say it Right*

Μιας και δεν έχω τι να κάνω κλεισμένη στους 3,5 τοίχους του σπιτιού του Γιάννη στην Καβάλα, και εφόσον αποφεύγω να σηκώσω το τηλέφωνο και να ενημερώσω τους γονεις μου οτι δεν έκανα κανένα βήμα προς την Κομοτηνη (οπου και ήταν ο τελικος μου προορισμος) λέω να γραψω...
Και αφού δεν έχω θέμα (και κανεις δεν προσφέρεται να μου παρέχει ένα!) καιρός για λίγο καλόβολο (ναι καλα...) και καλοπροαίρετο (μας έπεισες...) κοινωνικό σχολιασμό (οκ ladies, τα φτυάρια έξω...)
Πρώτα πρώτα οφείλω ενα συγνώμη στον Κώστα που μου έδωσε τροφή για το "Sleeping Sun" post αλλα υπέστη τον χλευασμό των φίλων του, καθότι σπίλωσα το όνομά του (λέμε τώρα...). Για΄αποζημείωση στην ψυχικη οδύνη που του προκάλεσα του χρωστάω ενα σάντουιτς XXL...
Να τονίσω επίσης οτι απαιτώ Οσκαρ χαζομάρας, διότι χθες στο check-in ξεχασα την κάρτα επιβίβασης, μια τύπισσα πηρε την βαλίτσα μου και την έψαχνα 2 ώρες και έκανα χριστουγεννιάτικο δώρο στην ταξιτζού που με έφερε από το αεροδρόμιο (να ναι καλά η γυναίκα, με 160 στην Εγνατία πήγαινε...)
Αυτή τη στιγμή είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο όροφο στη φοιτητική εστία της Καβάλας και βιώνω το πανδαιμόνιο...25 φοιτητές παίζουν on-line D&D και φωνάζουν από τις ανοιχτές πόρτες "Τί κάνεις ρε μαλάκα?", "που πας ρεε ***?" και πολλά πολλα αστεράκια. Ο μέσος όρος ηλικίας ειναι 25 (μην πω 26-27 και φανώ κακιά...) και οι περισσότεροι δεν έχουν βλέψεις να φύγουν πριν το επόμενο μιλλένιουμ (αν πεθάνουν στην πορεία δεν πειράζει, αρκεί να έχουν περισσότερα level από τους άλλους...)
Το μονο αξιοπερίεργο είναι ο Ηλίας, ο οποίος στο μυαλό μου ήταν συνδυασμένος με ατελείωτες ώρες CS όλη τη νύχτα και τώρα ξυπνάει πρωί και πάει σε θεωρίες... Πάει, χάλασε ο κόσμος...
Κατά τα άλλα όλα ομαλά, ο Γιάννης και η Μαρία τσακώνονται για τη διαρρύθμιση του δωματίου. Μιλάμε για ένα δωμάτιο 6 βημάτων περίπου και δεν μπορουν να συμφωνήσουν αν θα βάλουν το κρεβάτι οριζόντια ή κάθετα...Άβυσσος η ψυχή των ερωτευμένων...