Μαυρες στιγμές...

Δεν θα πω για όλα όσα βλέπω και ακούω τις 3 τελευταίες μέρες. Αυτά πια ξέρουν μέχρι και οι πέτρες, όσες απέμειναν εκεί στο κέντρο. Δε θέλω, δεν αντέχω να πω και γω για το σάπιο κατεστημένο, για το σύστημα, για την κυβέρνηση κλπ. και να μασήσω την ίδια καραμέλα. Πάλιωσε. Τα είπαν πια όλα. Αυτό που με πείραξε πραγματικά ήταν ΠΟΙΟΙ και ΠΩΣ τα είπαν. Πόσο θράσσος μπορεί να έχουν οι υπεύθυνοι ώστε να βγαίνουν στα κανάλια και να νίπτουν τας χείρας τους, να λένε πόσο θλιμμένοι είναι για τον θάνατο του Αλεξή, πόσο θα τιμωρήσουν τους ενόχους... Α, μπα? Και πως θα το κάνουν? Θα αυτοκτονήσουν?? Είναι Γλοιώδες και Αποκρουστικό να βλέπεις τον ίδιο τον αρχηγό της σπείρας (και μιλάω γενικά) να λέει πόσο θα τιμωρήσει τους μπράβους του επειδή υπακούουν στις εντολές του. Ωωωω! Ναι, το κράτος έκλεισε τα σχολεία και μας έσπρωξε σαν τα πρόβατα στις πορείες. "Να πάτε να πενθήσετε παιδιά μου, να ξεθυμάνετε, για να ξεχάσετε πιο εύκολα τα άλλα προβλήματα!" Σε σπρώχνουν σα το σφάγειο στο βωμό και συ πανηγυρίζεις...
Και μας τιμάει πάρα πολύ που κατέβηκαν όλοι στο κέντρο, κάναν την Αθήνα άλλη Χιροσίμα, γκρέμισαν, κατέστρεψαν... Βέβαια! Κέρδισαν το δίκιο τους. Έφεραν πίσω στη ζωή το παιδί που πέθανε! Ρημάζουμε την Ελλάδα επειδή μας ρημάζει το κράτος...Εδώ δε μιλάμε για ένα οφθαλμός αντί οφθαλμού, αλλά για σαδιστικό εμφύλιο... Με νικητή? Μάλλον τον Αλέξη που έφυγε πρόωρα από τη μάχη και δεν είδε τί πυροδότησε ο θάνατός του.
Το μόνο που μπορώ να κάνω για τη μνήμη του είναι αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=lm1PcrqgCnA