Υπάρχουν 3 ακόμα άτομα που δεν μου είπαν ποτε ψέματα και όμως τα παρέλειψα και είμαι ασυγχώρητη!
Πρώτη λοιπόν είναι η Μαρία μου, το Μαράκι μου, η οποία είναι απόλυτα ειλικρινής και εχέμυθη και υπήρξα πολύ βλάκας που την παρέλειψα!!
Επίσης η Έλενα και η Ηλέκτρα είναι trust-worthy truth-tellers και είμαι για μπουνιές που δεν τις ανέφερα!!

Μπλαζέ lessons' time!

Ο snobismos είναι πλέονέκτημα, μην ακούτε όσους κατηγορούν τα β.π. παιδιά γι'αυτό το "σπουδαίο" αρνητικό τους! Δεν υπάρχει τίποτα πιο γειωτικό από ένα μπλαζέ βλέμμα! So, let the lessons Begin!
Απαραίτητο αξεσουάρ είναι τα γυαλιά ηλίου τώρα το καλοκαίρι! Όταν τα φοράς, οι άλλοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την έκφραση των ματιών σου, μπορούν ωστόσο να διαβάσουν τη βλοσηρη και αγέλαστη έκφραση του στόματός σου! Άμα το πετύχει κάποιος αυτό, έχει ήδη καταφέρει να γίνει snob κατά το ήμιση! Α! εξίσου σημαντικό είναι τα γυαλιά να είναι in στη μόδα και μάρκα.... αλλιώς δεν είναι μπλαζέ!

Για να τελειοποιήσεις το look, κρίνω απαραίτητο να είσαι ντυμένος με τη δική μας μόδα, την της Κηφισιάς... Και δεν εννοώ emo ή trendy φυσικά, αλλά όποιος ζει εδώ θα ξέρει πως για girls το ντύσιμο περιλαμβάνει τακούνια, πολύ ελαφρύ μακιγιάζ και ρούχα που απο την κορφή ως τα νύχια φωνάζουν "Versace", "Prada", "Dolce'n'Gabbana" και τα σχετικά! Για boys η μόδα επιτάσσει τον τέλειο συνδιασμό πουλόβερ (τα ροζ, μωβ κλπ.) και απο μέσα πουκάμισο... (δεν τα σπάει αυτή η μοδα??? :)

Η συμπεριφορά σου στον δρόμο θα κρίνει αν είσαι ή όχι snob γι' αυτό βάλε τα δυνατά σου! Ο τυπικός snob κυκλοφορεί με μια παρέα αυλικούς, είναι πάντα στο κέντρο, βηματίζει νωχελικά και κρατάει το κεφάλι ψηλά, σαν να μην τον ενδιαφέρουν τα εγκόσμια. Σπάνια ανταλλάσει κουβέντες, και αυτές είναι είτε πικρόχολες είτε απλά remarks! Όμως ΠΟΤΕ μα ποτέ δεν αναμειγνύεται με το crowd!

Οι απανταχού μπλαζέ κάνουν παρέα μόνο με τους του είδους τους και αν τύχει και αλλάξουν ρεπερτόριο, διαλέγουν κάποιον εκτός β.π. που όμως έχει τα προσόντα να μας μοιάσει...

Οι πραγματικοί και σε ευρύ φάσμα μπλαζέ απεχθάνονται οτιδήποτε μη μπλαζέ, όπως τις δυτικές περιοχές ή το κέντρο της Αθήνας, οτιδήποτε θεωρείται μούφα (και σε αντικείμενα και σε ανθρώπους- και ειναι πολλοί εκεί έξω...)

Άμα τυχαίνει να έχεις τα χαρακτηριστικά αυτά, είσαι σίγουρα ένας απο μας!! Welcome to the real worlD, ouR world...

Tu ru tu ruuuu...

Του ρου του ρουυυυυ...
Σνιφ, με χαρά και συγκίνηση σας παραθέτω το 100στο μου ποστ!! Σαν χθες το θυμάμαι το blog μου που ήταν μία τόση δα σελίδα... Και τώρα, ενάμιση χρόνο από τη δημιουργία του, ήρθε η στιγμή για την οποία το δημιούργησα!! Θα το αφιερώσω λοιπόν σε όσα άτομα ξέρουν πως είναι να αγαπάς χωρίς ανταπόδοση (και είμαι σίγουρη πως δεν είναι και λίγα αυτά τα άτομα!)
Χμμμ, αν μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει Γιατί αγαπάμε τα τελείως λάθος άτομα, εγώ θα τον ανακηρύξω العبقري (που λένε και οι φίλοι μου οι Άραβες!). Τους παιδικούς μας φίλους τους διαλέγουμε με παιδιάστικα κριτήρια και στην πλειονότητά τους είναι τελείως ακατάλληλοι για μας, οπότε και στην εφηβεία αποχωριζόμαστε. Και δεν είναι λογικό; Είσαι ένα μικρό ντροπαλό παιδάκι που μπαίνει σε μια τάξη με άγνωστά του μικρά ντροπαλά παιδάκια και επιλέγεις συνήθως κάποιον που σου μοιάζει στην ιδιοσυγκρασία. Είναι κριτήριο φιλίας αυτό; Οχι...
Τους φίλους μας στα 14+ τους επιλέγουμε αυστηρότερα, ψάχνουμε σε αυτούς ότι θα θέλαμε να έχουμε εμείς, αποζητούμε την εμπιστοσύνη και την κατανόηση. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι FrienDs-For-liFe! που αγαπάμε και δεν βρίσκουμε από που πηγάζει η τόση αγάπη. Και ό,τι ό,τι ό,τι και αν μας κάνουν, η μεγαλοψυχία μας επιτρέπει να τους συγχωρούμε και να τους αγαπάμε το ίδιο!
Τους φίλους στην ενήλικη ζωή δυστυχώς τους θωρούμε σαν υποκατάστατα όσων δεν έχουμε, σκοτώνουμε την ώρα μας μαζί τους και είναι οι φίλοι just-For-Fun που έχεις για να μην ξεμένεις όταν θες να πας για καφέ. Εκμυστηρευόμαστε ό,τι θέλουμε στους εφηβικούς αιώνιους φίλους και αλίμονο σε όποιον τους χάσει εξαιτίας της μικροψυχίας του...Είναι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ!
Στην δική μου λοιπόν ζωή,τα αναντικατάστατα άτομα είνα πολύ πολύ πολύ συγκεκριμένα...
1/ Η ikkuna princessa μου, η Αφανίτσα μου, η Δήμητρα, πρώτα φίλη και μετά συγγενής, που δεν σκοπεύω ποτέ ποτέ ποτέ να χάσω από τη ζωή μου. Είναι με διαφορά το αγαπημένο μου άτομο στον πλανήτη (L)
2/ Ο μπάστακας μου, Lion Queenaki, η Έφη, που με στηρίζει σε όλα και που οι γονείς μου κοντεύουν να υιοθετήσουν,αφού περισσότερο χρόνο περνάει σπίτι μου παρά στο δικό της. Τη θεωρώ αδερφάκι και τμήμα του εαυτού μου.
3/ GarField, το Battle Realms μου, το Ελινούμπι μου που είναι και η πρώτη μου φίλη και κολλητούλα κι την αγαπώωωωωωω! (και παίζει και να συγγενέψουμε αν συνεχίσει το τροπάρι με τον Γιάννη!)
4/ Το Μαρουλάκι μου, την μικρή μου τεννίστρια, τη Μαρού μου που αγαπάω για ανεξιχνίαστους λόγους... Θες η μοναδική της προσωπικότητα, θες η φρεσκάδα της, παντως είναι one and only! Τρέμε Nadal!
5/Tη Nuka μου, το Ελενάκι μου, μια τόοοοοοοοσο γλυκειά και καλοσυνάτη ύπαρξη! Ειλικρινά ζηλεύω την ακεραιότητα και τη loyalty της! Μια μοναδική φίλη, που ο καθένας θα ήθελε!
6/ Τί να πω για τον ChieF μου, τη Maruska μου, το Ηλεκτράκι? Έχει ένα μοναδικό στυλ, μια ακόμα πιο μοναδική κουφαμάρα ("ο Μάγιαλος με σπαγιονάρες...!") και είναι η χαρά της ζωής! Είναι τελείως στον κόσμο της και αυτο την κάνει τόσο μοναδική!
Και last but not least...τη μικρή μου κουκλίτσα, το πανέμορφο Ζάζου μου, την ολόδική μου Ζάιξ, το Αργυράκι μου, το καλύτερο δώρο που μπορούσαν να μου κάνουν οι γονείς μου! Η μικρή μου αδερφή είναι ό,τι καλύτερο, είναι το 1/3 μου, είναι πανέξυπνη, πανέμορφη και ευτυχώς για μένα νοικοκυρά (με γλιτώνει από πολύ δουλειά!) <3333

Ένα παιδι περπατάει με τα χέρια...

Σήμερα ένιωσα την καρδιά μου να σκίζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά... Έγιναν πολλά και δεν ξέρω που να στραφώ τώρα... Όλοι διαβάζουν όταν τους χρειάζομαι, με θυμούνται βέβαια ανελλιπώς όταν θέλουν βοήθεια...Έχω φίλους?? Δεν έχω? Ποιούς αγαπώ και ποιούς όχι??
Πάντως σίγουρα αγαπώ τον zed (real name δεν έχει για μένα), αλλιώς γιατί σκίστηκε η καρδιά μου όταν τον είδα?? Θα μου πεις, είχες να τον δεις 4 χρόνια, τί σε ένοιαξε?? Με ένοιαξε!! Δεν ξέρω αν είναι απλώς η ανθρώπινη πλευρά μου ή μια βαθύτερη ευαισθησία, πάντως πόνεσα πολύ!
Τί κάνεις όταν συναντάς έναν παλιό φίλο τσακισμένο, αγκιστρωμένο στην κοκαϊνη, διωγμένο από το σπίτι και πνιγμένο στο αλκοόλ?? Ένα φίλο που λιώνει στο ποτό και το σνιφάρισμα και μετά καβαλάει τη μηχανή του ως την επόμενη γωνία της ζωής του??
Ξέρω όμως πως ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω και τα συναισθήματα μου με ανησυχούν ελάχιστο σε σύγκριση με τη σκέψη πως ο zed μπορεί αυτή τη στιγμή να κινδυνεύει, να πίνει, να κλαίει... Γιατί έκλαιγε και γέλαγε μαζί, γελούσε με τα χάλια του και έκλαιγε που ζει... "τί να την κάνω τη ζωή μου??" είπε... Και το ερώτημα μου έμεινε...

Mesa sou μια στιγμή να ζούσα... ΄)

Τσάμπα χαρά για τη single καταστάση, με κυνηγάει η μονογαμία εμένα...Δεν γίνεται μια φορά να είμαι το party animal που με τόσο κόπο προσπαθεί να με μεταλλάξει Το Δημητράκι μου? Αμέσως, μόλις τελειώνεις με τον ένα, έρχεται καινούργια παρέλαση υποψηφίων (λες να την στήνουν περιμένοντας να χωρίσεις, όπως μου είχε πει ο Στέφανος όταν ήμουν chained??)
Γιατί βέβαια η σχέση Chain είναι, πιο βαριά και από του κατάδικου... Κάπως έτσι τις σκέφτομαι τώρα τις σχέσεις, σαν τον φυλακισμένο που δείχνουν τα toons, με μια σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι, να σπας πέτρες... Εντάξει, θα ήμουν άδικη αν έλεγα ότι ο Άλεξ δεν ήταν καλός πρώην, αλλά πολύ συζυγική η σχέση, κανείς δεν την άντεξε (αν ενδιαφέρεστε νομίζω είναι single, έχω ακόμα τηλέφωνο- αν και τον προτείνω 100% σαν φίλο, είναι much better!) Όμως θα είμαι πραγματικά άδικη και δεν θα δώσω καμία απολύτως ευκαιρία στον Στέφανο (δεν λέει και πολλά!)
Καλοκαίρι έρχεται και δεν θέλω να το παίξω καλή, δεν είμαι!! Εξάλλου φέτος λέω να εκπληρώσω το αποθυμένο μου στις διακοπές (ναιιιι, τον Γάλλο εννοώ! Μμμμ, αυτός ήταν άντρας!! -μην παρεξηγείτε, δεν είμαι ξελιγωμένη, απλώς είναι με τεράστια διαΦορά ο πιο τέλειος ex που έχω!!) ...
Αφιερωμένο στην Ίφι αυτό το ποστ που είπε ότι είμαι η πιο Funky break-up-viCtim που έχει γνωρίσει!! (αυτό έλειπε, να τα βάψω μαύρα!)

Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω...

Κάποιος με ρώτησε από που εμπνέομαι τους τίτλους των αρθρων μου, και απορώ μαζί του, αφού νόμιζα πως ως τώρα είναι προφανές...Πάντως, για να σου λύσω την απορία sweetie, τίτλοι τραγουδιών είναι, επιλεγμένοι ανάλογα την περίσταση (και αφού αυτό είναι το 97ο ποστ μου, καθίσταται προφανές το εύρος του ρεπερτορίου μου!)
Για να φτάσω όμως στη δικαίωση του τίτλου αυτού, που κάθε αλλο παρά τυχαίος είναι, σήμερα έννιωσα πολύ περίεργα... Νόμιζα ότι αν μη τι άλλο, σαν φίλη στους long-stood φίλους μου ήμουν καλή... Όμως αυτή η ζωή, η τόσο γεμάτη συμπτώσεις πάλο έπαιξε μαζί μου, εξωφρενι΄κα μπορώ να πω...
Μια φίλη, τι φίλη δηλαδή, αυτή είναι η ντροπή του φίλιου Δί, με πρόδωσε απροκάλυπτα, με μαχαίρωσε κανονικά, διαδίδοντας όλων των ειδών τα ψέματα γι μένα. Και ΟΚ ρε παιδιά, συμφωνώ, δεν είμαι η προσωποποίηση ούτε της ευγένειας ούτε και της καλοσύνης, όμως είμαι straightForward και αυτό το παραδέχονται όλοι... Ακους εκεί!!

Turn the page....

Καθε τέλος είναι και μια νέα αρχή και κάθε αρχή και τέλος... Κάθε φορά που κλείνει μια σελίδα στο βιβλίο της ζωής αντιδράμε σπασμωδικά, κοιτάμε πίσω και όχι μπροστά. Η δύναμη του κάθε χαρακτήρα θα δείξει πόσο γρήγορα θα αντιληφθεί μια νέα πραγματικότητα και θα βάλει πλώρη για το άγνωστο...
Οι άνθρωποι ξεκινάμε και καταλήγουμε μόνοι μας, με ενδιάμεσα διαλείμματα συντροφικότητας....Όμως είμαστε από τη φύση μας μονός αριθμός και σε ζευγάρια πάνε μόνο οι κάλτσες...
Είδα τα λάθη μου σε κάθε μου βήμα και είμαι ξανά ευτυχισμένη μετά από πολύ καιρό... Η μοναξιά είναι τελικά ο καλύτερος σύντροφος, και μένει μαζί σου για όσο θες, θα σου μείνει για πάντα χωρίς να σε προδώσει.
Μετά από τα αιώνια σοφίσματά μου, δίνω μερικές πολύ ΣΟΣ συμβουλές για χωρισμούς κάθε είδους...
1. Η ειλικρίνεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, και αν αποφασίσετε και σεις να ξεφορτωθείτε κάποιον πείτε του ξεκάθαρα το λόγο, όσο και αν φαίνεται παράξενο, πονέι λιγότερο!! (ως τώρα μόνο η Δήμητρα είναι στα μάτια μου ειλικρινής στους χωρισμούς της, κυρίως με τις φίλες της!!)
2. Μην ξεγράφετε τον άλλο τελείως από τη ζωή σας, όταν θα τον χρειαστείτε θα είναι πια μια ακόμα γυρισμένη πλάτη. Άτομα που σας αγάπησαν με όποιο τρόπο κάποτε, θα σας αγαπάνε για πάντα! Και όχι, μη διατηρείτε την ψευδαίσθηση ότι νιώθουν χάος χωρίς εσάς, η αλαζονεία είναι ο χειρότερος σύμβουλος!
3. Μην διανοηθείτε να επιχειρηματολογήσετε με cliche' γιατί αλίμονό σας. Τα "δεν είναι αυτό που νομίζεις", "δεν είσαι εσύ αλλά εγώ", "φεύγω γιατί σε αγαπώ" και οι κλασσικές *** για να δικαιολογηθούν τα πιο απλά, όπως "βρήκαν άλλον, καλύτερο", "μου τη σπας γιατί...", "η φιλία σου δεν μου προσφέρει τίποτα" είναι γελοία και δεν αξίζουν σε κανέναν!!
4. Όταν αποφασίζετε να ξεκόψετε, ειδοποιείτε και τον άλλο. Δεν έχουν όλοι αυτόματη αναμετάδοση από το μυαλό σας και κάπως πρέπει να το μάθουν!!

Πάντως τον τελευταίο μήνα χώρισα από τόσα άτομα και όμως νιώθω γαλήνια, σαν να ελευθερώθηκα! Σίγουρα όσοι έχασα θα μου λείψουν, κυρίως επειδή 2 με έσβησαν για πάντα, πράξη κατά τη γνώμη μου χαζή. Νομίζω πως είμαι αρκετά καλή φίλη, έτσι δεν είναι?? Όπως και να έχει, ο χωρισμός είναι μια νέα σελίδα στη ζωή και όταν γυρίζει έτσι απροειδοποίητα, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πέσουμε με τα μούτρα στην επόμενη!! ;)

Eyes, lies....

Το στόμα ανοίγει, τα χείλη μισάνοιχτα... Η μία λέξη μετά την άλλη, αληθινός καταιγισμός... Πιστεύεις κάθε λέξη, κάθε νόημα, κάθε ήχο...Θέλεις να πιστέψεις ή δεν παρατηρεις ότι η γλώσσα διχαλώνει? Ποιος να σου το έλεγε ότι όλα όσα ξέρεις, όλα όσα θες, όλα όσα προσμένεις είναι μια φούσκα... Και κάποια στιγμή θα σκάσει...Μην είσαι εκεί...

Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε...

Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις
δεν θα 'μαι εδώ για κανέναν
Μην έρθεις απόψε την σιωπή μου να δεις
θα γράφω τραγούδια θλιμμένα
Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις
θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη
Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης
με χρώμα από φως κι από δάκρυ
Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις
θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη
Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης
με χρώμα από φως κι από δάκρυ

[Εδώ] Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω
[εδώ] το φόβο μου πίσω ν' αφήσω[
βροχή] η σκέψη μας πάλι να σβήσει
[σιωπή] ο ήλιος ποτέ δεν θα δύσει
[ξανά] ν' αγγίζω το φως στο σκοτάδι
[φωτιά] να καίει το φιλί κάθε βράδυ
[εδώ] στου ονείρου το φως να γυρνάμε
[εδώ] οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε

Μην έρθεις απόψε δεν θέλω να δω
δεν θέλω να κλάψω για σένα
Φεύγω σε λίγο μακριά να σωθώ
δεν θα' μαι εδώ για κανένα
Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις
θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη
Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης
με χρώμα από φως κι από δάκρυ
Μην έρθεις απόψε ξανά να με βρεις
θα έχω κρυφτεί σε μιαν άκρη
Να ζω τ' όνειρο μου στην άκρη της γης
με χρώμα από φως κι από δάκρυ

[Εδώ] Στον κόσμο μου θέλω να ζήσω
[εδώ] το φόβο μου πίσω ν' αφήσω
[βροχή] τις σκέψεις μας πάλι να σβήσει
[σιωπή] ο ήλιος ποτέ δεν θα δύσει
[ξανά] ν' αγγίζω το φως στο σκοτάδι
[φωτιά] να καίει το φιλί κάθε βράδυ
[εδώ] στου ονείρου το φως να γυρνάμε
[εδώ] οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε

Γιατί δεν ξεχνάω.... (δεν είναι ΤΕΛΕΙΟ??)

Όποιος αγαπάει...

Αυτός που αγαπάει:

~δεν βάζει φραγμούς και περιορισμούς...
~κάνει τρέλες, δεν μένει καθηλωμένος σε μια άδικη πραγματικότητα...
~προσφέρει την αγάπη του ανιδιοτελώς και απλόχερα...
~τοποθετεί την αγάπη του πάνω από όλους και από όλα...
~κάνει θυσίες...
~δεν λέει ψέματα...

Όποιος αγαπάει:
~αφήνει τον άλλο ελεύθερο, δεν τον κρατάει στα δεσμά του...
~δεν το μετανιώνει
~αγαπάει με όλη του την ψυχή, αφήνεται να χαθεί στο συναίσθημα, δεν είναι ποτέ μέτριος...
~είναι δυστυχισμένος στην απουσία του άλλου, ζει για να ακούει τον άλλο απλά να αναπνέει...
~συγχωρεί, δεν κρατά μίση στην καρδιά του, ξεχνά με την ίδια ευκολία που θυμάται...

Τελικά...
Όποιος αγαπάει ζει μια ζωή μέσα από την ύπαρξη του άλλου...
Όποιος αγαπάει αγαπάει γιατί το έχει ανάγκη...
Αυτός που αγαπάει δεν μετατρέπει τον άλλον σε συνήθεια, κάθε αγκαλιά είναι μια έκπληξη...

Goin' Down!!

Μουσική μέχρι το πρωί, ο μπουφές σαν να του έχουν επιτεθεί σμήνη από μέλισσες (αφηφάγες θα λεγα). Οι καλεσμένοι δεν ακούνε την παράκληση "Δεν εχω γενέθλια, δεν θέλω δώρα!!" και φέρνουν τα πιο άκυρα και αστεία πράγματα που έχω δει (με βασική εξαίρεση τον κωστάκη που μου χάρισε ένα (αχχχχχ!!) τριαντάφυλλο- ακόμα απορώ πως του ήρθε!! δεν ξέρω πως ξέρει τισ αδυναμίες μου αυτό το παιδί!!). Οι καλεσμένοι αποτελούσαν την πιο αταίριαστη παρέα και όμως πέρασαν καλά!
Ευχαριστώ λοιπόν από την καρδιά μου τους:
~~Αλέξη αρχικα!! (που έκανε όλη την απόσταση για μένα-και που με αντέχει ακόμα!)
~~GooFako (γιατί επιμένει να είναι εκπληκτικός φίλος!!)
~~Έφη (επειδή είναι Η φίλη!)
~~Δήμητρα (επειδή... Βοήθησε!! και γιατί είναι είναι αίμα!)
~~Ελίνα (που κάνει τη ζωή του Γιάννη πατίνι!)
~~Μαρού (που είναι γλυκιά και άκυρη!!)
~~Ηλέκτρα (στον στρατηγό μου- που με εβγαλε έξω στον κήπο ημιίγυμνη αρκετά μετά τα μεσάνυχτα να φωνάζω τις δικές τις σεξουαλικές ορέξεις!!)
~~Έλενα (γιατί απλά είναι η Έλενα!)
~~Παναγιώτη (για το απίστευτο δώρο του με τν Μάνο!)
~~Μάνο (επειδή είναι όμορφος!! :P)
~~Κωστάκη (που με ανέχεται- και ας με θεωρεί μπελά!)
~~Σπύρο (γιατί είμα αδιάκριτη και δεν τον ενοχλεί!)
~~Αριάδνη (που ήρθε απρόσκλητη)
~~Jo (γιατί έφερε την Αριάδνη!)
~~Λέο (παρά την γκρίνια του με θυμήθηκε)
(και όποιον άλλο ξέχασα!)
Ακόμα και τον Φώτη!!

Όσο γι αυτούς που με πούλησαν.... !*&Τ&@^%@$!^#!!%$#!

Πάσχα means...

Το πάσχα είναι εφιάλτης αν είσαι:

• Αρνάκι (κακόμοιρα αρνάκια, η μοίρα σας είναι προκαθορισμένη!)
• Χορτοφάγος (βλέπεις γύρω σου τους πάντες -ακόμα και το σκύλο- να ρημάζουν ότιδήποτε θυμίζει -ή έστω κάποτε θύμιζε- ζώο
• Φιλόζωος (προφανής ο λόγος)

Το πάσχα είναι παράδεισος αν είσαι:

• Έμπορος ζώων, χασάπης, κτηνοτρόφος (αυτή την εποχή του χρόνου θησαυρίζουν!)
• Επίσης, αν έχεις την πολυτέλεια να χλαπακιάζεις -και να σου αρέσουν και τα κρέατα- τότε βρίσκεσαι στη Μέκκα σου!
• Γιατρός ή φαρμακοποιός... Διότι ναι μεν το θείο πάσχα και η ανάσταση του κυρίου φέρνει σε όλους αγάπη, καλόσυνη, αγαλλίαση, αλλά ανεβάζουν και κατακόρυφα χολυστερίνη κι τριγλυκερίδια...

Over a cup of milk....

Βλέμμα απέχθειας και από τις 2 πλευρές... Ένα σαρκαστικό χαμόγελο, μια άγρια ματιά. Η μία κοιτά με δυσπιστία την άλλη και μουρμουρίζει μια βρισιά. Η άλλη, με αυτί ραντάρ την ακούει και εκφράζει μια άλλη ηχηρότερα. Θεοί και δαίμονες ξεσηκώνονται, οι φωνές τους ακούγονται ως 3 τετράγωνα παρακάτω. Ξεκινάνε από τη σχέση των παιδιών τους και καταλήγουν στην μυστική συνταγή για τη μπεσαμέλ του παστίτσιου, την οποία έκλεψε η μία από την άλλη. Και ως εχθές ήταν φίλες και συμπεθέρες. Πάνω από τους φράχτες τους και σε συναντήσεις για τέηο άνοιγαν λάκκους με τα ακονισμένα τους φτυάρια παρέα και έκαναν όνειρα για μια ζωή διαφορετική, αλλιώτικη. Έκαναν αμάν να πάντρέψουν τα παιδιά τους, και τώρα προσπαθούν να τα χωρίσουν. Και που να ήξεραν ότι το σημερινό μίσος πηγάζει από μια χθεσινή παρεξήγηση, από μια word-to-mouth πληροφορία. Βέβαια η οριστική ρήξη είναι πια σίγουρη, αλλά εγώ, ως βουβός παρατηρητής στην γωνιά του δρόμου όπου γίνεται αυτό το "αξιομνημόνευτο πατιρντί" (dedicated to Johnnie!) απορώ με τη σειρά μου: γιατί δεν προσπαθούν να τα βρουν με λογικά επιχειρήματα (και να αφήσουν και τις σμυρναίικες συνταγές κατά μέρους) ; Αντ' αυτού αυτές κοντεύουν να μαλλιοτραβηχτούν over a cup of spilt milk... Δεν θα επεκταθώ παραπάνω, γιατί ήδη κατάφερα να περάσω το μήνυμά μου!